کیهان شناسان شواهد تازه ای یافته اند که نشان می دهد زمین و کهکشان راه شیری در یک خلاء کیهانی کم چگالی قرار دارند؛ فضایی که می تواند معمای قدیمی سرعت انبساط جهان، موسوم به تنش هابل را توضیح دهد.

پژوهشگران دانشگاه پورتسموث و سنت اندروز با بررسی امواج صوتی جهان اولیه، صدای مهبانگ، دریافتند که کهکشان ما احتمالا نزدیک مرکز این خلاء محلی است. به گفته دکتر ایندرانیل بانیک، این وضعیت باعث می شود ماده به سوی نواحی بیرونی پرچگال تر کشیده شود و در نتیجه، اجسام دورتر با سرعت بیشتری از ما دور شوند؛ پدیده ای که به شکل افزایش نرخ انبساط محلی دیده می شود.

دانشمندان می گویند چگالی این خلاء حدود 20 درصد کمتر از میانگین کیهانی است و همین می تواند توضیح دهد چرا کهکشان ما سریع تر از بقیه جهان در حال انبساط است.

این تیم برای رسیدن به نتیجه، داده های مربوط به نوسان های آکوستیک باریونی (BAOs) را که در 20 سال گذشته جمع آوری شده بود، تحلیل کرده است.

دکتر بانیک افزود: یافته های ما نشان می دهد وجود چنین خلایی در جهان حدود 100 میلیون بار محتمل تر از نبود آن است؛ نبود چنین خلایی معادل آن است که سکه ای سالم 13 بار پیاپی شیر بیاید.

این نتایج در نشریه علمی اطلاعیه های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.