به نقل از خبرآنلاین، وودی آلن به طور شگفت انگیزی از رییس جمهور ترامپ با مهربانی یاد کرد ــ و در یک پادکست از توانایی بازیگری و کاریزمای ذاتی او تمجید کرد؛ ویژگی هایی که در فیلمی که خود کارگردانی کرده بود دیده می شد.

این اسطوره جنجالی هالیوود در پادکست کمدین بیل مار با نام کلاب رندوم حضور یافت و از ترامپ تعریف کرد؛ کسی که در سال 1998 در فیلم شهرت (Celebrity) به کارگردانی آلن، حضوری کوتاه داشت.

آلن 89 ساله در این برنامه که دوشنبه منتشر شد با افتخار گفت: من یکی از معدود کسانی هستم که می تواند بگوید ترامپ را کارگردانی کرده است. کار با او لذت بخش بود و بازیگر بسیار خوبی بود. خیلی مؤدب بود، جای خود را دقیق می شناخت و همه چیز را درست انجام می داد. مار با تظاهر به خشم پاسخ داد: چطور جرأت می کنی؟

آلن تأکید کرد که طرفدار ترامپ نیست و هر دو (او و مار) یادآور شدند که در انتخابات ریاست جمهوری 2024 به کامالا هریس رأی داده اند. آلن گفت: به عنوان یک بازیگر او بسیار خوب بود. خیلی قانع کننده بود و یک کیفیت کاریزماتیک داشت. و من واقعاً تعجب می کنم که او وارد سیاست شد. سیاست چیزی جز سردرد، تصمیم های حیاتی و عذاب نیست. این همان مردی بود که همیشه در بازی های نیکس می دیدمش.

ترامپ ظاهراً از این اظهارنظرها خوشحال شد و مقاله ای را در تروث سوشال بازنشر کرد که همین تعریف ها را برجسته کرده بود.

مار هم با نظر آلن درباره شخصیت ترامپ موافق بود، اما تأکید کرد که رییس جمهور دو شخصیت متمایز روی صحنه و خارج از صحنه دارد؛ چیزی که او آن را به بازیگری تشبیه کرد. آلن پاسخ داد: اما این برایم مهم نیست. همه آن ها باید برای عموم چهره ای خاص به نمایش بگذارند. و با شوخی افزود: من دوست دارم حالا که او رییس جمهور است دوباره او را کارگردانی کنم.

مار پیش تر در آوریل به دلیل دیدار با ترامپ در کاخ سفید و تعریف و تمجیدهای مثبتش از او با واکنش منفی مخاطبان لیبرال خود روبه رو شده بود. او در برنامه رئال تایم گفت: برای شروع باید بگویم او می خندد. من هرگز او را در انظار عمومی در حال خندیدن ندیده بودم. اما واقعاً می خندد ــ حتی به خودش ــ و این مصنوعی نیست. باور کنید، من که 40 سال کمدین هستم، خنده مصنوعی را وقتی می شنوم خوب می شناسم.

در فیلم شهرت (1998)، ترامپ به عنوان یکی از چهره های بانفوذ نیویورک در یک ناهار مهمان خانه ای کوتاه ظاهر می شود و به طرز ظریفانه ای خودش و شهرتش را دست می اندازد. او در آن صحنه می گوید: خب، دارم روی خرید کلیسای جامع سنت پاتریک کار می کنم، شاید یک مقدار خرابش کنم و یک ساختمان خیلی خیلی بلند و زیبا جایش بگذارم.

این تنها یکی از چندین حضور کوتاه ترامپِ سرمایه دار در فیلم های مطرح آن زمان بود؛ او همچنین در ادی (1996)، شیطونک ها (1994) و مشهورتر از همه در تنها در خانه 2: گم شده در نیویورک (1992) نقش کوتاه داشت.