به نقل از یک پزشک، طول عمر معمول این گونه در شرایط اسارت حدود 30 سال است، اما این جانور خاص بیش از دو برابر میانگین عمر طبیعی خود زندگی کرد و با 62 سال سن، رکورد جهانی طول عمر مار در اسارت را شکست.

در سال 2020، این ماده مار در حالی تخم گذاشت که بیش از شش دهه از عمرش می گذشت و 15 سال بود هیچ نری را ندیده بود.

در پدیده بکرزایی (Parthenogenesis)، تخم بدون آن که توسط اسپرم نر بارور شود، به جنین تبدیل می شود. در جانوران، این روند معمولاً از طریق مکانیزمی به نام اتومیکسس (Automixis) انجام می شود، زمانی که سلول تخم با بقایای سلولی موسوم به پولار بادی ها (Polar Bodies) ترکیب می شود. حاصل این فرایند، فرزندی است که از نظر ژنتیکی بسیار شبیه مادر است اما کپی کامل او نیست. از آنجا که این سلول ها تنها کروموزوم های مادری را در خود دارند، نتیجه این نوع زادآوری معمولاً فرزندان ماده هستند.

تا مدت ها تصور می شد بکرزایی در جانوران مهره دار، پدیده ای نادر و استثنایی است، اما یافته های اخیر خلاف آن را نشان می دهد. این نوع تولیدمثل تاکنون در بیش از 80 گونه از جانوران، از جمله مارها، پرندگان، کوسه ها و حتی لاک پشت ها مشاهده شده است.

هرچند بکرزایی یکی از توضیحات احتمالی است، اما تنها گزینه موجود نیست. برخی از گونه های خزندگان می توانند اسپرم را برای سال ها در بدن خود ذخیره کنند. در چنین مواردی، سلول های نر می توانند در زمان مناسب فعال شوند و تخم را بارور کنند، حتی سال ها پس از آخرین تماس با جفت. در این مورد خاص، هنوز پژوهش ها در حال انجام است و باغ وحش سنت لوییس با همکاری دانشگاه های محلی در حال بررسی DNA تخم ها و نوزاد باقی مانده است تا مشخص شود آیا واقعاً تولد، نتیجه بکرزایی بوده یا نه.

از دیدگاه زیست تکاملی، بکرزایی مزایا و محدودیت های خاص خود را دارد. مزیت آن در این است که گونه می تواند بدون نیاز به جفت، نسل خود را ادامه دهد. اما در عوض، تنوع ژنتیکی کاهش می یابد، زیرا همه ژن ها از یک منبع واحد می آیند. همین مسئله باعث می شود چنین جمعیت هایی در برابر بیماری ها یا تغییرات محیطی آسیب پذیرتر باشند.