| به نقل از فرادید، در دوران کوفون (300 تا 710 میلادی) در تاریخ ژاپن، مردم مردگانشان را در تپه های بزرگ همراه گورنهاده های زیادی دفن می کردند. در پیرامون این تپه ها اشیایی به نام هانیوا وجود داشت، استوانه های خاکی که روی آن ها مجسمه هایی قرار داشت و برای تقدیم به مردگان استفاده می شد. این دو هانیوا که به نام رقصندگان یا رقصندگان هانیوای سفالی شناخته می شوند در مجموعه موزه ملی توکیو نگهداری می شوند. آن ها سال 1930 در جریان حفاری یک گورستان باستانی در استان سایتاما، شمال توکیو کشف شدند. گمان می رود آن ها 1500 سال پیش ساخته شده باشند. هانیواها در طول دوره کوفون ساخته می شدند و کاربردشان تزیین گورها بود. هانیواها که ابتدا استوانه های ساده خاکی بودند، به مرور زمان پیچیده تر شدند و استوانه ها با مجسمه هایی از انسان، حیوان، خانه، زره و قایق تزیین شدند. این مجسمه ها برای روشن کردن محدوده گورها به کار می رفتند و طبق نظر برخی باستان شناسان، ژاپنی های باستان آن ها را نگهدارنده ارواح مردگان در درون خودشان می دانستند. 
رقصندگان هانیوا به دلیل سادگی شان چشمگیر هستند.دهان و چشم هایشان به شکل سوراخ است و همین موجب می شود حالت باز و متعجبی داشته باشند . بازوهایشان شبیه چوب و بخش بالایی بدنشان روی پایه ای استوانه ای است که پایین آن یک کمربند نازک دیده می شود. بازوهای خمیده و دهان های باز آنها موجب شده برخی پژوهشگران نتیجه بگیرند آن ها خواننده یا رقصنده بوده اند. در پژوهشی در سال 2008، یوشیو نِگیتا باستان شناس پیشنهاد کرد این جفت ممکن است یک مرد و یک زن باشند. هانیوای کوچک تر خاک رس در پیرامون سرش دارد که شبیه مدل موی روستایی است، بنابراین نگیتا فرض کرد این هانیوا نمایانگر یک کشاورز مرد است. نظریه دیگری که یوشی میچی تسوکادا باستان شناس در پژوهشی در سال 2007 ارائه کرد این بود که این هانیواها ممکن است دو چوپان مرد باشند که مهار اسب هایشان را در دست دارند. تاکنون هزاران هانیوا از گورستان های باستانی ژاپن کشف شده اند، زیرا در هر گور شمار زیادی از این اشیاء وجود دارد. | 
آغاز لیگ برتر والیبال با حضور 14 تیم؛ بازگشت مس رفسنجان و استقلال گنبد
تاکید رهبر کره شمالی به پشتیبانی از روسیه
قوی‌ترین شنوایی در دنیای حیوانات متعلق به کدام گونه است؟