عملکرد دانیل مدودف در این فصل چیزی جز ناامیدی و تلخی نبوده است. شاید تصورش سخت باشد اما در چهار تورنمنت گرنداسلم، این تنیسور روسی سه بار در همان دور اول حذف شده و در مسابقات استرالیا تنها تا دور دوم پیش رفته است. آیا این ناکامی‌های پی‌ درپی را می‌توان چیزی جز یک شکست بزرگ دانست؟ افزون بر این، مدودف از ماه مه 2023 یعنی پس از پیروزی به‌یادماندنی‌اش در مسترز رم بر روی زمین خاکی، موفق به کسب هیچ عنوان قهرمانی نشده است. انگار آن 20 عنوان مهم که در کارنامه‌اش ثبت شده‌اند، در لحظه‌ای در هوا معلق مانده‌اند و به هیچ وجه پیشرفتی دیده نمی‌شود.

امروز دانیل دیگر آن بازیکن مقتدر و خونسرد گذشته نیست. او که زمانی به «اختاپوس» تنیس معروف بود، حالا به پسری تبدیل شده که به نظر می‌رسد تحت فشارهای زیادی است و رقبا به راحتی از پس او برمی‌آیند. سرویس قدرتمند و دقیقش دیگر کارایی سابق را ندارد، وضعیت جسمانی‌اش رو به وخامت گذاشته و رفتارهای او، مثل بازی اخیرش مقابل بنجامین بونزی نشان می‌دهد که شرایط روانی‌اش نیز به شدت آسیب دیده است. انگار دنی در حال فروپاشی است و تنیس برای این ستاره سابق به باری سنگین و سخت بدل شده است.

البته، دانیل حالا وقت زیادی را صرف خانواده‌اش می‌کند و می‌خواهد تمام توجه و انرژی‌اش را به آنها اختصاص دهد؛ اما مشکل فقط در زندگی شخصی او نیست. بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای در شرایط مشابهی قرار دارند و اگر ذهنیت تنیسور از اولویت‌های اصلی‌اش دور شود، یا باید ورزش را کنار بگذارد یا باید دیدگاهش را دوباره بازتعریف کند و از نو شروع کند.

ظاهراً این دلایل یکی از مهمترین انگیزه‌های مدودف برای اتخاذ تصمیم‌های مهم و دیرهنگامش بوده‌اند. در واقع، مدی (لقب دانیل) از مدت‌ها پیش، یعنی حداقل یک سال قبل، این راه را در پیش گرفته بود و به طور شفاف با اطرافیانش در این باره صحبت کرده بود.

یکی از نقاط عطف جدایی مدودف از مربی دیرینه‌اش، ژیل سروارا بود؛ مردی که سال‌ها در کنار او بود، با او به دور دنیا سفر کرد، 20 عنوان قهرمانی را به دست آورد و تقریباً تمام وقتش را با او گذراند. درباره ژیل نظرات متفاوتی وجود دارد: عده‌ای او را مربی‌ می‌دانند که به موقع در جای مناسب حاضر شد و تاثیر بزرگی گذاشت، در حالی که برخی دیگر عقیده دارند مربی‌ باهوش و کارکشته است. اما نکته غیرقابل انکار این است که مدودف، با تسلط نزدیک به کامل بر زبان فرانسه ارتباط بسیار خوبی با سروارا داشت و بدون شک اگر این رابطه خوب نبود، این همکاری طولانی مدت هرگز شکل نمی‌گرفت. پیروزی در اوپن آمریکا 2021، قهرمانی در مسابقات نهایی و سایر موفقیت‌ها گواه این اتحاد موفق بود.

پس از جدایی، دانیل با گرمی و احترام گفت: «ممنونم ژیل. هشت تا 10 سال همکاری باورنکردنی، بیست عنوان قهرمانی، رسیدن به رتبه یک دنیا و از همه مهمتر، لحظه‌های شادی که همیشه در خاطرم خواهد ماند. بابت همه سال‌ها همکاری سپاسگزارم.»

اما جدا از ژیل، اریک هرناندز، مربی تمرینی مدودف نیز تیم را ترک کرد که این مسئله پرسش‌های زیادی را درباره وضعیت تیم و برنامه‌های آینده مدودف ایجاد کرد.

اگر نگاهی به چند فصل اخیر بیندازیم؛ به نظر می‌رسد هر دو طرف از ادامه همکاری خسته شده‌اند و هر کدام به دنبال فرصتی برای پیشرفت خود بوده‌اند. رقبای دانیل در تور ATP به خوبی با سبک بازی او آشنا شده‌اند، در حالی که نقاط قوتش مثل بازی در خط دفاعی، سرویس زدن و توانایی رسیدن به دشوارترین توپ‌ها، به شدت افت کرده‌اند. از سوی دیگر، ژیل سروارا هم دیگر نتوانسته بود چیز تازه‌ای برای مدودف به ارمغان بیاورد؛ ایده‌های نو و تغییرات موثر برای بهبود وضعیت فعلی این تنیسور دیده نشده است.

انتهای پیام/