به گزارش پارسینه ،شباهت های خیره کننده بین خدایان باستانی در فرهنگ های جدا از هم، نظریه تاثیر موجودات فرازمینی بر تمدن های اولیه را تقویت می کند. آیا این هم سانی ها تصادفی است؟

دانشمندان جریان اصلی اغلب ارتباط مستقیم میان تمدن های باستانی جدا از هم در قاره های مختلف را رد می کنند. اما کشفیات باستان شناسی متعدد، از جمله نمادها و خدایان باستانی مشترک، این فرضیه را به چالش می کشد.

استل 19 لاونتا، نخستین نمایش شناخته شده از مار بالدار (Feathered Serpent) در آمریکای میانه است. این خدا که در فرهنگ های باستانی مکزیک به نام های کوکولکان (Kukulkan) یا کتسال کواتل (Quetzalcoatl) شناخته می شد، گفته می شود از آسمان ها فرود آمده و دانش بزرگی را برای مردمان باستانی اولمک به ارمغان آورده است. نقوش استل 19 لاونتا، شخصیتی انسان نما را نشان می دهد که در نوعی وسیله نقلیه یا صندلی نشسته و به نظر می رسد ابزاری را دست کاری می کند.

این نوع تصاویر صرفا به آمریکای میانه محدود نمی شود. در افسانه های مائوری (Maori) نیوزلند، خدای پورانگاهوا (Pourangahua) با پرنده جادویی خود از هاواییکی (Hawaiki) به نیوزلند پرواز کرد. طبق افسانه ها، این خدای باستانی از آسمان ها آمده و سوار بر پرنده ای نقره ای بود. همچنین، در مصر باستان، خدای هاپی (Hapi) که نماد حاصلخیزی بود، گاهی به شکلی ترسیم می شد که شباهت عجیبی به مار بالدار آمریکای میانه و پورانگاهوا مائوری دارد. این همسانی ها، ارتباطات پنهانی را به نمایش می گذارد.

در مکزیک امروزی، تابوت کینچ جاناب پاکال (K’inich Janaab’ Pakal) یا شاه پاکال (King Pakal) مایایی، یکی از محورهای اصلی بحث در نظریه بیگانگان باستانی است. نظریه پردازان بیگانگان باستانی معتقدند حکاکی روی درب تابوت پاکال، او را در حال پرواز با نوعی فضاپیما نشان می دهد. آن ها استدلال می کنند که دست های پاکال در حال دست کاری نوعی ماشین آلات است، پایش روی پدال قرار دارد و از دستگاه تنفس استفاده می کند. این تصویر نیز یک بار دیگر، موجودی را درون نوعی ماشین نشان می دهد.