برگزارکنندگان موفق‌ترین گرنداسلم جهان از نظر تجاری در مسیر نوسازی و توسعه‌ محل برگزاری مسابقات هیچ‌گونه تلاشی را فروگذار نکرده‌اند و هزینه‌های قابل‌توجهی را در این راه متحمل شده‌اند.

مسابقات تنیس آزاد آمریکا به‌ طور رسمی از همین هفته آغاز می‌شود. گرچه هنوز رقابت‌های اصلی در بخش‌های انفرادی و دوبل شروع نشده‌اند اما مسابقات مقدماتی و دوبل ترکیبی آزمایشی با حضور شمار زیادی از ستاره‌های مطرح دنیای تنیس در جریان است.

مرکز ملی تنیس بیلی جین کینگ با بهره‌گیری کامل از ظرفیت خود بار دیگر به مرکز توجه علاقمندان به تنیس در سراسر جهان تبدیل شده است اما این مجموعه دقیقاً کجاست و چه ویژگی‌هایی آن را تا این اندازه متمایز کرده است؟

تاریخچه و موقعیت مکانی
مرکز ملی تنیس بیلی جین کینگ در پارک فلاشینگ مدوز نیویورک واقع شده و وسعتی معادل 18.6 هکتار دارد. این مجموعه شامل 22 زمین تنیس است و نخستین‌بار در سال 1978 افتتاح شد. از سال 2006 این مرکز به افتخار بیلی جین کینگ، اسطوره‌ تنیس آمریکا به نام او نام‌گذاری شده است.

هر چند امروزه مسابقات آزاد آمریکا به این مجموعه گره خورده اما نخستین دوره‌ این رقابت‌ها در سال 1881 و در شهر نیوپورت، ایالت رود آیلند برگزار شد. تا سال 1914 رقابت‌ها در همان مکان ادامه یافت تا اینکه به باشگاه تنیس «وست ساید» در فارست هیلز منتقل شدند. نکته جالب توجه اینجاست که مسابقات آزاد آمریکا از آغاز تا سال 1974 بر روی زمین‌های چمن برگزار می‌شد. سپس در یک دوره‌ آزمایشی سه بار از زمین‌های خاکی استفاده شد. در نهایت، از سال 1978 رقابت‌ها به زمین‌های سخت در مرکز جدید تنیس منتقل شدند.

توسعه زیرساخت‌ها؛ از ویرانی تا شکوه
انتقال مسابقات به پارک فلاشینگ مدوز نتیجه‌ دیدگاه آینده‌نگرانه‌ «اسلیو هستر»، معاون وقت انجمن تنیس آمریکا (USTA) بود. این پارک محل ورزشگاه «سینگر بول» (که بعدها به «لویی آرمسترانگ» تغییر نام یافت) بود؛ ورزشگاهی که در اصل برای نمایشگاه جهانی 1964 ساخته شد اما به‌ مرور زمان رو به نابودی رفت.

مقامات نیویورک قصد داشتند آن را تخریب کنند اما انجمن تنیس آمریکا مجوز بازسازی ورزشگاه و محیط اطراف آن را دریافت کرد. معمار آمریکایی «دیوید اسپکتر» تنها در مدت یک سال این بازسازی را با موفقیت به پایان رساند.

در اقدامی نمادین، نام ورزشگاه همچنان «لویی آرمسترانگ» باقی ماند؛ نوازنده‌ افسانه‌ای موسیقی جاز که گرچه ارتباط مستقیمی با ورزش تنیس نداشت اما با تاریخ و فرهنگ نیویورک پیوندی ناگسستنی دارد. این ورزشگاه به مدت 20 سال میزبان اصلی مسابقات آزاد آمریکا بود و ظرفیت آن از 10 هزار و 200 نفر نفر به 18 هزار نفر نفر افزایش یافت.

در سال 2016 ورزشگاه لویی آرمسترانگ به‌ طور کامل تخریب و چند سال بعد با بنای جدیدی جایگزین شد. سازه‌ جدید که دارای سقف جمع‌شونده برای محافظت در برابر باران است، ظرفیتی برابر با 14 هزار و 53 نفر دارد و همچنان یکی از ورزشگاه‌های مهم مسابقات محسوب می‌شود، گرچه دیگر بزرگ‌ترین نیست.

