یک خواننده به اطلاعات گفت: آبونمان تلفن‌های ثابت تا قبل از خصوصی‌سازی شرکت مخابرات ایران 22 هزار ریال بود که پس از آن به 240 هزار ریال افزایش یافت و در ادامه، خردادماه امسال برای واحدهای مسکونی 330 هزار ریال و واحدهای تجاری 550 هزار ریال در ماه شد، سئوال اینجا است که در شرایط سخت تحریمی و کسادی بسیاری از کسب و کارها و نداشتن درآمد، این افزایش آبونمان تلفن‌های ثابت که هر چند وقت یکبار تکرار می‌شود و به اقشار ضعیف جامعه فشارهایی را وارد می‌کند، چه توجیه و منطقی دارد؟ در شرایطی که امتیاز یک خط تلفن ثابت را 50 میلیون تومان می‌فروشند، چرا اگر فقط چند ماه هزینه مکالمات پرداخت نشود، آن را به نفع شرکت مخابرات تخلیه می‌کنند؟ حداقل تلفن‌هایی را که کار کرد ندارند، از پرداخت آبونمان معاف کنند.