در شب‌های 13 و 14 سپتامبر، یکی از بزرگترین و پرهیجان‌ترین رویدادهای بوکس حرفه‌ای در شهر لاس‌وگاس (آمریکا) برگزار خواهد شد. این رویداد که توجه جهانیان را به خود جلب کرده، شاهد مبارزه‌ای استثنایی برای کسب عنوان قهرمان مطلق جهان در وزن فوق میان‌وزن. مبارزه‌ای که بین دو ستاره بی‌بدیل این رشته، سائول کانلو آلوارز و ترنس کرافورد برگزار می‌شود و بسیاری از علاقه‌مندان و کارشناسان آن را «مبارزه قرن» می‌نامند.

کمربندهای معتبر WBC، WBA، WBO و IBF که در اختیار کانلو قرار دارد، در این مبارزه به شدت در معرض خطر خواهند بود. ترنس کرافورد که قهرمان چهار دسته وزنی مختلف است و در دو دسته از آنها عنوان قهرمان مطلق جهان را در کارنامه دارد، این بار برای اولین بار در دسته فوق میان‌وزن به میدان می‌آید. او تنها یک قدم با ثبت یک رکورد تاریخی فاصله دارد؛ چرا که هیچ بوکسوری تا کنون موفق نشده در سه دسته وزنی مختلف عنوان قهرمان مطلق جهان را از آن خود کند.

در سال‌های اخیر، عربستان به نوعی به مردم دنیا ثابت کرده که آماده است از هر رویدادی حتی ورزشی، یک جشن بزرگ و تعطیلات واقعی بسازد. منابع مالی گسترده‌ای در اختیار دارند و به همین خاطر بهترین مبارزان جهان را به خود جذب می‌کنند و کارت مسابقات‌شان همیشه پر از مبارزات سطح بالا و هیجان‌انگیز است. اما در مورد این رویداد پیش‌رو، واقعیت کمی متفاوت است و به شکلی صریح باید گفت که کیفیت کارت مبارزات پایین‌تر از حد انتظار است. کافی است نگاهی به ترکیب کامل مبارزات بیندازید تا به ضعف نسبی آنها پی ببرید.

کارت کامل مسابقات به شرح زیر است:

سائول آلوارز - ترنس کرافورد
کالوم والش - فرناندو وارگاس
کریستین مبیلی - لستر مارتینس
محمد الاکل - جان اورنلاس
سرگی بوگاچوک - برندون آدامز؛
ایوان دیچکو - جرمین فرانکلین جونیور
ریتو تسوتسومی - خاویر مارتینز
سلطان المحمد - مارتین کارابالو؛
استیون نلسون - رایکو سانتانا

بدیهی است که طرفداران و علاقه‌مندان بوکس چندان از این ترکیب هیجان‌زده نشده‌اند؛ البته رویداد اصلی شامل دو مبارز نام‌آشنا و مطرح است که در سطح جهانی شناخته شده‌اند، اما مبارزات جانبی کارت، چندان پرهیجان و پرستاره به نظر نمی‌رسد. کالوم والش، کریستین مبیلی و سرگی بوگاچوک هر سه به خاطر سبک مبارزه‌ای خود شناخته شده‌اند اما در مقیاس چنین رویدادی بزرگ، این ترکیب کارت چندان باب میل هواداران و کارشناسان نیست.

از سوی دیگر؛ باید توجه داشت که چنین رویدادهای بزرگ بوکس معمولاً ساعت‌ها به طول می‌انجامند و سازمان‌دهندگان مجبورند توافق‌های مختلفی را با شبکه‌های پخش و تبلیغ‌کنندگان رعایت کنند. اما در نهایت، هواداران باید ساعت‌ها انتظار بکشند تا به دیدار مبارزات اصلی برسند، در حالی که بخش اعظم کارت مبارزات، صرفاً زمینه‌ساز رویداد اصلی به نظر می‌رسد. کارشناسان هم در این زمینه شوکه شده‌اند و برخی از آنها به صراحت این انتقادها را بیان کرده‌اند. به عنوان نمونه، تیموتی بردلی، قهرمان سابق جهان در واکنشی صریح و تند گفته است: «این اولین بار است که کارت جانبی چنین رویدادی تا این حد ضعیف است. ترکی، تو میلیون‌ها دلار خرج کرده‌ای، پس چرا کارت زیرین اینقدر ضعیف است؟ معمولاً کارت‌های تو پر از مبارزات قوی و دیدنی است، جایی که هر مبارزه می‌تواند خودش رویداد اصلی باشد. اما الان چه اتفاقی افتاده؟ به ما کارت نیم‌بندی و ضعیف ندهید. من حتی اکثر اسم‌های روی کارت را نمی‌شناسم!»

متأسفانه، نقد بردلی قابل تأمل است و به نظر می‌رسد عربستان این بار کارت مسابقات را بیشتر برای مخاطبان خود و رویدادهای داخلی آماده کرده و برای مخاطبان آمریکایی، ترکیبی ضعیف‌تر چیده است. شاید این سیاستی باشد برای آسان‌تر کردن سازماندهی رویدادهای داخلی در پایان سال، چرا که نام‌هایی مثل آرتور بتربیف، دوین هانی و دیوید بناویدز هم در برنامه‌های آینده عربستان حضور دارند.

این وضعیت، در واقع اولین چالش بزرگ برای دانا وایت، رئیس UFC در دنیای بوکس حرفه‌ای است که تا اینجا چندان موفق نبوده است. سیستم انتخاب مبارزات در UFC که مبتنی بر ترکیبی از مبارزات پرستاره و فرصت دادن به بوکسورهای نوظهور است، در بوکس حرفه‌ای به خوبی جواب نداده است و شاید هواداران این ورزش تمایلی به پذیرش آن نداشته باشند.

این نکته را هم نباید فراموش کرد که ممکن است خود مبارزات هیجان‌انگیز و جذاب از آب درآیند اما مشکل اصلی این است که رویداد به درستی تبلیغ و معرفی نشده و از این منظر، سازمان‌دهندگان هنوز نتوانسته‌اند رضایت طرفداران را جلب کنند. در نتیجه، کارت مسابقات در کل، بیشتر شبیه یک شوخی یا تمسخر برای هواداران بوکس به نظر می‌رسد.

انتهای پیام/