در دشت های بکر آلاسکا، رزمایشی با حضور پهپادهای یک بارمصرف برگزار شد که هدف آن آزمایش توانمندی های نوین ارتش آمریکا در جنگ پهپادی بود. اما شکست های پی درپی پرتاب ها، سقوط ها، و خطاهای ناوبری نشان داد که فاصله واشنگتن با رقبایی چون چین و روسیه در این حوزه همچنان قابل توجه است.

پهپادهایی که در این رزمایش حضور داشتند، توسط شرکت هایی توسعه یافته اند که تحت حمایت مالی واحد نوآوری دفاعی (DIU) وزارت دفاع آمریکا هستند. این برنامه در تلاش است تا با کمک پیمانکاران فناوری دفاعی، تجهیزات لازم را برای نبردهای مدرن فراهم سازد.

ترنت امنکر ، مدیر پروژه مجموعه خودمختاری DIU، صراحتاً گفت: سربازان ما برای جنگ های امروز ابزار کافی ندارند. اگر فردا مجبور به جنگ شویم، آماده نیستیم.

وزیر دفاع پیت هگست نیز در پیامی ویدئویی ضمن تأیید عقب ماندگی ایالات متحده، از کاغذبازی های بوروکراتیک و سیاست های قدیمی انتقاد کرد و گفت: در حالی که دشمنان ما میلیون ها پهپاد ارزان قیمت تولید کرده اند، ما همچنان درگیر فرایندهای تأیید سخت گیرانه هستیم.

این سخنان پس از امضای یک فرمان اجرایی از سوی رییس جمهور ترامپ منتشر شد که تحت عنوان رها کردن تسلط پهپادی آمریکا شناخته می شود. این فرمان خواستار تسهیل مجوزدهی برای شرکت های آمریکایی و محافظت از زنجیره تأمین در برابر نفوذ خارجی غیرضروری شده است.

اگرچه آمریکا پیشرو توسعه پهپادهای پیچیده و پرهزینه ای چون پرداتور و ریپر بوده، اما میدان های نبرد امروز عمدتاً به پهپادهای سبک، کوچک و ارزان مجهز شده اند. ابزارهایی که اغلب با قطعات چینی تولید می شوند و کارایی خیره کننده ای در میدان جنگ دارند.

نمونه بارز آن، جنگ اوکراین است؛ جایی که نیروهای اوکراینی توانستند با تغییراتی مرگبار بر پهپاد تفریحی چینی ماویک ساخت شرکت DJI، ارتش روسیه را متوقف کنند. این پهپادها، با قیمتی بین 300 تا 5000 دلار، اکنون به سلاحی کلیدی در نبردهای مدرن تبدیل شده اند.

شرکت DJI که مقر آن در شنژن چین است، حدود 70 درصد بازار جهانی پهپادهای غیرنظامی را در اختیار دارد و طبق تخمین ها، سالانه میلیون ها دستگاه تولید می کند؛ ظرفیتی که صد برابر بیشتر از هر تولیدکننده آمریکایی است. قوانین آمریکا اگرچه خرید محصولات DJI را برای ارتش ممنوع کرده اند، اما هنوز نفوذ این شرکت در بازار آمریکا چشم گیر است.

بابی ساکاکی ، مدیرعامل شرکت مشاوره UAS NEXUS، می گوید: هیچ شرکتی حتی به گرد پای DJI نمی رسد؛ این شرکت ظرفیتی دارد که هیچ تولیدکننده آمریکایی نمی تواند با آن رقابت کند.

پهپادهای آمریکایی؛ رقابت ناتمام با غول چینی در میدان نبرد

با وجود اینکه شرکت چینی DJI به طور رسمی در صنعت نظامی فعالیت نمی کند و مدعی شده استفاده از پهپادهایش در درگیری های مسلحانه را ممنوع کرده، سلطه تقریباً کامل این شرکت بر بازار جهانی پهپادهای تجاری و قطعات آن، نگرانی های فزاینده ای در واشنگتن ایجاد کرده است. برخی قانون گذاران خواستار ممنوعیت محصولات DJI شده اند تا راه برای رشد صنعت داخلی پهپاد در آمریکا هموار شود.

