به نقل از "ورزش سه"، آندره آ استراماچونی، سرمربی پیشین اینتر و استقلال و مفسر فعلی شبکه DAZN، با اقدامی شجاعانه موفق شد جان دو دختر نوجوان را که در سواحل پوگلیا در حال غرق شدن بودند، نجات دهد. این حادثه در تاریخ 28 ژوییه در منطقه گارگانو رخ داد؛ جایی که استراماچونی همراه خانواده اش در تعطیلات به سر می برد. او بدون تردید وارد عمل شد و این دو دختر 17 و 19 ساله اهل بولزانو را از مرگ حتمی نجات داد. در پی این اقدام، گارد ساحلی ایتالیا با اهدای پیراهن قرمز ناجیان غریق از او تقدیر کرد.

استراماچونی درباره این ماجرا می گوید: زیر سایه بان همراه با همسر و فرزندانم نشسته بودم که ناگهان متوجه ازدحام مردم در ساحل شدم. یکی از ناجیان داخل آب بود و با سوت سعی داشت جلب توجه کند. دو دختر را دیدم که در آب دست و پا می زدند و فریاد می کشیدند. بلافاصله از جا بلند شدم و به سرعت به سمت آب رفتم. خطر را فوراً حس کردم؛ ناجی غریق به تنهایی قادر به نجات شان نبود.

با این حال، استراماچونی نمی خواهد به عنوان قهرمان شناخته شود و می گوید: من نه قهرمانم و نه فوق العاده. حتی خودم هم لحظه ای احساس خطر کردم. اما به عنوان کسی که از نظر جسمی و ذهنی توانایی لازم را برای چنین موقعیتی دارد، احساس کردم باید وارد عمل شوم. در روزهای اخیر دریا همیشه متلاطم بود و موج ها در دو دماغه صخره ای در دو طرف ساحل جمع می شدند. دخترها درست در همان نقطه خطرناک بودند.

و ادامه می دهد: غریق نجات هم مثل من بدون هیچ وسیله ای مثل حلقه نجات یا طناب وارد آب شده بود. از من خواست به سمت دختر بزرگ تر بروم و خودش سراغ دختر دیگر رفت. وقتی به دختر رسیدم، ترسیده بود. موج ها بلند و آب عمیق بود. به او گفتم آرام باشد و روی پشتش بخوابد. گفتم تا 5 دقیقه دیگر همه چیز تمام می شود. و همین طور هم شد. وقتی به نقطه ای امن نزدیک ساحل رسیدیم، برگشتم تا ببینم ناجی و دختر دوم کجا هستند. دیدم او در شوک است و ناجی نمی تواند کمکش کند، پس فوراً برگشتم.

استراماچونی ادامه می دهد: وضع دختر کوچک تر بحرانی بود؛ مدام زیر آب می رفت و بالا می آمد، و مقدار زیادی آب خورده بود. در همین زمان قایق نجات موفق شد غریق نجات را سوار کند و به سمت ما بیاید، اما ما خیلی به صخره ها نزدیک بودیم. از روی صخره ها طناب پرتاب کردند، اما نمی توانستیم آن را بگیریم. کم کم خودم هم شروع به ترسیدن کردم، چون آن دختر من را زیر آب می کشید. فکر می کرد قرار است بمیرد.

با این حال، استراماچونی خونسردی اش را حفظ کرد. سرمربی سابق استقلال می گوید: از دختر خواستم گوش بدهد و اعتماد کند. فقط یک راه خروج وجود داشت؛ یک شکاف کوچک میان صخره ها. او را گرفتم و عملاً او را به داخل شکاف پرتاب کردم، و خودم زیر آب رفتم. وقتی بیرون آمدم، جهت ها را گم کرده بودم و به صخره ها برخورد کردم. مردم از بالا طناب انداختند و مرا بالا کشیدند. دست ها و پاهایم زخم شد، اما دختر نجات پیدا کرده بود؛ هرچند این را تازه وقتی به ساحل رسیدم فهمیدم. نفس راحتی کشیدم.

استراماچونی در پایان می گوید: وقتی به ساحل رسیدم، پسرم از من پرسید: بابا، اگر می مردی چی؟ من این کار را از روی حس محافظت انجام دادم، طوری که انگار در آن آب همسرم یا یکی از فرزندانم بود. آن ناحیه واقعاً خطرناک است. نباید بی احتیاطی کرد یا آن را دست کم گرفت .

آن دو دختر پس از تشکر از استراماچونی به ترنتینو آلتو آدیجه بازگشتند. با این حال، او تأکید می کند که نباید او را قهرمان نامید: من قهرمان نیستم، اما آن دخترها قطعاً غرق می شدند و غریق نجات با آن شرایط دریا موفق نمی شد. هیچ وقت لحظه ای تردید نکردم، بلافاصله به آب پریدم. این داستان را تعریف می کنم تا هر کس آن را می خواند بداند که باارزش ترین دارایی انسان، زندگی است . دو دختر، حالا این حقیقت را به خوبی آموخته اند.