به نقل از گسترش نیوز ؛ در محله های کارگری تهران، خانه های کوچک و فرسوده، پناهگاه خانواده هایی است که با درآمد ناچیز خود برای تأمین حداقل های زندگی در تکاپو هستند. کارگرانی که روزگاری با امید به روزهای بهتر سختی ها را تحمل می کردند، حالا زیر فشار تورم و کاهش تقاضا برای کار، تنها حس ناامیدی و بی پناهی را تجربه می کنند.

محمود نجفی عرب، رییس اتاق بازرگانی تهران، با هشدار درباره موج عظیم بیکاری در میان کارگران، رکود تورمی را بلای جان اقتصاد ایران می داند. او می گوید: رکود در بخش هایی مانند صنعت ساختمان، برق، لوازم خانگی و پوشاک به شدت مشهود است. این بحران، کشور را به سمت فاجعه ای اقتصادی سوق داده است.

کارخانه های تولید لوازم خانگی و برق که زمانی پرجنب وجوش بودند، حالا در سکوتی تلخ فرو رفته اند. خطوط تولید متوقف شده و هزاران کارگر بلاتکلیف در انتظار بازگشت به کار یا دریافت حقوق معوقه خود هستند. این وضعیت نه تنها معیشت کارگران را تهدید می کند، بلکه چرخه اقتصادی کشور را نیز مختل کرده است.

تورم روزافزون، قدرت خرید کارگران را به شدت کاهش داده و حقوق های ناچیز آن ها دیگر با قیمت های سرسام آور کالاها همخوانی ندارد. بسیاری از خانواده های کارگری مجبور شده اند هزینه های ضروری مانند خوراک، پوشاک، درمان و تحصیل فرزندان را حذف یا محدود کنند. برخی کارگران برای تأمین معاش به مشاغل متعدد روی آورده اند، اما این شرایط به سلامت جسمی و روانی آن ها آسیب جدی وارد کرده است.

در مناطق صنعتی، کارگرانی با چشمان خسته در انتظار خبری از مدیران کارخانه ها یا پیمانکاران دیده می شوند. تجهیزات متروکه و کارخانه های خاموش، یادآور روزهایی هستند که تولید و اشتغال جریان داشت و خانواده ها از امنیت اقتصادی نسبی برخوردار بودند. اما امروز، این صحنه ها تنها حکایتگر آینده ای نامطمئن و امیدهای ازدست رفته هستند.

اقتصاددانان هشدار می دهند که تداوم رکود تورمی نه تنها تهدیدی برای امروز، بلکه خطری برای آینده نسل های بعدی است. کاهش سرمایه گذاری، تعطیلی کارخانه ها و رکود در صنعت ساختمان، فرصت های شغلی جدید را از بین برده و بیکاری را به مشکلی مزمن تبدیل کرده است. این وضعیت، کارگران جوان را به سمت مشاغل غیررسمی، پرخطر یا حتی مهاجرت سوق می دهد؛ مسیری که خطر فقر و آسیب های اجتماعی را به شدت افزایش می دهد.

رکود تورمی، زنجیره ای از مشکلات را در جامعه ایجاد کرده است: کاهش اشتغال، افت تولید، تورم افسارگسیخته و فشار روانی بی سابقه بر خانواده ها. کارگرانی که روزگاری ستون اقتصاد ایران بودند، حالا در معرض انزوای اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته اند. این وضعیت، نارضایتی عمومی و ناامنی اجتماعی را تشدید کرده و زنگ خطر را برای آینده کشور به صدا درآورده است.

بسیاری از خانواده های کارگری دیگر توان قرض گرفتن یا پشتوانه مالی برای روزهای سخت را ندارند. کاهش قدرت خرید، آن ها را در برابر تأمین مایحتاج اولیه ناتوان کرده است. رییس اتاق بازرگانی تهران تأکید می کند که نگرانی از بیکاری عظیم کارگران، واقعیتی ملموس در کوچه های کارگری است، حتی اگر در دفاتر حکومتی مورد توجه قرار نگیرد.

تصویر اقتصاد ایران در سایه رکود تورمی، تصویری از جامعه ای است که کارگرانش بدون حمایت واقعی، با دشواری های بی شمار دست وپنجه نرم می کنند. کارخانه های خاموش، خانه های نیمه ساخته و خانواده های در تنگنا، همگی نشانه هایی از بحرانی هستند که نیازمند توجه فوری و تصمیم گیری های قاطع برای احیای تولید و حمایت از حقوق کارگران است. اگر این روند ادامه یابد، نه تنها اقتصاد، بلکه بنیان اجتماعی کشور نیز در معرض آسیب های جبران ناپذیری قرار خواهد گرفت