به نقل از androidauthority، مدت ها از نسخه پریمیوم اسپاتیفای استفاده می کردم، اما مدتی پیش آن را کنار گذاشتم. در مجموع اپلیکیشن فوق العاده ای است و کاملاً درک می کنم چرا این قدر طرفدار دارد، اما دلم می خواست چیزی جدید امتحان کنم. چیزی تازه. چیزی که به من امکان کشف موسیقی های متفاوت، آشنایی با هنرمندان جدید یا مزایای بیشتری فراتر از صرفاً پخش موسیقی بدهد.

در طول سال ها تقریباً همه اپلیکیشن های پخش موسیقی را امتحان کرده ام، و اگرچه در نگاه اول خیلی از آن ها مشابه به نظر می رسند، تفاوت های کافی بین شان وجود دارد که بتوانند شما را به سمت یکی از آن ها جذب کنند. بیایید با هم پنج جایگزین برتر اسپاتیفای را مرور کنیم، اگر قصد دارید از این غول سوئدی پخش موسیقی فاصله بگیرید.

این بدون شک جایگزین مورد علاقه ام برای اسپاتیفای است، و دلایل خوبی هم دارد. طراحی اپلیکیشن را دوست دارم، قابلیت کشف موسیقی عالی است، و کلی ویدیو موسیقی برای تماشا وجود دارد. ویژگی Speed Dial در صفحه اصلی که آهنگ هایی را که مرتباً گوش می دهم نشان می دهد، واقعاً برایم کاربردی است و چند ضربه کمتر لازم دارم. چون معمولاً آهنگ های تکراری گوش می دهم، این ویژگی کاملاً مناسب من است.

چیزی که YouTube Music را برای من به انتخابی عالی تبدیل می کند، این است که با اشتراک YouTube Premium همراه است؛ اشتراکی که تبلیغات آزاردهنده یوتیوب را حذف می کند. من تلویزیون کابلی تماشا نمی کنم و نتفلیکس هم چندان برایم جذاب نیست، بنابراین وقتی می خواهم محتوایی ببینم، همیشه سراغ یوتیوب می روم.

با این حال، YouTube Music از نظر من در نسخه رایگان مشکلاتی دارد. نمی توانید هنگام پخش موسیقی، صفحه گوشی را خاموش کنید، که برای پخش در خودرو از طریق بلوتوث گزینه خوبی نیست. به همین دلیل، هنوز نسخه رایگان اسپاتیفای را روی گوشی ام نگه داشته ام، چون اجازه خاموش کردن صفحه را می دهد. البته نمی توانم بیش از شش بار در ساعت آهنگ ها را رد کنم، اما این محدودیت را می پذیرم.

این سرویس فرانسوی به اندازه اسپاتیفای یا YouTube Music شناخته شده نیست، اما باید باشد. به نظر من، شایسته توجه بیشتری است، چون سال ها از آن استفاده کرده ام و واقعاً لذت برده ام.

هیچ کمبودی نسبت به رقبای بزرگ ترش احساس نکردم، چون همه آهنگ ها و هنرمندانی که دوست داشتم در اپلیکیشن موجود بودند. طراحی اپلیکیشن زیبا و استفاده از آن آسان است، و قابلیت کشف موسیقی های جدید و هنرمندان تازه کار هم بسیار خوب عمل می کند. Deezer ویژگی ای به نام Flow دارد که بر اساس حال و هوای شما یا سبک موسیقی مورد علاقه تان، آهنگ هایی را پخش می کند، و برای من عالی بود. گاهی این نوع ویژگی ها بیش از حد روی هنرمندان جریان اصلی تمرکز می کنند، اما من هیچ تجربه بدی با Flow نداشتم.

قیمت گذاری مشابه اسپاتیفای است، و یک نسخه رایگان هم دارد که می توانید امتحان کنید، به علاوه یک ماه آزمایشی رایگان که همه قابلیت ها را فعال می کند. اگر به دنبال چیزی خارج از پلتفرم های جریان اصلی هستید، ارزش امتحان کردن دارد.

