هر سال حدود 80 هزار ژاپنی بی سر و صدا ناپدید می شوند و خانواده، شغل و تمام زندگی شان را بدون باقی گذاشتن هیچ ردی، رها می کنند. این افراد که با عنوان جوهاستو (محوشدگان) شناخته می شوند، با کمک شب برها به مکان های مخفی منتقل می شوند، کسانی که کارشان جابه جایی پنهانی افراد در دل تاریکی شب است.

به گزارش سرویس جهانی بی بی سی، این پدیده از دهه 1960 تاکنون بخشی مرموز و در عین حال رایج در جامعه ژاپن است. هر سال هزاران نفر در ژاپن تصمیم می گیرند بی صدا خانه و زندگی شان را رها کنند و بدون گذاشتن هیچ ردی، در جایی دیگر زندگی تازه ای آغاز کنند. آن ها ممکن است سال ها یا حتی دهه ها در سایه های جامعه پنهان بمانند.

انگیزه های ناپدید شدن بسیار متنوع است، از بدهی های سنگین و ازدواج های بی عشق گرفته تا فشارهای اجتماعی یا خشونت خانگی. برخی مانند سوگیموتو، مرد 42 ساله ای که فقط به نام خانوادگی اش اشاره شده است، می گویند روابط انسانی و انتظارات اجتماعی خسته شان کرده است. او در شهری کوچک تحت فشار بود تا به کسب وکار خانوادگی ادامه دهد، اما این اجبار چنان بر او سنگینی کرد که چمدانی کوچک برداشت و بدون اینکه به کسی اطلاع دهد، برای همیشه رفت.

این افراد برای ناپدید شدن به شرکت هایی موسوم به شب بر متوسل می شوند. این شرکت ها از دهه 1990، هم زمان با ترکیدن حباب اقتصادی ژاپن، رونق گرفتند و به افراد کمک می کنند تا مخفیانه از زندگی گذشته شان جدا شوند، حتی برایشان محل اقامت موقت پیدا می کنند.

شو هاتوری، بنیان گذار یکی از این شرکت ها، می گوید ابتدا تصور می کرد فقط بحران های مالی افراد را وادار به این کار می کند، اما طولی نکشید که متوجه شد دلایل اجتماعی و شخصی نیز نقش مهمی دارند.

از منظر جامعه شناسی، این ناپدیدشدگی نتیجه ساختار فرهنگی است که طلاق و خروج از قالب های اجتماعی را دشوار می کند. به گفته هیروکی ناکاموری، پژوهشگر پدیده جوهاستو، حفظ حریم خصوصی در ژاپن چنان سختگیرانه است که افراد مفقود می توانند آزادانه پول از عابربانک برداشت کنند و خانواده ها هیچ دسترسی به فیلم های امنیتی ندارند. پلیس فقط زمانی مداخله می کند که جرم یا حادثه ای رخ داده باشد؛ بنابراین خانواده ها اغلب ناچارند هزینه های سنگینی برای کارآگاه خصوصی بپردازند یا فقط صبر کنند.