اما ایجاد چنین صنعتی در داخل ایالات متحده، نیازمند سرمایه گذاری سنگین و زمان بر است. در ماه های اخیر، سرمایه گذاران حوزه فناوری مانند پیتر تیل بیش از یک میلیارد دلار در شرکت هایی چون اندوریل اینداستریز که متخصص در سیستم های خودمختار دفاعی هستند. سرمایه گذاری کرده اند. دونالد ترامپ جونیور نیز به هیئت مدیره شرکت آن یوژوال ماشینز پیوسته که از تولیدکنندگان پهپادهای آمریکایی محسوب می شود.

طبق اعلام انجمن بین المللی سیستم های بدون سرنشین، حدود 500 شرکت در آمریکا پهپاد تولید می کنند، اما مجموع تولید سالانه آن ها کمتر از 100,000 دستگاه است. اغلب این شرکت ها استارتاپ هایی هستند که هنوز تجربه تولید انبوه ندارند و برای جلب توجه ارتش رقابت سنگینی را آغاز کرده اند.

ناتان اکلبرگر ، رییس انجمن ملی پهپاد آمریکا، در اشاره ای صریح گفت: همه دنبال همان قرارداد بزرگ ارتش هستند؛ یک چک میلیارد دلاری و استراحت در جزیره ای برای بازنشستگی.

اما تمرین اخیر پهپادی در آلاسکا نشان داد که رسیدن به چنین هدفی با چالش های جدی روبه رو است. چهار شرکت منتخب از میان بیش از 100 متقاضی، نمونه های اولیه پهپادهای دوربرد خود را برای آزمایش در محیطی دشوار به کار گرفتند—پهپادهایی که باید بدون GPS و اپراتور انسانی، هدف مشخصی را شناسایی و نابود می کردند.

استارتاپ دراگون با مشکلات ناوبری و موتوری مواجه شد، اما در روز پایانی توانست یک خودروی زرهی M113 را شناسایی و با شیرجه به آن برخورد کند. گرچه این هدف از قبل تعیین نشده بود، ولی برخورد موفقیت آمیز تلقی شد.

شرکت ایرووایرونمنت عملکرد ضعیف تری داشت؛ پهپادهایش در پرتاب شکست خوردند، یکی به کوه برخورد کرد و دیگری به طور خطرناک نزدیک به سربازان سقوط کرد. تنها یکی از پهپادهایش با کمک GPS به هدف رسید، اما هیچ کدام در حالت خودمختار موفق به برخورد نشدند.

این تمرین ها از سوی واحد نوآوری دفاعی وزارت دفاع سازمان دهی شده اند تا مسیر تولید پهپادهای نیمه خودمختار مجهز به هوش مصنوعی را هموار کنند؛ پهپادهایی که می توانند اهدافی مانند تانک های دشمن را حتی در صورت قطع ارتباط با اپراتور انسانی شناسایی و نابود کنند.

ترنت امنکر ، مدیر این واحد، تصریح کرد: بله، ما به چنین قابلیتی نیاز داریم. اما واقعیت این است که هنوز چالش های فنی بزرگی پیش رو داریم و همه چیز طبق انتظار پیش نرفته است.

در همین رزمایش، سربازان گردان جنگ الکترونیکی لشکر یازدهم هوابرد ارتش نیز با مشکلات تجهیزات مواجه شدند. دستگاه های پارازیت انداز الکترونیکی آن ها که برای اخلال در ارتباطات پهپادها طراحی شده بودند به دلیل قدمت و ضعف عملکرد، تقریباً بی اثر ظاهر شدند و موفق به خنثی سازی پهپادهای آزمایشی نشدند.

