شاید بعضی‌ها انگشت اتهام را به سمت جای اشتباه بگیرند اما حقیقت هرگز تغییر نمی‌کند. این اسلحه یا گلوله نیست که انسان را می‌کشد، انگشتی که ماشه را چکاند قاتل است.

نگاه کنید به استوری تازه مهدی کیانی کاپیتان اسبق تراکتور که با ادبیاتی سخیف، ریکاردو آلوز را به پول پرستی بابت انتقال به سپاهان متهم می‌کند. البته که این برداشت محترمانه از این جملات است!

شاید خیلی‌ها چنین حرفی بزنند اما قطعاً گفتن این جمله از زبان کسی که خود مثل آلوز کاپیتان تراکتور بوده و در زمان خود نزد سکوها و هواداران بسیار محبوب، مسلماً برد و ضربه بیشتری دارد.

این روزها فضای مجازی تبدیل به باتلاقی شده که پیکر نیمه جان فوتبال ایران را هر روز بیشتر از روز قبل به درون خود می‌بلعد. متاسفانه چشم خیلی از مدیران به فضای مجازی است که بر اساس آن تصمیم می‌گیرند.

حساب جوانان احساساتی که مشخص است اما هستند کسانی که آگاهانه از آنچه در فضای مجازی می‌گذرد، برای خط دهی به سکوها استفاده می‌کنند و انتشار چنین مطالبی دقیقاً حکم ریختن بنزین روی آتش دارد.

مسلماً زدن چنین اتهاماتی باعث حساسیت روی سکوها می‌شود و قبلاً هم دیده‌ایم و بعد از این هم خواهیم دید که از ریختن دلار چاپ شده روی سر بازیکن در بازی‌های رودررو، کار به توهین و فحاشی روی سکوها و خدای نکرده اتفاقات بدتر می‌رسد.

همه این‌ها یعنی این کار غلط بود اما از شخص مهدی کیانی به مراتب بدتر و نسنجیده‌تر! می‌دانید چرا؟ چون قدیمی‌ها ‌گفته اند: «رطب خورده کی منع رطب کند؟» حتماً وجه تسمیه این مثال را شنیده‌اید، اتفاقی که برای پیامبر اسلام افتاد و طفل یکی از مسلمین را نصیحت نکرد، چون آن روز خودش رطب خورده بود.

وقتی آقای کیانی خود شخصاً، دقیقاً همین کار را کرده و بازوبند کاپیتانی و محبوبیت در تراکتور و همه محبت‌ها در سال‌های حضور در تبریز را یکجا پشت سر گذاشته و راهی سپاهان شده است، حالا چطور و با چه منطقی می‌تواند بازیکنی دیگر را بابت این کار مواخذه و متهم کند؟

اگر کیانی خودش از تراکتور نرفته بود، یا حداقل از تراکتور به تیمی دیگر جز سپاهان رفته بود، آن وقت هم حق نداشت کسی را بابت انتقال به پول پرستی و صفات دیگر متهم کند، چه رسد به اینکه خود جنابشان همین کار را کرده‌اند!

چطور برای شما هزار و یک دلیل فوتبالی و شخصی داشت اما برای دیگری فقط یک دلیل دارد و آن هم خیانت یا پول پرستی است؟ اگر آن موقع فضای مجازی به این شکل وجود نداشت، ما که بودیم و یادمان هست جناب کیانی!