مثل روز روشن بود. روز همان دو سال قبل. وقتی رئیس فدراسیون کشتی در کشاکش دوگانه یزدانی – قاسم پور در روزهای منتهی به المپیک بارها و بارها بدون لکنت و با صراحت اعلام کرد که کامران قاسم پور هرگز کشتی گیر 86 کیلوگرم نیست و نمی تواند و نباید در این وزن کشتی بگیرد. آن روزها نفر اول کشتی ایران در این دوگانه عجیب، با این جمله در حقیقت پشت انتخاب حسن یزدانی ایستاد تا پادشاه ایرانی به پاریس برود و با کتفی ناسور و وبال گردن در غیاب گربه سیاه همیشگی خود دیوید تیلور باز هم از رسیدن به طلا باز بماند و به مدال نقره المپیک اکتفا کند.

نقره ای که البته برای هواداران افراطی کامران یک بل بود تا از آن چماقی بسازند و جار بزنند که اگر کامران بود، طلای 86 کیلوی المپیک برای ما بود.

2 سال بعد اما ماجرا کاملا وارونه شد. علیرضا دبیر در یک چرخش تاریخی 180 درجه از تصمیم خود بازگشت و برای جهانی 2025 زاگرب رای به حضور قاسم پور در این وزن داد. همان کشتی گیری که دبیر اعتقاد دارد بالای 95 کیلو وزن دارد و وزن کم کردن برای او سم است و او را تحلیل می برد، این بار در غیاب حسن یزدانی مصدوم دوبنده 86 کیلوی تیم ملی را پوشید و البته مطابق انتظار باخت و به فینال نرسید تا علیرضا دبیر متهم شماره یک این ناکامی بزرگ باشد.

در وزن 86 کیلوگرم کامران قاسم پور در دور نخست با نتیجه 10 بر صفر موخامد عبداله یف از قرقیزستان را از پیش رو برداشت. وی در دور بعد با نتیجه 10 بر صفر باتبیلگون نادامبات از مغولستان را مغلوب کرد و به مرحله یک چهارم نهایی راه یافت. وی در دور بعد با نتیجه 5 بر 4 از سد ابراهیم کادیف از روسیه گذشت و به مرحله نیمه نهایی راه یافت. قاسم پور در این مرحله با نتیجه 7 بر صفر مغلوب زاهد والنسیا از آمریکا شد و به دیدار رده بندی رفت.

کامران در زاگرب مثل همیشه توفانی شروع کرد و با دو 10 هیچ عالی به یک چهارم رسید اما کشتی نفسگیر و میلی متری برابر کادیف روس چغر و بدبدن انرژی او را کشت. در یک مبارزه طاقت فرسا که قاسم پور عقب افتاد و روی تشک جان کند تا با کامبک در ثانیه های پایانی برنده شود اما این برد سخت به قیمت تمام شدن انرژی سلولهای عضله وی تمام شد تا در نیمه نهایی در یک کشتی بد و پرانتقاد 7 بر صفر به شاگرد دیوید تیلور ببازد. همان نابغه ای که برخی از طرفداران قاسم پور در نقد باخت های سریالی حسن یزدانی به وی معتقد بودند که تنها کامران قاسم پور می تواند از پس جادوگر امریکایی بربیاید اما کامران به شاگرد تیلور هم باخت؛ و بد هم باخت.

شکستی به معنای از دست رفتن یک طلای مسلم و مهم برای کشتی ایران بود. حالا و پس از این ناکامی انگشت اتهام به سوی علیرضا دبیر نشانه رفته که همانند همیشه در زاگرب لباس گرم پوشیده و از وارم آپ تا روی سکوها با فریادهایش آزادکاران را هدایت می کند. متهمی که با حضور پژمان درستکار یار دیرینه اش در باکس سرمربی، عملا همه کاره اوست و حالا باید پاسخ بدهد که چرا و چگونه کامران 96 کیلویی را به مسلخ 86 کیلو فرستاد تا اینگونه تحلیل برود و مقابل شاگرد تیلور تحقیر شود. همان بچه ای که بعد از دوختن قاسم پور به تشک با تبختر گفت: او هیچی نبود!

منتظر پاسخ شما هستیم آقای دبیر.