به نقل از روزنامه جوان عضویت علیرضا بیرانوند در هیئت رییسه هاکی بحث حضور افراد شناخته شده در فدراسیون ها را دوباره به تیتر اخبار برگردانده تا از این طریق هم نام آن فدراسیون بر سر زبان ها بیفتد و هم نام آن شخص خاص. حالا اگر آن فرد دروازه بان محروم شده تراکتور و تیم ملی فوتبال باشد که آمار بازدید، بازنشر و بازخورد خبر چند برابر هم می شود.

تا قبل از اینکه پای چند بازیگر و خواننده معروف به برخی رشته های گران، لاکچری و کم طرفدار در ایران باز شود، خیال می کردیم مدیران این رشته ها علاقه خاصی به سلبریتی های عرصه هنر و استفاده از شهرت آنها دارند. حال که علیرضا بیرانوند به یک باره از فوتبال به سمت هاکی روی چمن شیفت کرده معلوم می شود، مدیران فدراسیون ها قابلیت استفاده از سلبریتی های فوتبال را نیز دارند.

اتفاقاً فوتبالیست های مشهور ما نیز در صورت مطرح شدن چنین پیشنهادهایی نه نمی گویند و برای ماندن در صدر اخبار دروازه بانی هاکی روی چمن را نیز می پذیرند.

بیرانوند در اظهارنظری خود را سفیر هاکی روی چمن معرفی کرده است. البته استفاده از چهره های ورزشی به عنوان سفیر رشته ها یا امور فرهنگی، امری مرسوم و نمادین است، اما عضو افتخاری هیئت رییسه فدراسیون دیگر چه صیغه ای است؟! واقعاً هاکی هیچ کسی را ندارد که رییس فدراسیون تصمیم گرفته این سمت را به یک فوتبالیست هدیه بدهد، آن هم فوتبالیستی که رأی پرونده اش با تأخیری بسیار طولانی و بحث برانگیز اعلام شده و حالا هم از حضور در مستطیل سبز محروم است!

بیرانوند به غیر از جدایی جنجالی اش از پرسپولیس در مصاحبه زنده مدعی شد دانشجوی دکتراست و دانشگاه محل تحصیلش را مجبور به انتشار یک بیانیه و شفاف سازی عمومی کرد. در روزهای گذراندن محرومیت، بیرانوند برای آنکه ثابت کند تصمیم احساسی نگرفته، پترچک را مثال زده و از افتخار دروازه بانی تیم ملی هاکی گفته است: عاشق کشورمان هستیم و برای آن هر کاری می کنیم. اگر در شرایط مهم و حساس، تیم ملی هاکی به دروازه بان نیاز داشته باشد و کسی نباشد با افتخار این مسئولیت را می پذیرم تا برای سربلندی ایران تلاش کنم. دروازه بانی در هاکی بسیار سخت تر است. به یاد دارم که پیتر چک، دروازه بان مطرح فوتبال جهان پس از بازنشستگی به هاکی روی آورد و موفق هم بود.

از رفتار سلبریتی ها و چهره های ورزشی که بگذریم به تصمیمات عجیب رؤسای فدراسیون ها می رسیم و اینکه هدف آنها برای استفاده از شهرت این افراد چیست. میلاد کی مرام هم بازیگر است و هم رییس کمیته تنیس ساحلی. محمدرضا گلزار نیز همزمان هم بازیگری را ادامه می دهد و هم سرپرستی تیم ملی پدل و عضویت در هیئت اجرایی انجمن این رشته را. سالار عقیلی نیز از سوی رییس فدراسیون گلف به عضویت هیئت رییسه انجمن وودبال درآمده و در این میان فقط امیر جدیدی بازیگر سینما بود که به رغم دعوت شدن به اردوی تیم ملی تنیس و به خاطر بالا گرفتن انتقادها، از حضور در رقابت های انتخابی تیم ملی انصراف داد.

پرواضح است که بیرانوند نیز از مسئولیت جدیدش در رشته هاکی روی چمن حسابی به وجد آمده و خیال انصراف و کنار کشیدن ندارد. تنها دستاورد این چهره ها برای فدراسیون های مذکور جذب تماشاگر و اسپانسرها به خاطر شهرت شان است. پیش از این هم رییس فدراسیون تنیس با تأکید روی این نکته هم از انتصاب سلبریتی ها در فدراسیونش دفاع کرده و هم حضور آنها عامل بالا رفتن جذابیت رشته تنیس خوانده بود. مدیران به استفاده از شهرت چهره ها معترفند و چهره های ورزشی و هنری هم از این موضوع راضی و خرسندند. حالا که همه راضی و خوشحالند، مدیران موظفند تکلیف دستاوردها و ارزش افزوده این افراد در فدراسیون های متبوع خود را برای مردم و اهالی ورزش مشخص کنند و اینکه آیا حضور چهره های ورزشی و غیرورزشی تأثیری در پیشرفت رشته های مذکور داشته یا نه.