به نقل از فرادید، پنج گونه پرنده برای بقاء نسل خود از انگل زادآوری بهره می گیرند؛ یعنی به جای مراقبت مستقیم از جوجه ها، تخم هایشان را در لانه ی گونه های دیگر می گذارند. این پرندگان با شیوه هایی چون تقلید تخم و صدای جوجه های میزبان (مانند نیلی مرغان)، حذف تخم یا جوجه های میزبان (مانند کوکوی معمولی و عسل یاب)، رشد سریع تر و رقابتی تر بودن (مانند گاومرغ سرقهوه ای) یا استقلال زودهنگام (مانند مرغابی سرسیاه) شانس بقاء خود را افزایش می دهند.

پرنده ای بومی آفریقا که تخم خود را در لانه ی فنچ های خاص قرار می دهد و اغلب تخم های خود را با تخم های میزبان مخلوط می کند. جوجه ها نیز تقلیدی از صدا و رفتار جوجه های میزبان را اجرا می کنند تا به خوبی پذیرفته شوند.

این پرنده اغلب در لانه ی پرندگان کوچک تری مانند چشم سفید، سسک یا سار، تخم می گذارد و گاه با منقار تیز خود، تخم ها یا جوجه های میزبان را از بین می برد تا جوجه ی خودش زنده بماند.

در آمریکای شمالی یکی از بدنام ترین انگل زادآورها است؛ شاید بیش از 220 گونه ی مختلف را به عنوان میزبان انتخاب کرده و تخم خود را در لانه ی آن ها می گذارد. جوجه ی این پرنده بزرگتر از جوجه های میزبان رشد می کند و جوجه های میزبان را از دسترسی به غذا محروم می کند. در برخی موارد، اگر تخم هایش دیده و توسط میزبان از لانه حذف شوند، واکنش تلافی جویانه ای مانند نابودی تخم های میزبان نشان می دهد.

رفتاری غیرتهاجمی تر دارد؛ در لانه ی مرغابی ها، آنقوت ها یا حتی مرغ های نوروزی تخم می گذارد. جوجه ها پس از تولد به سرعت مستقل می شوند و نیازی به مراقبت طولانی از سوی میزبان ندارند.

این پنج پرنده نمونه هایی از پرندگان انگل زادآور یا بچه دار سَربار هستند که با رفتارهای مختلف از تقلید صوتی و ظاهری گرفته تا حمله و رقابت برای منابع، تلاش می کنند بقاء نسل خود را با کمترین زحمت بچه داری تضمین کنند.