به نقل از فرادید، در حالی که کشورهایی مانند نروژ، اسکاتلند و گرینلند همگی دارای گونه های متعددی از پشه ها هستند، اما یک کشور نسبتا نزدیک به آن ها یعنی ایسلند همچنان عاری از پشه باقی مانده است. (البته قاره جنوبگان نیز پشه ندارد، اما آنجا یک کشور به حساب نمی آید.)

با این حال پشه ها گاهی با هواپیما منتقل می شوند. گیسلی مار گیسلاسون، استاد بازنشسته علم دریاچه ها در دانشگاه ایسلند، پس از مشاهده کردن یک پشه در پروازی از گرینلند به ایسلند این موضوع را تأیید کرد. او گفت که پشه ها حتی در دماهای منفی می توانند برای ساعت ها روی چرخ هواپیما زنده بمانند.

چرخه زندگی پشه شامل چهار مرحله است: تخم، لارو، شفیره (مانند پیله پروانه) و بالغ. پشه های بالغ تخم های خود را در آب می گذارند که پس از آن لاروها رشد کرده و وارد مرحله شفیره می شوند و سپس پشه بالغ از شفیره بیرون می آید.

رابرت جونز، زیست شناس حشرات و استاد دانشگاه لندن، می گوید که لاروهای پشه برای رشد به آب مایع بدون یخ نیاز دارند. در مناطق بسیار سرد مانند قطب شمال کانادا، برخی گونه ها با ورود به حالت خواب در مرحله تخم، می توانند ماه ها در آب یخ زده مقاومت کنند.

او افزود: در مناطق گرم تر مانند بخش هایی از اروپای مرکزی، پشه ها ممکن است زمستان را به صورت تخم یا لارو در آب های نسبتا محفوظ که یخ نمی زنند یا به شکل پشه بالغ در سوراخ ها و مکان های محافظت شده بگذرانند .

اما آب وهوای ایسلند بینابین است: زمستان های طولانی و چرخه های مکرر یخ زدگی و آب شدن در پاییز و بهار باعث می شود آب های سطحی مرتباً یخ بزنند و دوباره ذوب شوند. جونز می گوید: این چرخه ها باعث اختلال در رشد و مرگ تخم ها و لاروهای پشه قبل از تبدیل شدن به بالغ می شوند و تشکیل جمعیت را بسیار دشوار می کنند .

اگرچه چشمه های زمین گرمایی ایسلند در زمستان یخ نمی زنند، اما دمای آن ها ممکن است برای لاروهای پشه ای که به عرض های جغرافیایی بالا سازگار شده اند، بیش از حد گرم باشد. علاوه بر این، ترکیب شیمیایی این آب ها برای رشد پشه مناسب نیست.

با این حال، تغییرات اقلیمی ممکن است وضعیت بدون پشه ایسلند را از بین ببرد. جونز اشاره کرد که بهارها و پاییزهای گرم تر می توانند دوره های طولانی تر آب ایستاده بدون یخ ایجاد کنند و امکان تشکیل جمعیت دائمی پشه ها را فراهم کنند.

ایمو هانسن، استاد زیست شناسی دانشگاه نیومکزیکو نیز موافق است و می گوید: ما در حال حاضر شاهد گسترش محدوده پشه های گرمسیری به شمال ایالات متحده هستیم که عمدتاً به دلیل گرم شدن زمستان ها اتفاق می افتد .

اگر پشه ها در نهایت وارد ایسلند شوند، این اولین بار نخواهد بود که یک منطقه بدون پشه از بین می رود. هاوایی که دورافتاده ترین مجمع الجزایر جهان است، تا سال 1826 فاقد پشه بود، اما کشتی های اروپایی و آمریکایی به طور تصادفی آن ها را وارد کردند. به دلیل شرایط آب وهوایی مناسب، پشه ها در هاوایی گسترش یافتند و حتی به جنگل های مرتفعی رفتند که قبلاً برای زندگی بیش از حد سرد بود.

با وجود احتمال ورود پشه ها به ایسلند، خطر شکل گیری جمعیت گونه های ناقل بیماری مانند آئدس که عامل بیماری هایی چون تب دنگی و چیکونگونیا هستند همچنان کم است، زیرا این حشرات برای زنده ماندن به آب وهوای گرمسیری و نیمه گرمسیری نیاز دارند. جونز افزود که با وجود افزایش خطر در جنوب اروپا، مطالعات مدل سازی نشان می دهند که شمال اروپا حتی تا سال 2080 برای انتقال تب دنگی نامناسب باقی خواهد ماند.