پوتین و ترامپ روسای جمهور روسیه و آمریکا بالاخره با یکدیگر دیدار کردند. دیداری که اگرچه هر دو طرف آن را سازنده خواندند اما بدون هیچ توافق نامه رسمی به پایان رسید. در شرایطی که در روز جمعه تقریبا چشم همه رسانه های جهان به آلاسکا قطعه ای جدا از خاک آمریکا که روزگاری متعلق به امپراتوری تزاری روسیه بوده است، دوخته شده بود؛ تصاویر ورود سرگیی لاوروف وزیر امورخارجه روسیه به هتل محل اقامت خود در آلاسکا خبرساز شد. او تیشرتی بر تن داشت که حروف روسی CCCP (با تلفظ اِس اِس اِس اِر) روی آن نقش بسته بود. حروفی که در زبان روسی اولین حروف اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی هستند. گویا لاوروف در نظر داشت تا روزهایی را که روس ها در اوج قدرت در حال رقابت با آمریکایی ها بودند، یادآور شود؛ آن هم در دل سرزمینی که روزگاری جزو خاک امپراتوری روسیه بوده و تاکید کند که حالا هم روس ها با دستی بالاتر در نبرد اوکراین وارد این مذاکرات خواهند شد. البته آنچه در نهایت هم رخ داد و صدای مهم ترین رسانه های غربی را هم درآورد چیزی غیر از این نبود. رییس جمهور آمریکا با پهن کردن فرش قرمز داشت به استقبال کسی در خاک آمریکا می رفت که در سال های اخیر از سوی اروپایی ها و مقامات آمریکایی نازی و هیتلر زمانه خطاب شده بود و حتی حکم دستگیری از دادگاه بین المللی داشت، کسی که غربی ها معتقد بودند با اعمال تحریم ها منزوی اش کرده اند. همین تصویر باعث شد تا بسیاری از رسانه های غربی سنگینی کفه دستاوردهای این دیدار را حتی پیش از شروع دیدار دو جانبه به نفع پوتین ارزیابی کنند. به عنوان مثال رسانه‌هایی مانند نیویورک‌تایمز، اکونومیست، آسوشیتدپرس، آتلانتیک، سی‌ان‌ان و ایندیپندنت، بر این نکته متمرکز شدند که پوتین که پس از آغاز جنگ اوکراین در سال 2022 به عنوان یک «منزوی بین‌المللی» معرفی می‌شد، اکنون با فرش قرمز و استقبال رسمی در خاک آمریکا به‌عنوان یک «مهمان محترم» ظاهر شد. نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشت:«از لحظه‌ای که پوتین از هواپیما پیاده شد و روی فرش قرمز آلاسکا قدم گذاشت، سفر وی یک پیروزی بود؛ این دیدار او را از یک پاریای(طبقه پَست در هند) غربی به یک مهمان محترم در خاک آمریکا تبدیل کرد.» اکونومیست نیز با تحلیل مشابه، تأکید کرد که پوتین بدون دادن امتیاز مشخص، مشروعیت بین‌المللی و زمان بیشتری برای ادامه جنگ به دست آورد. در همین حال، سی‌ان‌ان و ایندیپندنت با تمرکز بر زبان بدن پوتین و پیشنهاد او برای برگزاری نشست بعدی در مسکو، این تحول را نشانه‌ای از جسارت روسیه دانستند.البته که طرف آمریکایی هم بیکار ننشسته بود تا روس ها تمام کیف ماجرا را ببرند؛ ترامپ اولین عکس دیدار را در میان 4 فروند جنگنده نسل پنجم F35 با پوتین انداخت و اتفاقا در حین این که عکاسان در حال ثبت تصاویر این دیدار تاریخی بودند 4 فروند F35 دیگر به همراه یک فروند بمب افکن راهبردی B2 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده از روی سر روسای جمهور روسیه و آمریکا پرواز کردند. غیر از این موارد متلک ها و قدرت نمایی هایی که یادآور دوران جنگ سرد بود اما دو رییس جمهور با گرمی و لبخند با هم دیدار کردند و پس از دیدار هیئت های سه نفره دو طرف هم که بنا به گفته رسانه ها دو ساعت و نیم هم به طول انجامید گفت و گوها را مثبت و سازنده ارزیابی کردند و اتفاقا پوتین هم به زبان انگلیسی برای دیدار بعدی، مسکو را به عنوان میزبان پیشنهاد داد تا احتمالا در دیدار بعدی او هم بتواند بمب افکن راهبردی TU-160 با اسکورت 4 فروند جنگنده نسل پنجمی SU57 نیروی هوایی ارتش روسیه را از روی سر ترامپ به پرواز درآورد.

