کمبود این ماده مغذی می‌تواند باعث ابتلا به آلزایمر شود

دانشمندان ترکیب جدیدی را کشف کرده‌اند که می‌تواند روند از دست رفتن حافظه در موش‌ها را معکوس کند.

به گزارش ایسنا، یک مطالعه جدید و پیشگامانه نشان می‌دهد که کمبود فلز لیتیوم در بدن می‌تواند عامل کلیدی در ایجاد زوال عقل در بیماران مبتلا به آلزایمر باشد.

به نقل از ایندیپندنت، این تحقیق که یک دهه به طول انجامیده و در مجله نیچر منتشر شده است، برای اولین بار نشان می‌دهد که لیتیوم به طور طبیعی در مغز وجود دارد و عملکرد طبیعی همه انواع سلول‌های اصلی آن را حفظ می‌کند و از تخریب اعصاب جلوگیری می‌کند.

دانشمندان دانشکده پزشکی هاروارد دریافتند که از دست دادن لیتیوم در مغز انسان یکی از اولین تغییراتی است که منجر به آلزایمر می‌شود، در حالی که در موش‌ها، کاهش مشابه لیتیوم، زوال حافظه را تسریع می‌کند.

در برخی موارد، به دلیل اختلال در جذب این فلز و اتصال آن به پلاک‌های آمیلویید، که به عنوان نشانه‌های قطعی آلزایمر شناخته می‌شوند، سطح لیتیوم کاهش یافته‌ای مشاهده شد.

محققان همچنین نشان دادند که نوع جدیدی از ترکیب لیتیوم موسوم به اوروتات لیتیوم می‌تواند از جذب شدن توسط پلاک‌های آمیلوییدی جلوگیری کرده و حافظه را در موش‌ها بازیابی کند.

در این مطالعه، دانشمندان از یک روش پیشرفته تجزیه و تحلیل شیمیایی طیف‌سنجی جرمی برای اندازه‌گیری میزان ناچیز حدود 30 فلز مختلف در مغز و نمونه‌های خون از طیف وسیعی از افراد، از جمله افراد سالم از نظر شناختی، افراد در مراحل اولیه زوال عقل و افراد مبتلا به آلزایمر پیشرفته استفاده کردند.

تجزیه و تحلیل نشان داد که لیتیوم تنها فلزی است که سطوح آن در بین گروه‌ها به طور قابل توجهی متفاوت است که به نظر می‌رسد در مراحل اولیه از دست دادن حافظه نیز تغییر می‌کند.

بروس یانکنر، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: به نظر می‌رسد لیتیوم مانند سایر مواد مغذی است که ما از محیط زیست دریافت می‌کنیم، مانند آهن و ویتامین  C.

دکتر یانکنر می‌گوید: این اولین باری است که کسی نشان می‌دهد لیتیوم در سطح طبیعی وجود دارد که از نظر زیستی معنادار است، بدون اینکه آن را به عنوان دارو مصرف کنیم.

اگرچه ترکیبات لیتیوم از نظر تاریخی برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌های روانی مانند اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی اساسی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما در این موارد، آنها در غلظت‌های بسیار بالاتری تجویز می‌شوند که حتی می‌تواند برای افراد مسن سمی باشد. دانشمندان اکنون دریافته‌اند که اوروتات لیتیوم در یک هزارم این دوز مؤثر است به اندازه‌ای که بتواند سطح طبیعی لیتیوم را در مغز شبیه‌سازی کند.

با این حال، آخرین یافته‌ها در مورد لیتیوم اوروتات باید از طریق آزمایش‌های بالینی در انسان تایید شود.

با این حال، محققان گمان می‌کنند که اندازه‌گیری سطح لیتیوم می‌تواند به غربالگری افراد برای تشخیص زودهنگام آلزایمر کمک کند. این یافته‌ها، نظریه بیماری آلزایمر را که تقریبا 400 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اصلاح می‌کند و استراتژی جدیدی برای تشخیص زودهنگام، پیشگیری و درمان ارائه می‌دهد.

دهه‌ها مطالعه نشان داده است که بیماری آلزایمر شامل مجموعه‌ای از ناهنجاری‌های مغزی، از جمله توده‌های پروتیین آمیلویید بتا، درهم‌تنیدگی‌های پروتیین تاو و از بین رفتن پروتیین محافظ مغز است. هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد با تغییرات شبه آلزایمر در مغز، هرگز به زوال عقل یا زوال شناختی مبتلا نمی‌شوند.

درمان‌های اخیر که برای هدف قرار دادن پلاک‌های بتا آمیلویید توسعه یافته‌اند، به نظر نمی‌رسد که از دست دادن حافظه را معکوس کنند و تنها میزان زوال شناختی را به میزان متوسطی کاهش می‌دهند. اکنون، دانشمندان می‌گویند لیتیوم می‌تواند حلقه مفقوده مهمی باشد. دکتر یانکنر می‌گوید: این ایده که کمبود لیتیوم می‌تواند علت بیماری آلزایمر باشد، جدید است و رویکرد درمانی متفاوتی را پیشنهاد می‌کند.