به گزار پارسینه اینکه رییس جهانی که تقویمش پر از المپیک، قهرمانی های جهان، تورهای سوپر 1000 و اجلاس های بین المللی است، وقتش را بگذارد تا به یک تورنمنت فوق معمولی بیاید، بیشتر شبیه یک درخواست ساده لوحانه است تا اقدامی دیپلماتیک.

سؤال اینجاست: مگر شأن رییس فدراسیون جهانی تا این حد پایین آمده که برای پر کردن صندلی های سالن، باید او را به مسابقات خزر دعوت کرد؟

واقعیت این است که این مدل دعوت ها نه پرستیژ می آورد، نه اعتبار بین المللی. برعکس، تنها نتیجه اش این می شود که وقتی دعوت قبول نمی شود ، همه بفهمند ما هنوز فرق میان یک تورنمنت رسمی و یک رویداد منطقه ای را نمی دانیم.

انتظار اینکه رییس جهانی برای چنین رویدادی به ایران بیاید، مثل این است که بخواهیم رییس فیفا بیاید و بازی دوستانه دو تیم سطح سه را از نزدیک ببیند!

این حرکت بیشتر از آنکه نشان از تعامل بین المللی داشته باشد، یک نمایش تبلیغاتی و بی فکری آشکار بود. اگر قرار است اعتبار بدمینتون ایران در سطح جهانی بالا برود، باید با برنامه ریزی حرفه ای، اعزام های درست، و ارتباطات واقعی با بدنه جهانی باشد، نه با دعوت های کودکانه ای که هیچ کس آن را جدی نمی گیرد.

بهتر است به جای این قبیل حرکات نمایشی ، فکری به حال رشد واقعی بدمینتون کشور کنیم؛ چون رییس جهانی قرار نیست برای رفع کمبودهای مدیریتی ما به خزر بیاید!

مجید سلطانی