تابستان برای فرمول یک با یک وقفه‌ آغاز شده است و گرندپری بعدی در هلند هفته‌ پایانی ماه اوت برگزار خواهد شد. با توجه به این فاصله در ادامه نگاهی اجمالی داریم به عملکرد موقت تیم‌های تا اینجای فصل.

10. آلپاین (رتبه در پایان فصل گذشته: 6)
فرانسوی‌ها پس از تست‌های زمستانی یکی از مدعیان اصلی در میانه‌ جدول به شمار می‌رفتند اما یک نکته‌ ظریف و ناخوشایند روشن شد: پیست بحرین کاملاً با خودروی آنها سازگار بود اما در سایر شرایط، عملکرد "در حد متوسط" هم دشوار به نظر می‌رسید. نه، پیر گسلی عملکردهای درخشانی داشته و تیم کاملاً مأیوس نیست؛ حتی با وجود اینکه موتور نه چندان قدرتمند رنو هنوز تیم را عقب می‌کشد.

با این حال مشکل اصلی نه در موتور، بلکه در راننده‌ دوم است. پیش از آغاز فصل، آلپاین به جک دوهان اعتماد نداشت و به‌ محض پیدا شدن فرصت، او را با فرانکو کولاپینتو جایگزین کرد. اما مشکل اینجاست که کولاپینتو برخلاف انتظار دیگر آن سرعتی را که در ویلیامز نشان داده بود، ارائه نمی‌دهد. اگرچه عملکردش در سطحی قابل قبول است اما دیگر غافلگیرکننده نیست.

در مجموع، خودرو خوب کار نمی‌کند، موتور بدتر است و راننده‌ دوم هم کمکی نمی‌کند. در این شرایط بعید نیست آلپاین که تغییر مدیریتی دیگری را نیز تجربه کرده در انتهای جدول تیم‌ها قرار گیرد. به نظر می‌رسد تمام تمرکز فرانسوی‌ها بر فصل 2026 معطوف شده؛ فصلی که در آن موتورهای مرسدس را دریافت می‌کنند، شاسی را بازطراحی می‌کنند و شاید راننده‌ای توانمند در جایگاه دوم داشته باشند.

9. هاس (رتبه فصل گذشته: 7)
فصل برای آمریکایی‌ها با جنجال آغاز شد. پس از ناکامی اولیه تیم به‌ سرعت خود را بازیابی کرد. برخی کارشناسان معتقدند که خودروی کنونی با رانندگانی چون الیور برمن و استبان اوکون شاید بهترین در گروه میانی باشد. البته این مسئله از پیستی به پیست دیگر متفاوت است؛ برای مثال، آستون مارتین در بوداپست قوی‌تر بود اما در مراحل قبل‌تر عملکردی پایین‌تر داشت.

از لحاظ سرعت، تیم آیائو کوماتسو وضعیت بدی ندارد. اما مشکلاتی در زمینه‌ قابلیت اطمینان و اشتباهات عملیاتی تکرارشونده دیده می‌شود؛ نمونه‌اش، تحویل لاستیک‌های دست‌دوم به اوکون در پیت‌استاپ اسپا. با وجود اینکه کوماتسو برای بهبود فرایندها آمده بود، این خطاها قابل توجه‌ هستند و مانع پیشرفت تیم از جایگاه نهم شده‌اند. با این حال، فاصله‌ امتیازی هاس تا رتبه‌ ششم تنها 17 امتیاز است. اگر برمن از لقب "آقای یازدهم" رهایی یابد، همه‌ چیز ممکن است.

8. ریسینگ بولز (رتبه قبلی: 8)
تیم جوانان ردبول طبق معمول، نه در صدر گروه میانی قرار دارد و نه در انتهای آن. ایساک هاجر و لیام لاوسون در مرحله‌ تعیین خط گاهی تا حد رقابت با فرستاپن پیش می‌روند اما در خود مسابقه، خودروی VCARB02 عملکرد ضعیف‌تری دارد. به‌ نظر می‌رسد که تجربه‌ ناکافی رانندگان نیز تأثیرگذار است.

