به نقل از scitechdaily، داشتن روابط گرم و حمایت گر از دوران کودکی تا بزرگسالی از محبت والدین گرفته تا دوستی ها، مشارکت های مذهبی و حضور فعال در اجتماع می تواند تأثیر قابل توجهی بر روند پیری بدن داشته باشد. پژوهشگران معتقدند این مزایا قادرند ساعت های اپی ژنتیکی را بازتنظیم کنند و سن زیستی فرد را کمتر از سن تقویمی او نشان دهند.

این یافته ها در نشریه *Brain, Behavior and Immunity Health* منتشر شده و بر اساس داده های بیش از 2100 بزرگسال از مطالعه بلندمدت میانسالی در ایالات متحده (MIDUS) به دست آمده است.

آنتونی آنگ، استاد روان شناسی دانشگاه کرنل، و همکارانش دریافتند افرادی که از مزیت اجتماعی تجمعی بیشتری برخوردار بودند، نرخ کندتری از پیری اپی ژنتیکی داشتند و سطح التهاب مزمن در بدنشان پایین تر بود.

در مرکز این پژوهش، ساعت های اپی ژنتیکی قرار داشتند نشانگرهای مولکولی که سرعت پیری بدن را تخمین می زنند. دو ساعت خاص، GrimAge و DunedinPACE، از بهترین پیش بینی کننده های خطر بیماری و طول عمر محسوب می شوند. شرکت کنندگانی که شبکه های اجتماعی گسترده تر و پایدارتر داشتند، در هر دو معیار، پروفایل زیستی جوان تری نشان دادند.

آنگ توضیح می دهد: مزیت اجتماعی تجمعی در واقع به عمق و گستردگی روابط اجتماعی شما در طول زندگی مربوط می شود. ما چهار حوزه کلیدی را بررسی کردیم: گرما و حمایتی که در کودکی از والدین دریافت کردید، میزان ارتباط شما با محله و جامعه، مشارکت در اجتماعات مذهبی یا معنوی، و حمایت عاطفی مداوم از سوی دوستان و خانواده.

پژوهشگران فرض کردند که مزیت اجتماعی پایدار در سیستم های تنظیمی اصلی مرتبط با پیری منعکس می شود، از جمله مسیرهای اپی ژنتیکی، التهابی و نوروآندوکرینی. به طور قابل توجهی، مشخص شد که مزیت اجتماعی بیشتر با سطح پایین تر اینترلوکین-6 (IL-6) مرتبط است مولکولی التهابی که در بیماری های قلبی، دیابت و تحلیل عصبی نقش دارد. با این حال، ارتباط معناداری با نشانگرهای استرس کوتاه مدت مانند کورتیزول یا کاتکول آمین ها مشاهده نشد.

بر خلاف بسیاری از مطالعات قبلی که عوامل اجتماعی را به صورت جداگانه بررسی می کردند مثلاً وضعیت تأهل یا تعداد دوستان این پژوهش مزیت اجتماعی تجمعی را به عنوان یک ساختار چندبعدی در نظر گرفت. با ترکیب منابع ارتباطی در دوران کودکی و بزرگسالی، این معیار نشان می دهد که چگونه مزایا در طول زمان انباشته و تقویت می شوند.

آنگ می گوید: نکته قابل توجه، اثر تجمعی این منابع اجتماعی است این روابط در طول زمان روی هم انباشته می شوند. فقط داشتن دوستان امروز کافی نیست؛ مهم این است که روابط اجتماعی تان در طول زندگی چگونه رشد کرده و عمیق تر شده اند. این انباشت، مسیر سلامت شما را به طور قابل سنجشی شکل می دهد.

این بدان معنا نیست که یک دوستی یا فعالیت داوطلبانه کوتاه مدت می تواند ساعت زیستی را به عقب برگرداند. نویسندگان تأکید می کنند که عمق و تداوم ارتباطات اجتماعی، که در طول دهه ها و حوزه های مختلف زندگی شکل گرفته اند، اهمیت زیادی دارد. این مطالعه به دیدگاه فزاینده ای وزن می بخشد که زندگی اجتماعی را نه فقط منبع شادی یا کاهش استرس، بلکه یکی از عوامل اصلی سلامت فیزیولوژیکی می داند.

آنگ در پایان می گوید: روابط اجتماعی را مثل حساب بازنشستگی در نظر بگیرید. هرچه زودتر سرمایه گذاری را شروع کنید و با ثبات بیشتری ادامه دهید، بازدهی بیشتری خواهید داشت. مطالعه ما نشان می دهد این بازدهی فقط احساسی نیست؛ بلکه زیستی است. افرادی که روابط اجتماعی غنی و پایدار دارند، واقعاً در سطح سلولی کندتر پیر می شوند. خوب پیر شدن یعنی هم سالم ماندن و هم متصل ماندن این دو از هم جدا نیستند.