در جریان تمرین پهپادی اخیر در پایگاه یوکن واقع در جنوب فیربنکس آلاسکا، سربازان آمریکایی تلاش داشتند با تجهیزات ضدپهپاد، مانع عملیات پهپادهای آزمایشی شوند؛ اما بسیاری از ابزارها کارایی لازم را نداشتند. کوله پشتی های ضدپهپاد جدید بی اثر باقی ماندند، و دستگاه بزرگ درون باستر شبیه به تفنگی از فیلم شکارچیان روح بدون استفاده ماند. یکی از سربازان گفت: این چیز هیچ وقت کار نکرد.

با این حال، سربازان در روزهای آخر تمرین پیشرفت کردند. آن ها موفق شدند برخی از تجهیزات پارازیت انداز را به طور مؤثر به کار گیرند. جعبه ای به نام ماگپای عملکرد قابل توجهی داشت، اما فرمانده لشکر یازدهم هوابرد، سرهنگ اسکات اسمیت، اذعان کرد: تجهیزات ما هنوز تأثیر کافی بر فناوری های جدید ندارند. ما برای جنگی که در آن پهپادها حضور دارند، آماده نیستیم.

مشاور صنعت پهپاد، کریس بونزاگنی، نیز با اشاره به تجربیات اوکراین گفت بسیاری از پهپادهایی که آمریکا ابتدا به اوکراین تحویل داده بود، به دلیل قدیمی بودن یا ضعف در برابر اخلال های روسیه، مؤثر واقع نشدند. او افزود: در اوکراین، شرکت ها در کنار سربازان هستند؛ می بینند چه چیزی جواب می دهد و چه چیزی نه. چیزی که آمریکایی ها هنوز تجربه نکرده اند.

محدودیت های قانونی در استفاده از سیگنال های مختل کننده باعث شد تمرین فقط در منطقه یوکن انجام شود؛ چراکه این امواج می توانند برای هواپیماهای غیرنظامی، موبایل ها و رادیوها خطرناک باشند.

در میان این رزمایش، یک پهپاد ساخت شرکت آمریکایی نروس با عملکرد چشمگیرش در برابر پارازیت ها توجه زیادی را به خود جلب کرد. آرچر —کوادکوپتری کوتاه برد و کوچک—با وجود تلاش سربازان برای اختلال در عملکرد آن، توانست حدود 10 فوت بالای سر آن ها شناور بماند و با تغییر فرکانس های رادیویی از اختلالات فرار کند. پهپاد در حین پرواز ظرفی از مربای توت فرنگی حمل می کرد؛ شوخی نمادین از سورن مونرو-اندرسون ، مدیرعامل 22ساله شرکت که با کنترلری شبیه بازی های ویدیویی آن را هدایت می کرد.

شرکت نروس امسال حدود 6,000 دستگاه از این پهپاد را به اوکراین ارسال کرده و برخی مقامات نظامی آن را جایگزین مناسب برند چینی DJI دانسته اند. مدل آرچر با قیمت تقریبی 2,000 دلار، یکی از مقرون به صرفه ترین نمونه های آمریکایی است؛ اما هنوز ظرفیت تولید پایینی دارد و کارخانه با 15 کارگر، فقط 1,500 دستگاه در ماه مونتاژ می کند.

مونرو-اندرسون، که پیش تر مسابقه دهنده پهپاد بوده، اعلام کرده قصد دارد کارخانه ای با ظرفیت تولید سالانه یک میلیون دستگاه بسازد تا با DJI رقابت کند؛ شرکتی که با تولید میلیون ها دستگاه در سال، بازار جهانی پهپادهای تجاری را در اختیار دارد. او گفت: DJI از هر شرکت دیگری در جهان بهتر است. به همین دلیل کاری که ما انجام می دهیم حیاتی است.