به نقل از خبرآنلاین آب رفتن لباس ها پدیده ای آشناست که خیلی از ما پس از شست وشوی لباس هایمان با آن روبه رو شده ایم. حتی رعایت کامل دستورالعمل های شست وشو نیز همیشه مانع از این رویداد تلخ نمی شود. راز این اتفاق در ساختار فیبرهای نساجی نهفته است.

الیاف طبیعی مثل پنبه و کتان در حالت خام چین خورده و نامنظم اند. در کارخانه، این الیاف کشیده و صاف می شوند تا به نخ های منظم تبدیل شوند. اما الیاف ها حافظه قوی ای دارند و با قرار گرفتن در معرض گرما، رطوبت و حرکت مکانیکی (مثل چرخش ماشین لباسشویی)، الیاف دوباره تمایل پیدا می کنند تا به حالت اولیه و چین خورده برگردند. همین ویژگی باعث چروک شدن یا کوچک شدن لباس ها می شود.

شست وشو با آب داغ سرعت این فرآیند را بیشتر می کند، چون حرارت موجب شکسته شدن پیوندهای هیدروژنی میان زنجیره های سلولزی می شود. علاوه بر آن، خاصیت آب دوستی الیاف سبب می گردد تا آب به درون آن ها نفوذ کرده و باعث تورم، انعطاف پذیری و در نهایت بازگشت به حالت اولیه شود. شدت این تغییرات به نوع بافت نیز بستگی دارد؛ بافت های آزاد بیشتر مستعد آب رفتن هستند، در حالی که بافت های فشرده مقاوم ترند.

الیاف حیوانی مانند پشم سازوکاری متفاوت دارند. سطح آن ها پوشیده از فلس های ریزی است که هنگام شست وشو در هم قفل شده و باعث فشردگی پارچه می شود؛ پدیده ای که "نمدی شدن" نام دارد. در مقابل، الیاف مصنوعی مثل پلی استر به دلیل داشتن ساختار بلوری منظم و مقاوم، به ندرت دچار آب رفتن می شوند.

خبر خوب این است که معمولا می توان لباس های آب رفته را نجات داد؛ برای اطلاع از این روش و مطالعه متن کامل این مقاله روی لینک زیر کلیک کنید: