مصطفی صادقی / سردبیر فردانیوز: در فضای پساجنگ رسانه‌ای، روایت‌ها از جنگ مهم‌تر از خود جنگ‌اند. آنچه در ماه‌های اخیر شاهدش بودیم، نه فقط جنگ نظامی دشمن، بلکه جنگ تفسیرها و ادراک‌ها بود. آنچه جبهه رسانه‌های معاند و برخی پادوهای داخلی دنبال کردند، تلاش برای بازسازی یک روایت وارونه از دل واقعیتی روشن است: القای اینکه «جنگ نتیجه سیاست‌های غلط جمهوری اسلامی در حوزه هسته‌ای و منطقه‌ای» بوده است.

اما آیا واقعاً چنین است؟ آیا جنگی که دشمن آغاز کرد، نتیجه عملکرد ایران بود؟ یا برعکس، واکنش انفعالی و عصبی به شکست در برابر منطق و اقتدار ایران بود؟

هم پای میز مذاکره باخت؛ هم در میدان نبرد

جمهوری اسلامی ایران طی دو دهه اخیر بارها نشان داده که اهل منطق، گفت‌وگو و تعامل عزتمندانه است. از مذاکرات هسته‌ای برجام تا تلاش‌های مکرر برای حفظ چارچوب‌های توافق بین‌المللی، ایران همیشه بر اساس اصول خود اما با زبان عقلانیت وارد گفتگو شده است.

اما دشمن، خصوصاً در دوره اخیر، زمانی که دید منطق ایران در حال به نتیجه رساندن سیاست‌هایش در مقابل فشار حداکثری است، به جای پذیرش شکست، میز مذاکره را به هم زد و جنگ را آغاز کرد. در واقع، آن‌ها نه به خاطر افراط ایران، بلکه به دلیل شکست در برابر رویکرد منطقی و ایستاده جمهوری اسلامی، سراغ اسلحه رفتند.

منطقه، عمق امنیت ماست نه ماجراجویی

دومین خط عملیات روانی، حول ادعای «توسعه‌طلبی منطقه‌ای جمهوری اسلامی» شکل گرفته است. اما واقعیت این است که حضور منطقه‌ای ایران، پاسخ به یک تهدید واقعی و مداوم بوده نه انتخابی برای سلطه‌گری.

اگر جمهوری اسلامی در سوریه نمی‌ایستاد، داعش امروز در مرزهای غربی ایران بود. اگر در عراق، غزه، لبنان و حتی یمن حضور فکری و راهبردی نمی‌داشتیم، چه‌بسا باید آتش ناامنی را در کوچه‌های تهران و زاهدان و اهواز مهار می‌کردیم.

این حضور، یک بازدارندگی فعال بوده است؛ نه پروژه‌ای برای توسعه‌طلبی، بلکه سیاستی برای دفع تهدید از درون خانه‌ی ما قبل از آنکه به در برسد.

جنگ امروز، هزینه مقاومت دیروز نیست؛ نتیجه شکست دشمن است

باید با صدای بلند گفت: این جنگ، هزینه ایستادگی ایران نیست؛ سند شکست دشمن در شکستن این ایستادگی است.

جنگ وقتی آغاز شد که دشمن متوجه شدایران با وجود تحریم، فشار، تهدید، ترور و عملیات روانی، همچنان با انسجام داخلی و منطق منطقه‌ای، به پیش می‌رود. دشمن به‌درستی فهمید که دیگر ابزارهای نرم و ترکیبی‌اش کارآمدی سابق را ندارد؛ و آن زمان بود که به ابزار سخت متوسل شد.

این یادداشت نه خطاب به آنان است که به‌عمد روایت‌ها را تحریف می‌کنند، بلکه دعوتی است برای آنان که ناخواسته اسیر روایت‌سازی دشمن شده‌اند. باید از خود بپرسیم: آیا منطق جمهوری اسلامی در دفاع از امنیت ملی، ایجاب نمی‌کند که هم پشت میز مذاکره با صلابت باشد و هم در میدان منطقه‌ای، بازدارندگی فعال داشته باشد؟

اگر در میدان سیاست خارجی تسلیم شویم، جنگ نه عقب می‌نشیند، بلکه جلوتر می‌آید. این قانون جهان معاصر است؛ و آن‌که امروز با سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی مخالفت می‌کند، فردا باید پاسخگوی آتش‌افروزی دشمن در خاک خود باشد.

در روزگاری که مرزها دیگر فقط جغرافیا نیستند و جنگ‌ها فقط با تفنگ آغاز نمی‌شوند، فهم دقیق از سیاست، امنیت و استقلال، از نان شب واجب‌تر است.