شانزده تیم لیگ برتر پس از پشت سر گذاشتن یک پنجره نقل و انتقالاتی و آماده‌سازی پیش‌فصل در قالب اردوهای داخلی و خارجی، در هفته اول لیگ برتر به میدان رفتند و نتایج رقم خورده در این هفته نوید یک فصل جذاب و رقابت تنگاتنگ بین تیم‌های مدعی و همچنین شگفتی‌سازی تیم‌های معمولی را داد. 

این در حالی است که بعضی تیم‌ها هنوز با اسکواد کامل پا به این دیدارها نگذاشته بودند و شرایط بعضی ورزشگاه‌ها برای میزبانی و همچنین برخی تصمیمات داوری، نتایج هفته اول را تحت تاثیر خود قرار داد. با این حال سه امتیاز هفته اول تاثیر مهمی روی سرنوشت مربیان لیگ برتری خواهد گذاشت و می‌تواند عامل مهمی برای قضاوت توانمندی آنها باشد. 

نکته مهم اینکه تیم‌ها پس از پشت سر گذاشتن هفته دوم، وارد تعطیلات فیفادی خواهند شد و همین موضوع فرصت بزرگی را در اختیار سرمربیان لیگ برتری قرار خواهد داد تا نواقص تیم‌های خود را در این مدت شناسایی کرده و برای رفع آنها اقدام کنند. 

تا به اینجای کار اوضاع برای سرمربیان بازنده در هفته اول مثل دو روی یک سکه است. یحیی گل‌محمدی که فصل را با باخت روی نیمکت فولاد آغاز کرد، همچنان قصوری بر گردنش نیفتاده و کارنامه درخشان او در سال‌های اخیر به ویژه فصل گذشته، تحت تاثیر باخت برابر چادرملو آن هم با اشتباه داوری قرار نمی‌گیرد. از این رو همچنان برای جاه‌طلبی‌های خود با فولاد فرصت ۲۹ هفته‌ای در اختیار دارد. 

شرایط برای مجتبی حسینی، دیگر سرمربی بازنده هفته اول نیز تقریبا مشابه است و فعالیت او در سال‌های اخیر سبک ویژه‌ای به این سرمربی اهدا کرده، او معمولا با جو‌ان‌های جویای نام نتیجه‌های قابل قبولی کسب می‌کند. حسینی برای تیمی مثل آلومینیوم اراک که هدفش معرفی استعدادهای جوان به فوتبال ایران است، در جای درستی قرار گرفته و به نظر می‌رسد در صورتی که نتایجی مشابه سال‌های گذشته را تکرار کند همچنان در ایرالکو ماندنی است. 

اما اوضاع برای نیمکت تیم‌های ذوب‌آهن و مس رفسنجان کاملا متفاوت است؛ گاندوها در فصل جدید به اسطوره خود اعتماد و اتکا کردند و طبیعتا می‌دانند که باید به او فرصت زمانی قابل توجهی هم بدهند اما شکست ناامیدکننده ذوب‌آهن در هفته اول آن هم مقابل تیم تازه‌وارد پیکان، تصویر آغازین خوبی از حدادی‌فر در اختیار هواداران این تیم قرار نداد و این باخت هفته اول هم در کارنامه او برای سنجش عملکردش در ادامه فصل قطعا قرار خواهد گرفت. 

در سوی دیگر مس رفسنجان با رسول خطیبی، دو نیمه کاملا متفاوت را تجربه کرد؛ در صورتی که شاگردان خطیبی خیلی زود به یک برد تقریبا امن رسیده بودند، در نهایت آن را با باخت ۳ بر ۲ عوض کردند و متحمل شدن چنین کامبکی طبیعتا نقطه سیاهی در ابتدای کارنامه خطیبی قرار خواهد داد که در صورت ادامه این روند ممکن است او را از سرمربیگری در این تیم دور کند؛ در سال‌های اخیر مس رفسنجان یکی از تیم‌هایی بوده که بیشترین تغییرات را روی نیمکت خود تجربه کرده و مدیران مس نشان دادند ابایی از ایجاد تغییرات روی نیمکت خود ندارند. 

در هفته اول نتایج جالب توجه دیگری هم رقم خورد از جمله باخت تراکتور به استقلال و توقف پرسپولیس برابر فجر سپاسی تازه‌وارد. با این حال شرایط برای این دو سرمربی نیز تا حدودی فرق دارد، دراگان اسکوچیچ اولین‌های پرشورها را رقم زده و طبیعتا با این باخت‌ها جایگاه سفت و سخت خود را از دست نخواهد داد اما در سوی دیگر وحید هاشمیان اولین تجربه رسمی خود را در پرریسک‌ترین تیم ایران پشت سر می‌گذارد و تکرار نتایج ناامیدکننده می‌تواند زنگ خطر را برای او در ادامه فصل به صدا در بیاورد. 

حال باید دید لیگ برتر ایران که هر ساله با واژه ثبات روی نیمکت غریبه بوده، در فصل بیست و پنجم چه رویه‌ای را در قبال سرمربیان در پیش خواهد گرفت و کدام یک از تیم‌ها در طول فصل دست به تغییر سرمربی خواهند زد. 

انتهای پیام/