مرشایمر: صلح با شروط روس ها برای ترامپ ناممکن است

در شرایطی که روسای جمهور روسیه و آمریکا دیداری گرم و دوستانه داشتند و اتفاقا خیلی هم از یکدیگر تعریف و تمجید کردند اما پروفسور جان مرشایمر نظریه پرداز و تحلیل گر روابط بین الملل تحقق یک پیمان صلح توسط آمریکا برای پایان دادن به جنگ اوکراین را ناممکن دانست. مرشایمر در یک گفت و گوی کوتاه تلویزیونی پس از پایان این دیدار اظهار کرد: ترامپ شدیدا خواهان یک توافق صلح است، اما حقیقت این است که نمی‌تواند. مشکل اصلی این است که او شروط روس ها را نمی تواند بپذیرد و اوکراین و اروپا نیز نمی‌پذیرند. اولین شرط پذیرفتن الحاق چهار استان اوکراین و کریمه به روسیه است. شرط دوم این است که اوکراین کشوری بی‌طرف باشد؛ اساسا به این معنی که دیگر عضو ناتو نباشد و از غرب، خصوصا آمریکا تضمین امنیتی دریافت نکند. سومین شرط این است که  اوکراین به حدی غیرنظامی شود که دیگر توان هجومی قابل توجه علیه روسیه نداشته باشد. این شروط برای روسیه غیرقابل تغییر هستند و اوکراین و اروپا آن ها را نمی‌پذیرند. بنابراین تصور پیشرفت واقعی به سوی توافق دشوار است.

از برندگان تا بازندگان دیدار آلاسکا 2025

نکته مهم دیگر این دیدار حضور نداشتن هیچ یک از کشورهای اروپایی و از همه مهم تر خود اوکراینی بود که موضوع محوری گفت و گوهای میان آمریکا و روسیه اعلام شده بود. شاید هنوز ارزیابی این نکته که سود واقعی این دیدار را ترامپ برده یا پوتین دشوار باشد اما یک نکته را به طور قطع می توان بیان کرد و آن این است که بازندگان اصلی این جنگ و صد البته این دیدار اروپا و مخصوصا اوکراینی ها بودند. اروپایی که از خرید گاز ارزان روسیه محروم شد و فشارهای اقتصادی را تجربه کرد در نهایت اخیرا توسط ترامپ مجبور به خرید گران سوخت از آمریکا شده است. باخت اوکراین اما حتی سال ها قبل تر از شروع جنگ شروع شده بود. زمانی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 فروپاشید و کشور اوکراین تاسیس شد؛ اوکراینی ها میراثی مشتمل بر 5 هزار کلاهک هسته ای شوروی را از این فروپاشی به ارث بردند. هرچند که تا پایان سال 1996 میلادی به پیشنهاد و فشار روسیه و آمریکا همه این سلاح ها را امحا کردند و بازدارندگی کشور خود را با قول دفاع روس ها و آمریکایی ها از خاک اوکراین در صورت حمله طرف ثالث طاق زدند. دقیقا در سال 1996 بود که حکم مرگ و آوارگی میلیون ها اوکراینی امضا شد و زیربنای اشغال و نابودی این کشور پایه گذاری شد. امروز روسیه نزدیک به 114500 کیلومتر مربع (44600 مایل مربع) یا 19درصد از خاک اوکراین، از جمله کریمه و بخش عمده‌ای از خاک شرق و جنوب شرقی این کشور را در کنترل دارد و سرنوشت خاک و ملت اوکراین به شطرنج جنگ سردگونه روسای جمهور دو کشوری بستگی دارد که حدود 30 سال پیش با قول دفاع دندان های اوکراین را کشیده بودند.

خراسان