| به نقل از فرادید، در فرهنگ های باستانی آند، قورباغه ها نماد آب، آغاز باران و زندگی نو بودند. در ویچاما، آن ها به طور مکرر روی نقش برجسته ها و آثار هنری ساخته شده از آجرهای گل رس دیده می شوند. استخوان های قورباغه ها نیز در چیدمان های آیینی و در توپوها (سنجاق های بلند با سر پهن) به کار رفته اند. کشف این مجسمه منحصر به فرد از دو قورباغه، روایت های موجود در نقش برجسته های دیواری ویچاما را تقویت می کند. ویچاما یک مرکز شهری فرهنگ نورت چیکو بود که روی تپه ای حدود 76 متر بالاتر از سطح دریا، کمتر از یک مایل از ساحل اقیانوس آرام و مشرف به ساحل راست رودخانه هوارا قرار داشت. این شهر بین سال های 1800 تا 1500 پیش از میلاد شکوفا شد، با وجود آنکه در همان زمان خشکسالی های طولانی و مخرب، قحطی های متعدد ایجاد می کرد. 
نهایتا بحران آب و هوا شهر پایتخت کارال را از هم فروپاشاند، اما ویچاما حتی در خشکسالی شدید دوام آورد. زمین های کشاورزی این شهر کل ساحل راست رودخانه را پوشانده بودند. با ترکیب کشاورزی و ماهیگیری، ویچاما توانست دوران بی باران را پشت سر بگذارد. باستان شناسان تاکنون 28 ساختمان متعلق به آن دوره، از جمله ساختمان های عمومی بزرگ، میدان ها و محله های مسکونی را کشف کرده اند. کاوش ها همچنین نمونه های کوچکی از مهارت معماری ویچاما را آشکار کرده اند. 
ماکت گلی کوچک از یک خانه که در همین محوطه باستانی کشف شد دو مدل خاکی نپخته از ساختمان ها نیز توجه برانگیز است، زیرا دانش فنی برنامه ریزی شهری و ارزش نمادین آن ها را در انتقال اصول سازمان اجتماعی و قلمرویی نشان می دهند. | 
آتش سوزی چند خودرو در نزدیکی اقامتگاه نتانیاهو
تهرانی‌ها باز هم صرفه‌جویی کنند
تنها کشور «بدون پشه» در جهان کجاست؟