با این حال، هاجر شگفتی‌آفرین بوده است؛ او صرفاً به‌ خاطر یک تصمیم جانبی انتخاب شد اما ناگهان به‌ عنوان راننده‌ای بسیار سریع ظاهر شده است و بر خشم لحظه‌ای خود نیز غلبه کرده؛ چیزی که تسونودا سال‌ها طول کشید تا بیاموزد. حالا برخی می‌گویند اگر هاجر به همین شکل ادامه دهد، باید خود را برای پیوستن به تیم اصلی ردبول آماده کند.

7. کیک ساوبر (رتبه قبلی: 10)
سوئیسی‌ها یکی از مدعیان عنوان «پیشرفت سال» هستند. اگرچه تست‌های اولیه و مسابقه‌ افتتاحیه امیدبخش نبودند اما پس از اعمال به‌روزرسانی‌های کلیدی در گرندپری اسپانیا، خودرو به‌ سرعت یکی از بهترین‌ها در گروه میانی شد. جیمز کی هنوز نشان داده توانایی طراحی دارد و ماتیا بینوتو نیز فرایندها را به‌خوبی سازمان‌دهی کرده است. نیکو هالکنبرگ نیز سرانجام سکو گرفت و گابریل بورتولتو به‌ عنوان پدیده‌ای تازه مطرح شده است. تیم تنها یک امتیاز با رتبه‌ ششم فاصله دارد، درحالی‌که در کل فصل گذشته تنها 4 امتیاز کسب کرده بود!

هالکنبرگ ظاهراً سرعت خود در تعیین خط را با سکو مبادله کرده: او اغلب اشتباه می‌کند و باید از عقب‌تر مسابقه را شروع کند. هرچند گاهی هم عملکردی تحسین‌برانگیز دارد. در سوی دیگر، بورتولتو باثبات و قابل اعتماد است. اگر هالکنبرگ نیز شنبه‌ها را بهتر مدیریت کند، کسب رتبه‌ پنجم کاملاً واقع‌گرایانه خواهد بود.

6. آستون مارتین (رتبه قبلی: 5)
تیم استرول از تیمی تازه‌نفس و مدعی، به تیمی میانه‌ میز و باثبات تبدیل شده است. پایگاه فنی قدرتمند، پشتیبانی مالی، فرناندو آلونسو و حتی همکاری با آدرین نیوی همه در جای خود هستند، اما فعلاً تیم در مسیر تثبیت قرار دارد. در برخی مراحل مانند اسپا و مجارستان عملکرد تیم درخشان بوده، اما همچنان نوسان دارد. اگر تعداد بیشتری از پیست‌ها با خودرو سازگار باشند، آستون شانس رسیدن به ویلیامز را خواهد داشت.

در رقابت داخلی، آلونسو با نتیجه‌ 14 بر صفر لنس استرول را شکست داده است. اگرچه سن بالای آلونسو قابل توجه است اما همچنان آماده و باانگیزه است. استرول نیز گاهی با عملکردی فراتر از انتظار ظاهر می‌شود، ولی واقعیت را همه می‌دانند: بدون روابط خانوادگی، راننده‌ای با این سطح عملکرد این‌چنین ماندگار نبود.

5. ویلیامز (رتبه قبلی: 9)
ویلیامز پس از پاک‌سازی ساختار مدیریتی در فصل گذشته و تحت رهبری جیمز وولز، جهشی چشمگیر داشته است. اگرچه هنوز جزو تیم‌های برتر نیست، اما توانسته به صدر جدول میانه‌روها برسد. البته توسعه‌ کند خودرو مانع از پیشرفت بیشتر شده، با این‌حال بسته‌ جدید به‌روزرسانی‌ها آماده شده است.

