به نقل از فارس در حالی که بسیاری از شهرها با بحران بی آبی و قطعی آب دست و پنجه نرم می کنند، زمین های کشاورزی در نقاط خشک کشور همچنان درگیر کشت محصولاتی هستند که آب را می بلعند و سودی هم برای کشاورز ندارند.

در هفته هایی که گذشت، خبرهای قطعی مکرر آب در شهرهای بزرگ و کوچک، از تهران گرفته تا یزد و زاهدان، نگرانی های زیادی را در میان مردم به وجود آورد. کاهش شدید ذخایر سدها، خشک شدن چاه های کشاورزی، نشست زمین و بروز تنش آبی، تنها بخشی از واقعیت تلخ مدیریت منابع آب در کشور است. اما در دل این بحران، همچنان میلیون ها تن محصولات آب بر کاشته می شوند؛ از جمله هندوانه، که رکورددار مصرف آب در بین محصولات کشاورزی است.طبق گزارش های وزارت نیرو، بیش از 270 شهر کشور در تنش آبی به سر می برند. با این حال، آمار وزارت جهاد کشاورزی نشان می دهد که سالانه بیش از 4 میلیون تن هندوانه در ایران تولید می شود. این محصول، برای رشد، نیاز به حدود 300 تا 500 لیتر آب به ازای هر کیلو دارد؛ یعنی چیزی نزدیک به 1.5 میلیارد مترمکعب آب در سال، فقط برای هندوانه.فاجعه وقتی عمیق تر می شود که بدانیم حدود 600 هزار تن از این محصول، به خارج از کشور صادر می شود؛ بیشتر به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، که به دلیل کمبود منابع، به واردات محصولات کشاورزی روی آورده اند. به بیان ساده تر، ایران در حالی که مردمش با قطعی آب مواجه اند، آب خود را در قالب هندوانه صادر می کند؛ مفهومی که به آن "صادرات آب مجازی" گفته می شود.

این در حالی است که قیمت فروش هندوانه در بازار داخلی، به حدی پایین است که برای کشاورزان صرفه اقتصادی ندارد. در برخی مناطق، نرخ فروش این محصول به کمتر از 1500 تومان برای هر کیلو رسیده است؛ رقمی که حتی هزینه برداشت را هم پوشش نمی دهد. بسیاری از کشاورزان مجبور می شوند هندوانه های رسیده را در زمین رها یا در کنار جاده ها تخلیه کنند.با وجود هشدارهای چندین ساله کارشناسان، هنوز "الگوی کشت" ملی که قرار بود جهت کشاورزی را در ایران اصلاح کند، اجرایی نشده است. نه برنامه ای عملیاتی برای منع کشت محصولات آب بر در مناطق خشک دیده می شود، نه حمایت مناسبی برای کشاورزانی که به دنبال تغییر الگوی تولید هستند.از سوی دیگر، نبود سیاست های تشویقی برای استفاده از آبیاری نوین، کشت گلخانه ای یا جایگزین های کم آب بر، باعث شده کشاورزان ناچار به همان الگوی سنتی بمانند. این در حالی است که کشورهایی با بحران های مشابه، با تغییر سیاست گذاری و حمایت عملی، توانسته اند مصرف آب کشاورزی را تا نصف کاهش دهند.با ادامه روند فعلی، نه تنها آب زیرزمینی کشور در معرض نابودی کامل است، بلکه کشاورزان نیز در دور باطل بی آبی، محصول پرمصرف و سود اندک گرفتار مانده اند. کشت هندوانه و صادرات آن، دیگر نه افتخار کشاورزی است و نه توجیه پذیر برای کشوری که حتی تأمین آب شربش نیز به سختی انجام می شود.