با حذف ارز ترجیحی از ابتدای زنجیره تأمین، قیمت کالاها برای دارندگان کالابرگ تفاوتی نخواهد داشت و مابه التفاوت قیمت واقعی کالا با نرخ ارز مبادله ای را دولت پرداخت می کند . این قول وزیر کشاورزی برای تامین مایحتاج اساسی زندگی مردم با قیمت پایین تر است، قولی که نه تنها تضمینی برای اجرا ندارد، بلکه قرار نیست فرودستان و محرومان جامعه را به آینده امیدوار سازد.

بازخوانی همین جمله ساده ی وزیر کشاورزی، چند واقعیت را به نمایش می گذارد؛ اول اینکه به احتمال زیاد ارز ترجیحی 28 هزار و 500 هزار تومانی به طور کامل از زنجیره تامین حتی برای کالاهای اساسی و ضروری حذف خواهد شد و دومین واقعیت این است که قرار است در آینده ای نزدیک، دوباره موج جدیدی از گرانی راه بیفتد. اما آقای وزیر، قصد دارد با توسل به کلید واژه کالابرگ عمق فاجعه ی در راه را بپوشاند و به مردم قوت قلب بدهد!

وعده بی پایه ی کالابرگ

اما باید پرسید مگر همه مردم حتی همه آن هایی که در دهک های فرودست تر درآمدی و مزدبگیر و مستاجر هستند، کالابرگ الکترونیک می گیرند؟ در ماه های اخیر، یارانه نقدی حدود 8 میلیون نفر از شهروندان قطع شده است، شهروندانی که بسیاری از آن ها بازنشستگان، استادکاران ساختمانی، سرایداران مدارس و مزدبگیران ساده بوده اند و از آن مهم تر اینکه، آیا کالابرگ الکترونیک که قرار است با استفاده از ارز ترجیحی در زنجیره تامین عرضه شود، همه ی نیازهای ضروری خانوارهای مشمول را پوشش می دهد؟ مگر چند کیلو برنج، گوشت یا روغن با کالابرگ الکترونیک می دهند؟!

در حال حاضر، در حالی که سیدعلی مدنی زاده، وزیر امور اقتصادی و دارایی، بر ضرورت حرکت به سمت تک نرخی شدن ارز تأکید دارد، محمدرضا فرزین، رییس کل بانک مرکزی، همچنان از تداوم سیاست ارز ترجیحی 28 هزار و 500 تومانی دفاع می کند و اجرای نرخ واحد را در شرایط فعلی، غیرعملی و موجب افزایش قیمت کالاهای اساسی می داند.

دولت مصرانه بر شوک درمانی ارزی و کاستن از هزینه های ارزی خود به ضرر مردم تاکید دارد و در این میان، وزرا وعده های بی بنیان و بی سرانجام می دهند؛ یادمان نرفته در بودجه 1401 بعد از اولین دور حذف ترجیحی، قرار نهادند که همه کالاها به قیمت شهریور 1400 عرضه شود اما هیچ کالایی، دقیقاً هیچ کالایی هیچ زمان به قیمت شهریور 1400 بازنگشت!

این وعده برای تثبیت نرخ با کالابرگ (که هر روز از طول و عرض و شمول آن کاسته می شود) دقیقاً مشابه همان وعده سال 1401 است؛ دوباره همه چیز گران خواهد شد کمااینکه همین امروز هم قیمت ها حتی قیمت های ستاد تنظیم بازار، به راستی خارج از توان خرید اکثریت مردم از جمله مزدبگیران شاغل و بازنشسته است. داده های تورمی شهریورماه نشان می دهد که در بازه زمانی یکساله منتهی به شهریور، نان و غلات نزدیک به 100 درصد گران شده است و سایر کالاهای خوراکی هم به طور میانگین، تورم بیش از 50 یا 60 درصدی را تجربه کرده اند؛ البته این داده های رسمی تورمی ست و با تورم واقعی کف بازار همخوانی ندارد.

قیمت پنج کیلو گوشت گوساله، یک سوم دستمزد ماهانه کارگران

در روزهای اخیر، قیمت هر کیلو گوشت گوساله ستاد تنظیم بازار به مرز یک میلیون تومان رسید! به این معنا که قیمت مصوب دولت برای هر کیلو گوشت گوساله، در میادین عرضه دولتی و برخی فروشگاه های زنجیره ای که محدود است و در دسترس همه مردم نیست، یک میلیون تومان است.

