به نقل از تسنیم بررسی ها نشان می دهد که نرخ بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی در تابستان 1404به 10.6 درصد رسیده است؛ این در حالی است که این نرخ در میان زنان و ساکنان مناطق روستایی بالاتر از میانگین کل کشور است.

همچنین، سهم فارغ التحصیلان آموزش عالی از کل جمعیت بیکار کشور 40.3 درصد بوده که در میان زنان و در مناطق شهری بیشتر است. سهم این گروه از کل جمعیت شاغل نیز 27درصد است که روند کاهشی اندکی را نسبت به سال قبل تجربه کرده است.

این آمار نگران کننده نشان می دهد که بخش قابل توجهی از جوانان تحصیل کرده با مشکل ورود به بازار کار مواجه اند و این موضوع، چالشی اساسی برای اقتصاد و توسعه کشور به حساب می آید.

بنابراین گزارش, عوامل متعددی در بیکاری فارغ التحصیلان نقش دارند که از مهم ترین آنها می توان به عدم تطابق مهارت ها با نیاز بازارکار، کمبود فرصت های شغلی مناسب, ضعف مهارت های عملی و مهارت های نرم، مشکلات جنسیتی و منطقه ای اشاره کرد.

بسیاری از فارغ التحصیلان آموزش عالی دارای مهارت ها و تخصص هایی هستند که با نیاز واقعی بازار کار همخوانی ندارد، در برخی رشته ها و مناطق، فرصت های شغلی محدود و رقابت بسیار شدید است، تحصیلات نظری گاهی باعث می شود که فارغ التحصیلان فاقد مهارت های کاربردی، فنی و مهارت های ارتباطی مورد نیاز بازار کار باشند و نرخ بیکاری در میان زنان و ساکنان مناطق روستایی بالاتر است که نشان دهنده موانع اجتماعی، فرهنگی و جغرافیایی در بهره مندی از فرصت های شغلی است.

مطابق آماری که علی حسین شهریور ،دبیرکل خانه تعاون گران ایران ارائه کرده است:در فاصله سال های 1400تا 1403، بیش از 3 میلیون و 900هزار نفر توسط سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور آموزش دیده اند. با این حال، بررسی وضعیت این افراد نشان می دهد که از میان بیش از 3میلیون و 500هزار مهارت آموخته، تنها 51.1 درصد فعال اقتصادی بوده و نزدیک به نیمی از آنها غیر فعال مانده اند.

این آمار حاکی از آن است که صرف آموزش مهارت بدون توجه به انگیزه و امکان اشتغال، کارآفرینی یا بازگشت به فعالیت اقتصادی، نمی تواند منجر به بهبود وضعیت بازار کار شود. در واقع، اگر مهارت آموزی به صورت هدفمند و متناسب با نیاز بازار کار و با همراهی سیاست های حمایتی و اشتغال زایی صورت نگیرد، سرمایه گذاری در این بخش بازدهی لازم را نخواهد داشت.

به گزارش تسنیم, راهکارهای پیشنهادی برای کاهش بیکاری فارغ التحصیلان و ارتقاء مهارت آموزی شامل مواردی مانند تطبیق نظام آموزشی با نیازهای بازار کار, توسعه آموزش های مهارتی هدفمند, ایجاد انگیزه و حمایت از اشتغال و کارآفرینی,تمرکز بر بهبود وضعیت زنان و مناطق روستایی و رصد و پایش مستمر بازار کار است.

بازنگری در برنامه های درسی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به گونه ای که مهارت های عملی و مهارت های نرم در کنار دانش نظری به دانشجویان آموزش داده شود.طراحی دوره های مهارتی که با همکاری بخش خصوصی و صنایع مختلف، متناسب با تقاضای واقعی بازار کار برگزار شود. فراهم آوردن مشوق های مالی، تسهیلات بانکی، و حمایت های قانونی برای فارغ التحصیلان و مهارت آموختگانی که قصد راه اندازی کسب وکار یا ورود به بازار کار را دارند.تدوین سیاست های حمایتی خاص برای کاهش موانع فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی که باعث افزایش نرخ بیکاری در این گروه ها می شود. ایجاد سامانه های جامع برای رصد وضعیت اشتغال، بیکاری و مهارت های مورد نیاز بازار کار، به منظور اصلاح و به روزرسانی مستمر سیاست های آموزشی و اشتغال زایی.

به گزارش تسنیم, بیکاری فارغ التحصیلان به ویژه در میان زنان و ساکنان مناطق روستایی، یک چالش جدی اقتصادی و اجتماعی است که نیازمند توجه ویژه و اتخاذ سیاست های جامع و هماهنگ است. مهارت آموزی، اگرچه ابزاری قدرتمند برای توانمندسازی نیروی کار است، اما تنها در صورتی مؤثر خواهد بود که همراه با سیاست های اشتغال زایی هدفمند و حمایت های لازم اجرا شود.

بدون تحول در نظام آموزشی، توسعه مهارت های کاربردی و ایجاد فرصت های شغلی واقعی، نمی توان انتظار داشت که سرمایه گذاری در آموزش منجر به کاهش بیکاری و افزایش بهره وری نیروی کار شود. از این رو، برنامه ریزان و مسئولان باید همزمان بر ارتقای کیفیت آموزش، تسهیل ورود فارغ التحصیلان به بازار کار و حمایت از فعالیت های کارآفرینی تمرکز کنند تا این قشر مهم از جامعه بتوانند نقشی مؤثر در توسعه اقتصادی کشور ایفا نمایند.