براساس گزارش زومیت، در سال 2027، مردم اروپا، شمال آفریقا و بخشی از خاورمیانه شاهد خورشیدگرفتگی کاملی خواهند بود که درحدود 6 دقیقه و 23 ثانیه طول خواهد کشید. این مدت برای یک خورشیدگرفتگی کامل به طرز غیرعادی طولانی است و طولانی ترین خورشیدگرفتگی کامل روی زمین از سال 1991 محسوب خواهد شد.

به نقل از اسپیس دات کام، رکورد خورشیدگرفتگی یا کسوف سال 2027، تا سال 2114 همچنان برقرار خواهد بود. در آن زمان، اگر بخواهید بدون تجربه ی روش های ویژه، کسوفی طولانی تر را مشاهده کنید، تنها گزینه برایتان رفتن به پهنه اقیانوس ها است.

برای تماشای طولانی تر کسوف، می توان سایه ماه را روی زمین دنبال کرد. البته، با پیاده روی یا رانندگی حتی اگر جاده ای خالی از ترافیک پیدا کنید، مدت زیادی به کسوف اضافه نمی شود. به همین دلیل، در کسوف آمریکای شمالی در سال 2024، ناسا با هواپیماهای جت WB-57 سایه ماه را دنبال کرد تا بتواند مدت طولانی تری کسوف را مشاهده کند و داده های علمی بیشتری جمع آوری کند.

برای طولانی تر دیدن کسوف، می توان سایه ماه را دنبال کرد؛ ناسا در کسوف 2024 با جت های WB-57 این کار را انجام داد

بهارات کندوری، سرپرست پروژه ای برای مطالعه یونوسفر در طول خورشیدگرفتگی می گوید: کسوف مانند یک آزمایش کنترل شده عمل می کند و این فرصت را به ما می دهد تا بفهمیم تغییرات تابش خورشید چگونه می تواند روی یونوسفر تأثیر بگذارد و این تغییرات به نوبه خود می توانند برخی فناوری ها مانند رادار و GPS را که در زندگی روزمره به آن ها وابسته ایم، تحت تأثیر قرار دهند.

دانشمندان با دنبال کردن سایه ماه با هواپیماهای جت ، کسوفی به طول بیش از 6 دقیقه و 22 ثانیه مشاهده کردند که فقط یک ثانیه کوتاه تر از کسوف پیش بینی شده در سال 2027 است. این رکورد هرچند چشمگیر است، در مقایسه با کسوفی که دانشمندان درطول پرواز با هواپیمای مافوق صوت کنکورد مشاهده کردند، بسیار کوتاه به نظر می آید. در آن زمان، کنکورد از لاس پالماس در جزایر قناری برخاست و با فرود در چاد، بیش از یک ساعت فرصت تماشای فاز کامل کسوف را فراهم کرد.

دونالد لیبنبرگ که ادعا می کند بیشترین زمان حضور در فاز کامل کسوف را در میان انسان ها داشته و در آن روز سوار بر کنکورد بود، سال 2017 در مطلبی برای NBC نوشت: با 74 دقیقه، گروه ما سوار بر کنکورد رکورد بیشترین مدت حضور در فاز کامل کسوف را ثبت کرد که تاکنون شکسته نشده است و این تجربه را هرگز فراموش نخواهم کرد.

پرواز با کنکورد نه تنها مدت زمان فاز کامل کسوف را طولانی تر کرد، بلکه مراحل تماس اول و تماس سوم را هم طولانی تر کرد؛ یعنی لحظه ای که ماه برای اولین بار ازمقابل قرص خورشید می گذرد و لحظه ای که فاز کامل به پایان می رسد. این کار آسان نبود، زیرا هواپیما باید به طور دقیق با مسیر سایه ماه هماهنگ حرکت می کرد تا مدت کسوف و لحظات شروع و پایان آن طولانی تر دیده شوند.

دانشمندان در کسوف سال 1973 با هواپیمای مافوق صوت کنکورد بیش از یک ساعت در فاز کامل کسوف حضور داشتند

برای دیدن خورشیدگرفتگی کامل و مراحل مهم آن، هواپیما باید با دقت و برنامه ریزی دقیق پرواز می کرد. اگر هواپیما فقط دو دقیقه زودتر به مسیر کسوف می رسید، فاز کامل 25 دقیقه کوتاه تر می شد و یکی از لحظات مهم کسوف از دست می رفت.

در پرواز کنکورد، فقط چند دانشمند و خدمه حضور داشتند و تجهیزات علمی پنج گروه مختلف را با خود برده بودند. هدف اصلی آزمایش ها مشاهده کرونای خورشید بود؛ یعنی جو داغ آن که وقتی خورشید پوشیده می شود، واضح تر دیده می شود. این مشاهدات به ما کمک می کنند درباره شرایط فضایی اطلاعات بیشتری به دست آوریم، اما هنوز سوال های بزرگی مانند اینکه چرا کرونای خورشید از سطح آن داغ تر است، باقی مانده است.

در مقاله ای که درباره یافته های دانشمندان در پرواز کنکورد منتشر شد، آمده است: هواپیماهای مافوق صوت تغییر بزرگی در روش های مشاهده کسوف ایجاد کرده اند و در این پروژه خاص بسیار موفق بوده اند. به همین دلیل، برای پروژه های آینده استفاده از این روش بهتر و مؤثرتر از روش های سنتی مانند مشاهده از زمین است.

از زمان بازنشستگی هواپیمای کنکورد، چند پرواز برای گردشگران علاقه مند به دیدن کسوف انجام شد؛ هرچند تجربه آن به اندازه پرواز علمی اصلی نبود. اکنون با مأموریت Proba-3 از آژانس فضایی اروپا می توان در فضا خورشیدگرفتگی مصنوعی ایجاد کرد و سایه ای شبیه کسوف خورشیدی را به صورت کنترل شده دید.

منبع: فرارو