به نقل از چندثانیه جاده تندرستی باشگاه انقلاب، یکی از معروف ترین مسیرهای پیاده روی پایتخت است؛ فضایی آرامی در دل دود و شلوغی تهران، جایی که خیلی ها صبح ها یا عصرها برای کمی قدم زدن، دویدن یا نفس کشیدن سالم به آن پناه می آوردند.

اما حالا، قدم زدن در این جاده ی محبوب، دیگر مثل گذشته آسان نیست. برخی افراد کارت عضویتشان را بایگانی کرده اند!

در حالی که تا همین یکی دو سال پیش امکان عضویت سه ماهه یا شش ماهه برای عموم مردم وجود داشت، اکنون تنها راه ورود، پرداخت حق عضویت سالانه است؛ آن هم با هزینه ای که برای بسیاری از شهروندان عادی، سنگین و غیرمنطقی به نظر می رسد. سالیانه 5400 تومان ناقابل فقط برای راه رفتن عادلانه نیست!

هزینه های فعلی عضویت سالانه در باشگاه انقلاب، به ویژه برای کسانی که فقط می خواهند روزانه کمی پیاده روی کنند، عملاً جاده سلامت را به یک مسیر خصوصی و طبقاتی تبدیل کرده است.

برای یک فعالیت ساده و رایگان مثل پیاده روی، باید سالیانه مبلغ چشمگیری بپردازید؛ آن هم در حالی که امکانات مسیر تفاوت زیادی با گذشته نکرده و نه خبری از ارتقای خدمات عمومی هست، نه پوشش کامل سایه بان یا ایمنی در برخی نقاط مسیر.

آیا باید بین نفس کشیدن سالم و وضعیت مالی افراد، مرز کشید؟ وقتی شهر پر از آلودگی، ترافیک و فضای بسته است، چرا جاده ی پیاده روی استاندارد و امن تهران باید درهایش را به روی کسانی ببندد که توان پرداخت عضویت سالانه را ندارند؟

در بسیاری از کشورهای دنیا، مسیرهای سلامت شهری نه تنها رایگان اند، بلکه شهرداری ها آن ها را توسعه داده و به عنوان بخشی از حق شهروندی حفظ می کنند. اما در تهران، حتی پیاده روی هم در حال تبدیل شدن به امتیازی ویژه برای اقلیت برخوردار است.