اخیراً مسعود رسولی، دبیر انجمن صنعت گوشت ایران، از آغاز عرضه گوشت تنظیم بازاری در فروشگاه های زنجیره ای خبر داده است. به گفته وی، در حال حاضر گوشت گوساله مخلوط با قیمت هر کیلوگرم 809 هزار تومان و ران و دست گوساله با قیمت 909 هزار تومان در این فروشگاه ها توزیع می شود.رسولی همچنین اعلام کرد که از هفته آینده گوشت گوسفندی نیز در این طرح عرضه خواهد شد.

دولت قصد دارد برای شکستن قیمت! گوشت یخ زده گوساله وارد کند؛ گوشتی کم کیفیت که بازهم قیمت هر کیلوی آن حدود 700 هزار تومان و حتی بیشتر خواهد بود.

در حال حاضر در بسیاری از گوشت فروشی ها و قصابی های جنوب شهر، گوشت قرمز یافت نمی شود، آنچه یافت می شود فقط زایده ها و بخش های ارزان گوسفند و گوساله است؛ براساس داده ها، تنها فقط 10 درصد مردم یا کمی بیشتر مشتری گوشت قرمز هستند.

محمدرضا قربانی بازنشسته کارگری شهرری در ارتباط با گوشت گوساله ی کیلویی 1 میلیون تومان با نام تنظیم بازار می گوید: یک خانوار 4 نفره ی کارگری را در نظر بگیریم که با حقوق ماهانه ی 16 میلیون و پانصدهزار تومان (با احتساب مزایا) امرار معاش می کند، این خانواده چطور می تواند با چنین رقم وحشتناکی کنار بیاید؟

این بازنشسته افزود: برای یک خانواده ی 4 نفره کارگری، مصرف حداقل 5 کیلوگرم گوشت در ماه به عنوان منبع اساسی پروتیین، یک نیاز اولیه و غیرقابل چشم پوشی است (سرانه ماهانه حدود یک کیلو در ماه). قیمت 5 کیلو گوشت قرمز 5 میلیون تومان می شود که چیزی نزدیک به یک سوم کل دریافتی ماهانه یک خانواده کارگری را می بلعد. این 30 درصد تنها صرف گوشت شده است؛ سایر اقلام حیاتی این خانوار کارگری چه می شوند؟ یک کارگر چطور می تواند با این دستمزد از عهده ی مسکن و اجاره بها برآید، در حالی که حتی در اطراف کلان شهرها هم دوسوم دستمزدش را هزینه ی مسکن می بلعد! برنج کیلویی 300 هزار تومان در کجای سفره قرار درد؟ لوبیا چیتیِ کیلویی 500 هزار تومان و مرغِ 200 هزار تومانی چطور ممکن است؟!

به اعتقاد قربانی، وقتی یک کالای اساسی غذایی تا این حد گران می شود که سهم 30 درصدی از کل درآمد ماهانه یک خانواده کارگری را به خود اختصاص می دهد و همان رقم با افتخار در رسانه ها اعلام می شود، یعنی یک فاجعه معیشتی اتفاق افتاده است، چیزی فراتر از یک بحران....

گوشت از سفره ی کارگران حذف شده همانطور که برنج، لبنیات و میوه هم حذف شده اند؛ این بازنشسته ی ساکن شهرری با لحنی ناامید می گوید: در این شرایط صحبت از افزایش مزد و مستمری، صحبتی بی فایده است؛ درصدهای شورایعالی کار به هیچ کاری نمی آید وقتی تورم چند برابر آن را از سفره ها برداشت می کند.

اینها تنها یک توصیف ساده از شرایط فعلی ست؛ وقتی 5 گوشت با قیمت دولتی، یک سوم دستمزد ماهانه کارگر را به خود اختصاص می دهد، با حذف ارز ترجیحی در هفته های پیش رو چه اتفاقی می افتد؟ آن زمان گوشت یخ زده وارداتی هم با قیمت کیلویی یک میلیون تومان، گیر مردمِ فرودست و مزدبگیر نمی آید.....

منبع: ایلنا