به نقل از nytimes، در روز جمعه، دو هواگرد به رنگ اونیکس با فاصله ای کمتر از یک دقیقه از یکدیگر از زمین برخاستند و در آسمان بی کران کویر سرخ فام، پوشیده از بوته های پراکنده، ناپدید شدند. هیچ انسانی درون این هواپیماها نبود؛ آن ها در قالب مأموریتی از پیش برنامه ریزی شده پرواز کردند، در حالی که خلبان در صدها مایل دورتر، در یک اتاقک بی نام ونشان روی زمین مستقر بود و آماده بود در صورت نیاز کنترل را به دست گیرد.

این هواگردها MQ-28A Ghost Bat بودند؛ پهپادهای نظامی 38 فوتی که نقش هم بال رباتیک را ایفا می کنند. استرالیا سرمایه گذاری قابل توجهی برای توسعه این هواگردهای رزمی مشارکتی انجام داده است؛ ابزاری برای دفاع از سواحل کشور در زمانی که تهدیدات نظامی به مرزهایش نزدیک تر شده اند و فاصله جغرافیایی، که زمانی سپر دفاعی مؤثری بود، دیگر کارایی گذشته را ندارد.

تاکنون، استرالیا حدود 650 میلیون دلار در همکاری با بویینگ برای توسعه این پهپادها سرمایه گذاری کرده است. این پروژه نقطه عطفی برای کشوری است که پس از سال ها وابستگی به تجهیزات نظامی ایالات متحده، اکنون در تلاش است صنعت دفاعی خود را که پس از جنگ سرد تحلیل رفته بود، احیا کند.

همزمان با این تحولات، چین نیز در پکن چندین پهپاد از نوع هم بال وفادار را به نمایش گذاشت؛ نشانه ای از سرمایه گذاری جدی این کشور در سامانه های بدون سرنشین. نیروی هوایی ایالات متحده نیز در حال توسعه هواگردهای رزمی مشارکتی است؛ هواگردهایی که در کنار جنگنده های سرنشین دار پرواز می کنند تا ظرفیت عملیاتی را با هزینه کمتر و ریسک انسانی پایین تر افزایش دهند.

پت کانروی، وزیر صنعت دفاعی استرالیا، در مراسم رونمایی این هواگردها در محدوده آزمایش وومرا در استرالیای جنوبی گفت: ما شاهد بزرگ ترین رقابت تسلیحاتی متعارف از زمان جنگ جهانی دوم هستیم. چین به طور گسترده در حال مدرن سازی نیروهای متعارف و هسته ای خود است.

محدوده وومرا، منطقه ای وسیع تر از ایالت پنسیلوانیا آمریکا، سابقه ای طولانی در آزمایش های محرمانه تسلیحاتی توسط بریتانیا، استرالیا و ایالات متحده دارد. زمانی که این منطقه برای آزمایش های نظامی استفاده نمی شود، محل چرا گاوها و گوسفندهاست و گاه به منطقه 51 استرالیا نیز معروف است.

استرالیا در گذشته نیز تجربه راه اندازی سریع صنعت دفاعی را داشته است. در جنگ جهانی دوم، این کشور تولید تسلیحات و مهمات را برای تأمین نیروهای متحد افزایش داد و شروع به ساخت هواپیما کرد. اما به دلیل محدودیت های صنعتی، آخرین هواپیمای تولیدشده در استرالیا به دوران جنگ ویتنام بازمی گردد.

به گفته کانروی، ظهور هوش مصنوعی فرصتی تازه برای رقابت استرالیا در حوزه تولیدات دفاعی فراهم کرده است. شرکت بویینگ ساخت کارخانه هایی را در شهر تووومبا، ایالت کویینزلند، آغاز کرده تا Ghost Bat را تولید کند؛ هواگردی که استرالیا قصد دارد در آینده آن را صادر کند. طبق گزارش ها، نیروی دریایی ایالات متحده نیز ممکن است از خریداران بالقوه این پهپاد باشد.

مسئولان بویینگ اعلام کرده اند که حدود 70 درصد از قطعات Ghost Bat در داخل استرالیا تولید خواهد شد. همچنین هزینه ساخت هر دستگاه، حدود یک دهم هزینه یک جنگنده سرنشین دار مانند F-35 خواهد بود.

کانروی تأکید می کند: برای دستیابی به خوداتکایی، باید هزینه کرد و در این مسیر استراتژیک عمل کرد.

نام Ghost Bat از خفاشی کوچک اما جسور بومی گرفته شده که با دندان های تیز و آرواره قدرتمندش می تواند پرندگان و مهره داران هم اندازه خود را مغلوب کند. این پهپاد بردی حدود 2300 مایل دارد؛ تقریباً به اندازه عرض کشور استرالیا.

مالکوم دیویس، تحلیل گر دفاعی در مؤسسه سیاست گذاری استراتژیک استرالیا، می گوید علاقه جهانی به هواگردهای رزمی مشارکتی نشان دهنده آمادگی کشورها برای درگیری های طولانی مدت میان قدرت های بزرگ است. او می افزاید: جنگ اوکراین باعث شده کشورهایی مانند استرالیا نگاه تازه ای به آمادگی خود برای نوع درگیری هایی که ممکن است رخ دهد، داشته باشند.

او ادامه می دهد: اگر این هواگردها در داخل استرالیا تولید شوند، در شرایط بحرانی می توانیم تولید را ادامه دهیم. اما اگر به ایالات متحده وابسته باشیم، در صف انتظار قرار خواهیم گرفت.

با وجود تأکید بر توانمندی های تولید داخلی، همکاری با بویینگ در عین حال روابط استرالیا با ایالات متحده را نیز تقویت می کند؛ آن هم در زمانی که رویکرد واشنگتن نسبت به اتحادها با تردید همراه است.

استفان فروهلینگ، استاد مطالعات استراتژیک و دفاعی در دانشگاه ملی استرالیا، می گوید: استرالیا در سال های اخیر تولید گلوله های توپخانه و موشک های هدایت شونده را با همکاری شرکت های آمریکایی آغاز کرده و همچنین تعمیرات زیردریایی های هسته ای ایالات متحده را در چارچوب پیمان دفاعی تاریخی AUKUS با آمریکا و بریتانیا انجام می دهد.

این تلاش ها با وجود نگرانی ها درباره آینده این توافق ادامه یافته اند؛ توافقی که پنتاگون اعلام کرده در حال بررسی آن است تا مشخص شود آیا با دستور کار اول آمریکا رییس جمهور هم راستا هست یا نه.

فروهلینگ در پایان می گوید: رویکرد کاخ سفید به وضوح بیشتر معامله محور شده است. غریزه آن ها این خواهد بود که بر ادغام صنعتی دفاعی تمرکز کنند تا استرالیا به جای باری بر دوش آمریکا، به یک شریک مؤثر تبدیل شود.