به نقل از روزنامه خراسان وقتی در19سالگی یاسین سلمانی با پیراهن سپاهان می درخشید باورمان شده بود که بعد ازسال ها یک پدیده درسطح لیگ های اروپایی درآسمان فوتبال ما رویت شده، اما حالا با گذشت 5 سال ازآن روزها حس می کنیم یاسین و امثال او فقط به این دلیل به چشم مان آمدند که منتظریک ستاره جدید بودیم. بازیکنانی که ما جدی شان گرفتیم.

صادق محرمی| وقتی با آن سن و سال کم رامین رضاییان را از ترکیب اصلی پرسپولیس برانکو دورکرد و فرصت بازی در اروپا پیدا کرد مطمئن شدیم قرار است سال ها در اروپا بدرخشد؛ اما هرسال که می گذشت یک درجه نزول می کرد تا این که امسال در لیگ ما طی 9 بازی داخلی و آسیایی تیمش زیر30دقیقه بازی کرده، یعنی نیمکت نشینی محض.

آرش رضاوند| از ابتدا هم به عنوان ستاره در فوتبال ما مطرح نشد، اما وقتی یک نفر با چند مربی مختلف درترکیب استقلال بازی می کند یعنی چیزی درچنته دارد.فکر می کردیم رابطه هواداران استقلال با او بد است تا این که به سپاهان رفت و فهمیدیم حق با استقلالی ها بود.

سعید مهری| چند فصلی است معلوم نیست کجا هست، نه در استقلال به اوج برگشت، نه درپرسپولیس، حضور کوتاهش در اروپا هم عیارش را بیشتر مشخص کرد و حالا هم که هیچ تیمی خواهان او نیست. او فعلاً درانتظاردرخشش نیست، همین قدر که تیم داشته باشد برایش کافی است.

فرشاد فرجی| بازیکنی که قرار هم نبود ستاره شود؛ اما فداکارانه و بدون ادعا بازی می کند؛ تنها بازیکن خوب پرسپولیس گاریدو که دردوران کارتال کنارگذاشته شد تا سر ازتراکتوردرآورد و در ترافیک خط دفاعی آن ها سهمش از 9 بازی صفر باشد.

مهرداد محمدی| یکی دیگر از نیمکت نشینان سرشناس تراکتور. انگارتراکتور این فصل برای پیچ و مهره کردن بازیکن به نیمکتش تعدادی ستاره خریده که شاخص ترین شان محمدی است. او در استقلال فرصت استمرار پیدا نکرد چون یا محروم بود یا مصدوم. حالا هم که درتراکتور نیمکت نشین محض است.