ژابی آلونسو نخستین حضور رسمی خود را روی نیمکت رئال مادرید در رقابت‌های جام جهانی باشگاه‌ها 2025 به میزبانی آمریکا تجربه کرد و توانست تیمش را تا مرحله نیمه‌نهایی هدایت کند، هر چند آن دیدار بیشتر شبیه یک بازی تدارکاتی بود اما حالا ورق برگشته است؛ فصل لالیگا آغاز شده و زمان جدی شدن همه‌ چیز فرا رسیده است.

در نخستین بازی فصل، اوساسونا میهمان رئال مادرید در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو بود. آنها با چیدمانی دفاعی و سازمان‌یافته به میدان آمدند اما تدابیر دفاعی‌شان نتوانست مانعی برابر تیم میزبان باشد. رئال با ترکیبی متفاوت وارد میدان شد؛ دو مدافع میانی یعنی هویسن و میلیتائو در قلب خط دفاع حضور داشتند، چرا که رودیگر، کاماوینگا و بلینگام به دلیل مصدومیت و عدم آمادگی قادر به بازی نبودند. کارراس و ترنت در دو سوی خط دفاعی قرار گرفتند؛ در میانه میدان، والورده و گولر بالاتر از چوامنی ایفای نقش می‌کردند و در خط حمله، ترکیب سه‌ نفره وینیسیوس، امباپه و دیاز مأمور گلزنی بودند.

نکته قابل توجه، غیبت رودریگو بود؛ بازیکن برزیلی که طبق گزارش‌های فابریزیو رومانو، انتقالش به منچسترسیتی هنوز نهایی نشده، این بار روی نیمکت نشست و در بازی نقشی نداشت.

از همان دقایق ابتدایی، رئال مادرید کنترل کامل توپ و میدان را در اختیار گرفت و اوساسونا که با سیستم 2-5-3 بازی می‌کرد، عملاً اتوبوس را مقابل دروازه خود پارک کرده بود. دفاع فشرده و کم‌عمق به آنها اجازه نمی‌داد که خطر جدی‌ روی دروازه کورتوا ایجاد شود. در واقع، دروازه‌بان رئال بیشتر زمان نیمه اول را به تماشای بازی گذراند.

جالب آن‌که سه بازیکن غیرتهاجمی یعنی کارراس، هویسن و میلیتائو بیشترین تلاش‌ها برای شوت از راه دور را داشتند اما دروازه‌بان اوساسونا سرخیو هررا با تمرکز کامل مانع فروپاشی دروازه‌اش شد. امباپه چند بار توانست خود را در محوطه جریمه حریف آزاد کند اما ضرباتش به نتیجه نرسیدند. وینیسیوس نیز با تلاش برای گرفتن پنالتی، توجه‌ها را به خود جلب کرد اما داور بازی، خاویر وگا این اقدام را به درستی شبیه‌سازی تشخیص داد و پنالتی اعلام نکرد.

با این حال، در وقت‌های تلف شده نیمه نخست، برخوردی واضح میان مدافع اوساسونا و وینیسیوس رخ داد که می‌توانست منجر به اعلام خطا شود اما داور باز هم از کنار آن گذشت. شاید اینجا همانجاست که جمله معروف «اول اعتبارت را بساز، بعد حمایت را دریافت کن» مصداق پیدا می‌کند.

در آغاز نیمه دوم، گره بازی سرانجام باز شد. در دقیقه 50 امباپه در محوطه جریمه با تکل واضح کروز متوقف شد و داور این‌بار پنالتی اعلام کرد. خود امباپه پشت توپ ایستاد و با ضربه‌ای دقیق، توپ را به کنج دروازه فرستاد؛ گلی که می‌تواند شروعی برای رقابتش جهت کسب کفش طلای فصل باشد.

پس از گل، اوساسونا مجبور شد عقب‌نشینی را کنار بگذارد و برای جبران گل خورده رو به جلو بازی کند. همین موضوع فضای بیشتری در اختیار بازیکنان رئال قرار داد تا بازی تهاجمی‌تری به نمایش بگذارند. حرکات انفرادی، دریبل‌ها و نفوذها افزایش یافتند؛ حتی چوامنی نیز در کارهای هجومی مشارکت فعالی داشت. یکی از صحنه‌های چشم‌نواز بازی زمانی بود که امباپه در میانه میدان، با حرکتی فنی از سه بازیکن عبور کرد؛ صحنه‌ای که بی‌شک در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست خواهد شد.

در دقیقه 68، ماستانتونو به جای دیاز وارد زمین شد. بازیکن جوان خیلی زود تأثیر خود را نشان داد و با یک کرنر دقیق، موقعیتی جدی برای چوامنی ایجاد کرد که با اختلافی اندک از دست رفت. ترنت نیز جای خود را به کارواخال داد. در دقایق پایانی، گونزالو به میدان آمد و با حرکتی تند در جناح راست بازیکن اوساسونا برتونز، را وادار به خطای شدید کرد و او کارت قرمز مستقیم دریافت کرد.

نکته قابل توجه حضور گونزالو در کنار امباپه بود؛ نه به عنوان جایگزین او. در عوض، وینیسیوس که بازی پرتحرکی را پشت سر گذاشته بود، جای خود را به او داد.

هر چند اوساسونا در دقایق پایانی چند موقعیت نیمه‌ خطرناک روی دروازه رئال ایجاد کرد اما نتوانست به گل تساوی دست یابد.

شروع کار ژابی آلونسو شاید چندان درخشان و قاطعانه نبود اما با این وجود سه امتیاز مهم برای تیم به‌دست آمد. شاید این پیروزی بیشتر به لطف یک پنالتی حاصل شد اما واقعیت این است که حتی اگر خطا اعلام نمی‌شد، امباپه احتمالاً باز هم می‌توانست به‌ تنهایی به دروازه هررا برسد.

در مجموع، بازیکنان رئال هنوز در حال تطبیق با سیستم و خواسته‌های سرمربی جدید خود هستند. در آینده، آنها باید نه‌ تنها بر خلاقیت فردی، بلکه بر هماهنگی گروهی نیز بیفزایند تا بتوانند در مسیر قهرمانی گام‌های محکم‌تری بردارند.

انتهای پیام/