صبح امروز، پنجشنبه 18 مرداد 1404، جامعه هنری ایران یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های خود را از دست داد. استاد محمود فرشچیان، نگارگر برجسته و نوآور ایرانی، در سن 95 سالگی درگذشت. خبر درگذشت او ساعت 8 صبح توسط برادرزاده‌اش و از طریق تماس تلفنی با خبرگزاری تسنیم تأیید شد.

محمود فرشچیان در 4 بهمن 1308 در اصفهان، پایتخت هنر ایران، متولد شد. از همان کودکی علاقه ویژه‌ای به نقاشی و هنرهای تجسمی داشت. تحصیلات اولیه خود را در مدرسه هنرهای زیبای اصفهان آغاز کرد و زیر نظر استادان بزرگ، مبانی نگارگری و طراحی را فرا گرفت.

پس از اتمام دوره‌های هنری در ایران، برای تکمیل دانش خود به اروپا سفر کرد و با آشنایی با سبک‌های مدرن، توانست مکتب سنتی نگارگری ایرانی را با تکنیک‌های نوین جهانی تلفیق کند.

استاد فرشچیان را می‌توان مهم‌ترین احیاگر نگارگری ایرانی در قرن معاصر دانست. او با شکستن قالب‌های سنتی و ایجاد فضاهای بدیع، آثار خود را به سطح جهانی رساند. ویژگی برجسته آثارش حرکت روان خطوط، رنگ‌های زنده و فضاسازی‌های خیال‌انگیز است.

از مهم‌ترین آثار این هنرمند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تابلوی ضامن آهو – نگارگری مذهبی الهام‌گرفته از روایات امام رضا (ع)

عصر عاشورا – اثری تاثیرگذار با مضمون عاشورایی

پنجمین پرده خلقت – اثری با رویکرد عرفانی

طراحی و اجرای درهای طلا و نقره حرم امام رضا (ع)

تابلوهای متعدد در موزه آستان قدس رضوی و موزه‌های معتبر جهانی

آثار استاد فرشچیان در موزه‌های متعددی در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته شده است، از جمله:

موزه آستان قدس رضوی، مشهد

موزه هنرهای معاصر تهران

موزه‌های خصوصی در اروپا و آمریکا

در طول زندگی پربار خود، استاد فرشچیان جوایز و افتخارات زیادی دریافت کرد، از جمله:

نشان درجه یک هنر ایران

مدال طلای بین‌المللی هنرهای زیبا

تقدیر در جشنواره‌های جهانی هنرهای تجسمی

با انتشار خبر درگذشت استاد، بسیاری از هنرمندان، مسئولان فرهنگی و علاقه‌مندان به هنر، پیام‌های تسلیت منتشر کردند. صفحات شبکه‌های اجتماعی هنرمندان و رسانه‌های فرهنگی پر از یادداشت‌هایی درباره نقش بی‌بدیل فرشچیان در حفظ و ارتقای هویت هنر ایرانی شد.

طبق اعلام خانواده استاد، جزییات مراسم تشییع و خاکسپاری به‌زودی اعلام می‌شود. پیش‌بینی می‌شود این مراسم با حضور گسترده اهالی فرهنگ و هنر برگزار شود.

فرشچیان با بیش از 7 دهه فعالیت هنری، میراثی ارزشمند از نگارگری ایرانی برای نسل‌های آینده به جا گذاشت. او نه‌تنها مرزهای هنر ایرانی را به جهان معرفی کرد، بلکه با آثار معنوی و عرفانی خود، پلی میان فرهنگ ایران و هنر جهانی ساخت.