اگر خیلی اهل موسیقی جریان اصلی نیستید یعنی نمی خواهید در هر لیست پخشی آهنگ هایی از اد شیرن یا تیلور سویفت بشنوید SoundCloud گزینه بسیار خوبی است. من زیاد از آن استفاده کرده ام، و اگرچه بسیاری از هنرمندان جریان اصلی هم در این پلتفرم حضور دارند، تمرکز اصلی اپلیکیشن روی هنرمندان تازه کار است.

شنیدن آثار هنرمندان نوظهور و حمایت از آن ها حس خوبی دارد. هیجان انگیزتر از چیزی مثل اسپاتیفای است، که اغلب همان آهنگ های تکراری رادیو را پخش می کند. SoundCloud متفاوت است و فضای بسیار اجتماعی دارد. می توانید زیر هر آهنگ نظر بدهید و ببینید دیگران چه فکری درباره اش دارند. قابلیت های کشف موسیقی هم عالی هستند و به شما کمک می کنند سریعاً موسیقی مطابق سلیقه تان پیدا کنید.

SoundCloud همچنین ارزان تر از اسپاتیفای است، با پلن هایی که از 4.99 دلار در ماه شروع می شوند. پلن های مختلفی دارد، برخی برای شنوندگان و برخی برای هنرمندان.

Tidal همیشه به عنوان بهترین سرویس پخش موسیقی از نظر کیفیت صدا شناخته شده، چون یکی از اولین هایی بود که صدای بدون افت کیفیت (lossless) ارائه داد. البته اخیراً رقبا مثل اسپاتیفای هم گزینه صدای lossless را برای مشترکین شان فعال کرده اند.

روی کاغذ، Tidal هنوز برتری دارد، چون صدای lossless با کیفیت بالا تا 24 بیت/192 کیلوهرتز FLAC ارائه می دهد، در حالی که اسپاتیفای 24 بیت/44.1 کیلوهرتز FLAC را عرضه می کند. اینکه این نرخ نمونه برداری بالاتر واقعاً به تجربه شنیداری بهتر منجر می شود یا نه، جای بحث دارد، اما بیشتر افراد احتمالاً تفاوتی احساس نمی کنند.

من مدتی از Tidal استفاده کردم و چیزهای زیادی را در آن دوست داشتم، فراتر از کیفیت بالای صدا. ویدیوهای اختصاصی زیادی در پلتفرم وجود دارد، و اپلیکیشن هم کاربری آسانی دارد. این سرویس همیشه در میان طرفداران هیپ هاپ محبوب بوده، چون زمانی عمدتاً متعلق به جی-زی بود.

Bandcamp در این فهرست کمی متفاوت است. بیشترین شباهت را با SoundCloud دارد، چون تمرکز اصلی اش روی موسیقی دان هایی است که هنوز نامی برای خود دست وپا نکرده اند. با این حال، تفاوت اصلی این است که Bandcamp یک سرویس پخش موسیقی اشتراکی سنتی نیست؛ برای گوش دادن به آهنگ ها و آلبوم ها باید آن ها را به صورت جداگانه خریداری کنید.

Bandcamp را می توان به عنوان یک فروشگاه آنلاین صفحه موسیقی و بازار در نظر گرفت؛ جایی که هنرمندان می توانند نه تنها موسیقی خود، بلکه کالاهای فیزیکی مثل تی شرت را مستقیماً به طرفداران شان بفروشند. جذاب ترین نکته اینجاست که می توانید مستقیماً از هنرمند مورد علاقه تان حمایت کنید، چون بخش عمده ای از پولی که در این پلتفرم خرج می کنید، مستقیماً به خود هنرمند می رسد.

تمام موسیقی هایی که خریداری می کنید، قابل پخش در اپلیکیشن Bandcamp هستند. می توانید قبل از خرید، آهنگ ها را گوش دهید، اگرچه هر هنرمند می تواند محدودیتی برای تعداد دفعات پخش رایگان هر قطعه تعیین کند. این مدل کسب وکار و تجربه کاملاً متفاوتی با چیزی است که در اسپاتیفای دریافت می کنید، اما برای بسیاری از افراد جذاب و جالب است.