عراقچی در خبرگزاری بلتا بلاروس، در خصوص سفر پزشکیان به بلاروس و همکاری های مشترک یادداشتی را نوشت.

با نگاهی به آینده، تجربه مشترک ما در مقابله با دخالت های خارجی، پیوندی ناگسستنی میان دو ملت ایجاد کرده است. خردمندی رهبران و مقاومت مردم، زمینه ساز سطح کنونی همکاری ها گردیده است. با برخورداری از ظرفیت های مکمل و دیدگاه های همسو، شراکت ایران و بلاروس آمادگی دارد تا به سمت افق های جدیدی گام نهد.

ایران و بلاروس در طول 33 سال روابط دیپلماتیک، همکاری های نزدیکی در حوزه های مختلف ایجاد کرده اند، همکاری اقتصادی ما همچنان در حال تقویت است؛ تنها در سال گذشته حجم تجارت دوجانبه بیش از 14 درصد افزایش یافته است. برگزاری هفدهمین دوره کمیسیون مشترک اقتصادی، پایه ای محکم برای تعمیق همکاری ها فراهم کرده و در حال حاضر برنامه ریزی برای هجدهمین دوره در جریان است.

در حوزه های علمی و آموزشی مسیرهای جدیدی برای تعامل شکل گرفته است، از جمله تشکیل کمیسیون مشترک همکاری های علمی و آموزشی که به نسل های آینده سود خواهد رساند. در عرصه بین المللی نیز ما در سازمان هایی مانند آژانس بین المللی انرژی اتمی، جنبش عدم تعهد، اتحادیه اقتصادی اوراسیا و سازمان همکاری شانگهای همکاری داریم و جبهه ای متحد در برابر یکجانبه گرایی تشکیل داده ایم و از اصول احترام متقابل و حکمرانی جهانی عادلانه حمایت می کنیم.

فاجعه هسته ای چرنوبیل که در 26 آوریل 1986 رخ داد، به عنوان یکی از شوک آورترین رویدادهای تاریخ، هشداری جدی نسبت به پیامدهای مخرب نقض ایمنی هسته ای به جهانیان داد. انفجار راکتور هسته ای در نزدیکی شهر پریپیات منجر به آزادسازی میزان تشعشعاتی شد که قدرت آن 400 برابر بمباران هیروشیما برآورد می شود. بلاروس بیشترین آسیب را متحمل گردید، به طوری که حدود 70 درصد از رسوبات رادیواکتیو خاک این کشور را آلوده ساخت. این سانحه جان و سلامتی بیش از 2.2 میلیون تن از شهروندان بلاروس، از جمله 500 هزار کودک را تحت تأثیر قرار داد و پیامدهای سلامت آن تا به امروز و نسل های بعدی نیز احساس می شود.

ایران، همراه با جامعه بین المللی و با همدلی نسبت به رنج مردم بلاروس، با اندوه عمیق شاهد این آزمون طاقت فرسا بود و بار دیگر بر اهمیت ایمنی هسته ای و همکاری های بین المللی برای پیشگیری از فجایع مشابه تأکید ورزید.

پس از گذشت دهه ها، ایران نیز دچار جراحت هسته ای شده است؛ زمانی که تأسیسات صلح آمیز هسته ای کشور شامل فوردو، نطنز و اراک هدف حملاتی بی رحمانه و بی دلیل قرار گرفتند. این حملات بی ملاحظه به تأسیسات تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی نه تنها نقض قوانین بین المللی بود، بلکه نشان دهنده بی توجهی خطرناک به جان انسان ها و محیط زیست است. تهدید آلودگی رادیواکتیو، خاطرات دردناک چرنوبیل را زنده کرد و تفاهم عمیق و مشترکی را میان دو ملت در خصوص خسارات ناشی از انرژی هسته ای و ضرورت حمایت از برنامه های صلح آمیز هسته ای پایه گذرای کرد.

مردم دو کشور همچنین با تعهد عمیق نسبت به مقابله با دخالت های خارجی متحد هستند. تلاش برای ایجاد انقلاب رنگی در بلاروس در سال 2020، که مشابه تلاش های برخی کشورهای غربی برای تغییر رژیم در دیگر نقاط جهان بود، با مقاومت قاطع و مشابه آنچه ایران طی دهه ها در برابر فشارهای خارجی نشان داده است، مواجه گردید. تاریخ بارها ثابت کرده که چنین مداخلاتی، در سوریه، لیبی و دیگر مناطق، نه موجب دموکراسی بلکه منجر به ویرانی شده است.

ایران و بلاروس با وجود همه چالش ها، استقلال مسیر خود را حفظ کرده اند، زیرا به خوبی واقف هستند که ثبات واقعی نه در الگوهای تحمیلی بلکه در همبستگی و وحدت ملی ریشه دارد. تاریخ مشترک دو ملت، زیربنای مستحکمی برای تقویت و تعمیق همکاری های فزاینده میان ایران و بلاروس فراهم آورده است.