به نقل از روزیاتو با وجود اینکه بسیاری دیوید فردریک اتنبرو را به خاطر مستندهایش درباره طبیعت می شناسند، اما طرفداران تنیس نیز مدیون این چهره هستند؛ چرا که تماشای این ورزش را برای همیشه دگرگون کرده است.

اتنبرو که معمولاً در جایگاه سلطنتی مسابقات ویمبلدون حضور دارد، هفته گذشته نیز بار دیگر روی صندلی سبز تیره اش نشست تا آغاز معتبرترین رویداد تنیس جهان را از نزدیک تماشا کند.

تماشاگران او را اغلب در کنار اعضای خانواده سلطنتی یا ستاره هایی مانند دیوید بکام و راجر فدرر می بینند. اما دیوید فقط یک تماشاگر معمولی نیست — بلکه کسی است که باعث شد میلیون ها نفر بتوانند این مسابقات را حتی از خانه دنبال کنند.

پیش از آن که دیوید فردریک اتنبرو وقت خود را صرف روایت دنیای حیات وحش کند، فعالیت حرفه ای اش را به عنوان یکی از مدیران شبکه BBC آغاز کرده بود؛ با ورود تلویزیون رنگی در دهه 1960، اتنبرو به دنبال برنامه ای مناسب برای نمایش توانمندی این فناوری نوظهور می گشت. وی درباره ویمبلدون گفته بود: مثل یک داستان فوق العاده است. درام دارد، همه چیز دارد و یک رویداد ملی ست. از نظر دیوید، این مسابقات بهترین فرصت برای نمایش تلویزیون رنگی بود.

در سال 1967، همزمان با برگزاری دور جدید مسابقات ویمبلدون، دیوید فردریک اتنبرو چهار دوربین رنگی به محل مسابقات فرستاد تا BBC Two را به عنوان نخستین شبکه اروپایی که ورزش را به صورت رنگی پخش می کند معرفی نماید. اما یک مشکل وجود داشت: توپ تنیس تقریباً دیده نمی شد. در آن زمان، توپ های تنیس به طور سنتی سفید بودند، و با سرعت بالای حرکت در سطح حرفه ای، تشخیص آن ها روی زمینه سبز و تمیز چمن ویمبلدون بسیار دشوار بود.

پس از پایان مسابقات، اتنبرو پیشنهاد کرد که از توپ های زرد فسفری استفاده شود؛ رنگی که به اعتقاد او برای میلیون ها بیننده در خانه قابل مشاهده تر خواهد بود. تحقیقات بعدی توسط فدراسیون بین المللی تنیس (ITF) نیز تأیید کرد که توپ زرد فسفری هم در تلویزیون رنگی و هم در تلویزیون سیاه وسفید وضوح بیشتری دارد.

فدراسیون جهانی تنیس در سال 1972 این تغییر را به طور رسمی در قوانین این ورزش به ثبت رساند؛ و توپ زرد فسفری که امروز به یک نماد تبدیل شده را به صورت قانونی وارد ورزش تنیس کرد. اولین بار در مسابقات آمریکا (US Open) در سال 1973 از این توپ های جدید استفاده شد و پس از آن، این تغییر به سرعت در سایر رقابت های مهم جهانی نیز به اجرا درآمد.

نکته جالب اینجاست که مسئولان باشگاه All England Club که برگزارکننده مسابقات ویمبلدون هستند، تا بیش از یک دهه بعد همچنان از توپ های سفید استفاده می کردند و تازه در سال 1986 تصمیم گرفتند توپ های زرد فسفری را جایگزین کنند. در همان سال، در کتاب سال ویمبلدون (Wimbledon Compendium) آمده بود: توپ های زرد برای نخستین بار استفاده شدند، عمدتاً به این دلیل که توپ های سفید در اثر تماس با چمن به رنگ سبز درمی آمدند و گاهی روی صفحه تلویزیون دیده نمی شدند؛ این درحالی بود که تنیس روزبه روز هواداران بیشتری پیدا می کرد.

پس از انتشار پستی در صفحه رسمی ویمبلدون در اینستاگرام که به نقش دیوید فردریک اتنبرا در این تحول اشاره داشت، بسیاری از طرفداران تنیس از او قدردانی کردند. یکی از کاربران نوشت: باز هم مثل همیشه عالی! ممنون سر دیوید اتنبرا! و کاربر دیگری گفت: دنیا هرگز نمی تونه جای دیوید رو پر کنه.

یکی از ستاره های سابق دنیای تنیس که احتمالاً از نوآوری دیوید فردریک اتنبرا بیشترین بهره را برده، اندی ماری است؛ کسی که ماه گذشته اعلام کرد قصد ندارد به عنوان تماشاگر به ویمبلدون بازگردد. او طی یک گفت وگو با گاردین گفت: نه اونجا کار می کنم و نه به عنوان طرفدار برای تماشای تنیس میرم. با این حال، هفته گذشته فضای ویمبلدون همچنان گرم و پرشور بود و ستاره ها یکی پس از دیگری وارد زمین شدند تا تماشاگران را تحت تأثیر قرار دهند و برای دستیابی به جام پرافتخار این رقابت ها تلاش کنند. برای آن هایی که شاهد مسابقات از خانه هستند، بد نیست لحظه ای درنگ کنیم و از مردی که این تجربه را برایمان ممکن ساخت، سپاسگزار باشیم: دیوید فردریک اتنبرا.