تولد بزرگترین ورزشگاه تنیس جهان
در سال 1997 ورزشگاه «آرتور اش» به‌ عنوان نگین مرکز ملی تنیس افتتاح شد. ساخت این مجموعه 254 میلیون دلار هزینه در بر داشت. با ظرفیت 23 هزار و 771 نفری، ورزشگاه آرتور اش عنوان بزرگ‌ترین ورزشگاه تنیس جهان را از آن خود کرده است. در سال‌های ابتدایی تغییرات ایجاد شده بیشتر ظاهری بودند؛ از جمله تغییر رنگ زمین از سبز به آبی در سال 2005 برای افزایش وضوح توپ در تصویر اما بارش‌های متوالی و اختلال در برگزاری مسابقات  به‌ ویژه دیدارهای پایانی  باعث شد که نیاز به سقف جمع‌ شونده کاملاً محسوس شود.

برخلاف مسابقات آزاد استرالیا و ویمبلدون که زودتر به این فناوری مجهز شده بودند، USTA در اوایل دهه 2010 تصمیم به ساخت سقف برای آرتور اش گرفت. این پروژه سه سال به طول انجامید و در سال 2016 با صرف بودجه‌ای معادل 150 میلیون دلار به پایان رسید.

توسعه مداوم با نگاهی به آینده
همزمان با نصب سقف ورزشگاه آرتور اش، پروژه‌ای جامع برای بازسازی کل مجموعه آغاز شد. در همان سال با صرف 550 میلیون دلار ورزشگاه «گرند استند» در محل یکی از زمین‌های تمرینی سابق احداث شد. این سومین ورزشگاه اصلی مسابقات آزاد آمریکا است و گنجایش 8 هزار و 175 نفر تماشاگر را دارد.

زمین‌های دیگر مجموعه گنجایش‌های متفاوتی دارند؛ از جمله:

زمین شماره 17: حدود 2800 نفر
زمین‌های شماره 11 و 12: حدود 1700 نفر
زمین‌های شماره 8 و 16: تنها 336 نفر

فراتر از تنیس؛ مرکز رویدادهای جهانی
از زمان ساخت سقف و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها، مرکز ملی تنیس تنها میزبان رقابت‌های تنیس نبوده است. این مجموعه در سال‌های اخیر رویدادهایی چون جام جهانی فورتنایت، مسابقات لیگ بسکتبال BIG3، رویدادهای کشتی All Elite Wrestling و حتی نمایش باشگاه کنل وست‌مینستر را میزبانی کرده است. در طول سه دهه‌ گذشته، بیش از یک میلیارد دلار صرف نوسازی این مرکز شده است؛ رقمی قابل‌توجه که نشان‌دهنده‌ تعهد USTA به پیشرفت و ارتقاء این مجموعه در سطح جهانی است.

گام بلند بعدی؛ سرمایه‌گذاری 800 میلیون دلاری
در سال جاری، انجمن تنیس آمریکا اعلام کرد قصد دارد 800 میلیون دلار دیگر برای نوسازی‌های جدید سرمایه‌گذاری کند. این پروژه‌ عظیم که تا سال 2027 تکمیل خواهد شد، بدون آن‌که تأثیری بر برگزاری مسابقات فصل جاری یا سال آینده داشته باشد، در سه مرحله انجام می‌شود.

مهمترین اهداف این پروژه عبارت‌ هستند از: بازسازی کامل ورزشگاه آرتور اش، ساخت مرکز تمرینی مدرن و پیشرفته برای بازیکنان با هزینه‌ 250 میلیون دلار، گسترش محوطه‌ مرکزی مجموعه، ایجاد یک ورودی جدید و مدرن برای تماشاگران، افزایش 40 درصدی اندازه سالن اجتماعات تفرجگاهی، ارتقاء امکانات رفاهی همچون سرویس‌های بهداشتی، فروشگاه‌های غذایی، سالن‌های استراحت، پله‌برقی‌ها، آسانسورها و عریض‌تر شدن مسیرهای ارتباطی در فضای مجموعه.

مرکز تمرینی جدید در دو طبقه‌ فوقانی یک ساختمان چهار طبقه ساخته خواهد شد و شامل زمین‌های سرپوشیده و روباز، تجهیزات تمرینی، فضای ریکاوری و امکانات رفاهی برای بازیکنان حرفه‌ای و تیم‌های همراه خواهد بود.

تنیس آزاد آمریکا نه‌ تنها از نظر میزان جوایز نقدی، بلکه از منظر زیرساخت‌های ورزشی و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت پیشتاز گرند اسلم‌های جهان است. امید می‌رود این روند توسعه که با هدف ارتقاء تجربه‌ تماشاگران و افزایش رفاه بازیکنان طراحی شده، الگویی الهام‌بخش برای دیگر رویدادهای ورزشی جهانی باشد. برگزار کنندگان این رقابت‌ها نشان داده‌اند که برای حفظ موقعیت برتر خود از هیچ هزینه‌ای فروگذار نمی‌کنند.

انتهای پیام/