به نقل از dailymail دانشمندان دانشگاه کلرادو بولدر به طور عمدی میکروارگانیسم هایی را که حدود 40 هزار سال در آلاسکا منجمد شده بودند، دوباره زنده کرده اند.

این موجودات ریز که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند، در یخ بندان دائمی (پرمافراست) گرفتار شده بودند لایه ای از خاک، سنگ و یخ که برای هزاران سال منجمد باقی مانده است.

در آزمایش های کنترل شده، دانشمندان دریافتند که با ذوب شدن پرمافراست، میکروب ها بلافاصله فعال نمی شوند. اما پس از چند ماه، مانند بیدار شدن از خواب طولانی، شروع به تشکیل کلونی های پررونق می کنند.

نگران کننده تر اینکه این میکروب ها ممکن است پاتوژن های خطرناکی را آزاد کنند که توانایی ایجاد همه گیری جدید را دارند.

دکتر تریستان کارو، زمین شناس دانشگاه کلرادو بولدر، هشدار داد: این نمونه ها به هیچ وجه مرده نیستند.

علاوه بر این، با بیدار شدن دوباره، این میکروارگانیسم ها دی اکسید کربن (CO₂) گاز گلخانه ای مؤثر در گرم شدن زمین آزاد می کنند.

برای انجام آزمایش ها، تیم تحقیقاتی از کلرادو به تونل تحقیقاتی پرمافراست در نزدیکی فربنکس، آلاسکا، درست در جنوب مدار قطب شمال سفر کردند. این گذرگاه زیرزمینی ترسناک در دهه 1960 برای تحقیقات علمی در زمینه تغییرات اقلیمی حفاری شده بود.

پرمافراست که به قبرستان یخی معروف است، تقریباً یک چهارم زمین های نیم کره شمالی را پوشش می دهد.

تیم تحقیقاتی نمونه هایی از دیواره های تونل جمع آوری کردند که قدمت آن ها از چند هزار تا ده ها هزار سال بود. سپس با افزودن آب و قرار دادن در دمای 3 درجه سانتی گراد و 12 درجه سانتی گراد، شرایط تابستان آلاسکا را شبیه سازی کردند.

دکتر کارو گفت: ما می خواستیم شرایط تابستان آلاسکا را در آینده ای که دما به لایه های عمیق تر پرمافراست نفوذ می کند، بازسازی کنیم.

اگرچه این میکروب ها احتمالاً نمی توانند انسان را آلوده کنند ، تیم تحقیقاتی آن ها را در محفظه های مهر و موم شده نگه داشت.

در ماه های اولیه، کلونی ها به آرامی رشد کردند — در برخی موارد فقط یک سلول از هر 100 هزار سلول در روز جایگزین می شد که به عنوان بیدار شدن آهسته توصیف شده است.

پرمافراست زمینی است که حداقل دو سال متوالی منجمد باقی مانده باشد و در برخی مناطق قطبی، برای ده ها هزار سال منجمد بوده است.

این لایه در مناطق وسیعی از سیبری، آلاسکا، شمال کانادا و گرینلند گسترده شده و مانند فریزر طبیعی برای مواد آلی باستانی عمل می کند.

با افزایش دمای جهانی، پرمافراست سریع تر و عمیق تر از حد انتظار در حال ذوب شدن است و میکروب ها، مواد زیستی، استخوان حیوانات، گیاهان و موارد دیگر را آشکار می کند.

اما طی شش ماه، جوامع میکروبی دچار تغییرات چشمگیر شدند و کلونی هایی قوی و متمایز از سطح اطراف تشکیل دادند. برخی از آن ها بیوفیلم تشکیل دادند لایه های لزجی از اجتماع میکروارگانیسم های فعال که به سختی حذف می شوند.

نتایج نشان می دهد که ممکن است چند ماه طول بکشد تا میکروب ها به اندازه ای فعال شوند که پس از یک دوره گرما، گازهای گلخانه ای را به مقدار زیاد وارد هوا کنند.

این یعنی هرچه تابستان های قطبی طولانی تر شوند، احتمال بیدار شدن و فعال شدن میکروب ها بیشتر می شود.

دکتر کارو گفت: ممکن است فقط یک روز گرم در تابستان آلاسکا داشته باشید، اما آنچه اهمیت دارد، طولانی شدن فصل تابستان است که دماهای گرم به پاییز و بهار نیز کشیده شوند.

ذوب شدن پرمافراست می تواند منجر به آزاد شدن ذخایر عظیم گازهای گلخانه ای CO₂ و متان شود گازی که حتی از دی اکسید کربن قوی تر است.

مطالعه منتشرشده در ژورنال Journal of Geophysical Research: Biogeosciences همچنین نشان داد که میکروب های پرمافراست برای ساخت غشای سلولی خود از انواع خاصی از لیپیدهای چرب استفاده می کنند ترکیباتی که ممکن است به آن ها کمک کرده باشد تا در شرایط سرد و تاریک برای هزاران سال زنده بمانند.

توانایی میکروب ها برای زنده ماندن و بیدار شدن پس از هزاران سال، نگرانی هایی را درباره احتمال آزاد شدن بیماری های کشنده جدید از قطب شمال ایجاد کرده است.

یکی از دفاع های احتمالی این است که میکروب های پرمافراست برای بقا و انتشار نیاز به میزبان دارند مانند حیوانات.

خوشبختانه، پرمافراست به طور طبیعی در مناطق دورافتاده با عرض جغرافیایی و ارتفاع بالا یافت می شود.

با این حال، فقط یک سناریوی بدشانسی کافی است تا چنین میکروبی به پستاندار وحشی یا انسان منتقل شود.

در سال 2022، ویروسی باستانی به نام Pandoravirus که 48,500 سال در پرمافراست سیبری منجمد مانده بود، دوباره فعال شد.

اگرچه این ویروس ها برای انسان خطرناک تلقی نمی شوند، دانشمندان هشدار دادند که ویروس های دیگر که با ذوب شدن یخ آزاد می شوند، می توانند فاجعه بار باشند و منجر به همه گیری های جدید شوند.

دکتر بریگیتا اونگار، متخصص بیماری های عفونی از سوئد، معتقد است که ممکن است همه گیری هایی از قطب شمال ناشی از باکتری هایی که به آنتی بیوتیک ها مقاوم اند، رخ دهد.

او به Greenpeace گفت: دو موردی که می دانیم ممکن است از پرمافراست خارج شوند، سیاه زخم و ویروس های آبله هستند غیر از آن، این یک جعبه پاندورا است.