مشکل اصلی، مشکلات قابلیت اطمینان به‌ ویژه داغ شدن بیش از حد و عملکرد ضعیف و غیرمنتظره‌ کارلوس ساینس بوده است. ساینس هنوز نتوانسته خود را با شرایط هماهنگ کند و فاصله‌ی امتیازی‌اش با آلبون (16 در برابر 54) نشان‌دهنده‌ برتری مطلق راننده‌ تایلندی است. هدف تیم، حفظ جایگاه پنجم است اما تحقق آن، بستگی زیادی به عملکرد ساینس و رقبای مستقیم دارد.

4. ردبول (رتبه قبلی: 3)
بدون شک، پرحاشیه‌ترین تیم فصل یعنی ردبول نتوانسته با حفظ طراحی پیشین به‌روزرسانی مؤثری اعمال کند. خودرو اغلب ناپایدار و غیرقابل پیش‌بینی است. تا جایی که حتی فرستاپن هم از آن شکایت دارد. تغییر طراحی در سال پایانی قوانین فعلی، دشوار و بی‌ثمر است، بنابراین تمرکز ردبول بر فصل 2026 معطوف شده است.

خبر خوب برای هواداران، باقی‌ماندن مکس فرستاپن است. رفتن کریستین هورنر از سمت مدیریت تیم فضا را تا حدودی آرام‌تر کرده است. هدف اصلی تیم برای امسال، بررسی آینده‌ تسونودا و فراهم‌سازی پایه‌ فصل آینده است.

3. مرسدس (رتبه قبلی: 4)
مرسدس هنوز نتوانسته با دوره‌ جدید قوانین سازگار شود. در چهار سال گذشته هیچ خودرویی از این تیم پایدار نبوده و اغلب وابسته به شرایط آب‌وهوایی یا لحظه‌ای است. حتی بازگشت جیمز آلیسون نیز تغییر چندانی ایجاد نکرده است.

خبر خوب اما، عملکرد درخشان جورج راسل است که قرارداد جدیدی را نیز به دست آورده. در سوی دیگر، آنتونلی هنوز نتوانسته انتظارات را برآورده کند و پشت سر راسل قرار دارد. وظیفه‌ اصلی تیم، آماده‌سازی این راننده‌ جوان برای رقابت در فصل 2026 است.

2. فراری (رتبه قبلی: 2)
اسکودریا جایگاه خود را حفظ کرده، اما افت محسوسی نسبت به فصل قبل داشته است. تیم به زمان زیادی برای اجرای به‌روزرسانی‌های اساسی نیاز داشته و تنها پس از تعطیلات تابستانی می‌توان قضاوت درستی داشت.

با این‌ حال، چالش اصلی فنی نیست، بلکه در عملکرد لوئیس همیلتون است. اگرچه از نظر رسانه‌ای، جذب او قابل درک بود اما هنوز نتوانسته جایگزین مناسبی برای ساینس از لحاظ سرعت باشد. عملکرد ضعیف او در تعیین خط نگران‌کننده است. هدف اصلی تا پایان فصل، بازسازی فرم رقابتی همیلتون است.

1. مک‌لارن (رتبه قبلی: 1)
بی‌تردید بهترین تیم فصل تاکنون. مک‌لارن نه‌ تنها از نظر فنی برتر بوده، بلکه تاکتیک‌ها را نیز به‌ خوبی مدیریت کرده است. فاصله با رقبا به تیم اجازه داده تا اجازه‌ رقابت آزاد میان نوریس و پیاستری را بدهد. حتی تصادف در کانادا نیز سیاست تیم را تغییر نداد.

تنها پرسش، ثبات روانی نوریس در لحظه‌های تعیین‌کننده است. او با سه پیروزی و یک مقام دوم به انتقادها پاسخ داد. پیاستری نیز در آستانه‌ یافتن آن "دهم ثانیه‌ نهایی" است و اگر موفق شود، شاید قهرمانی را از آن خود کند. انتظار داریم تا پایان فصل، رقابت جذابی را شاهد باشیم.

انتهای پیام/