مطالعه ای که توسط پژوهشگران چینی انجام شده نشان می دهد که ریشهٔ اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) ممکن است بیشتر فیزیکی باشد تا روانی. طبق این تحقیق، باکتری هایی که در روده ی ما زندگی می کنند، می توانند عامل اصلی OCD در بسیاری از افراد باشند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین میکروبیوم روده و OCD و نقش احتمالی آن در بروز این اختلال بود. تیم تحقیقاتی شش نوع باکتری را شناسایی کرد که به نظر می رسد با این بیماری مرتبط هستند.

پیش از این نیز ارتباطی میان مغز و روده مطرح شده بود؛ به طوری که سلامت روان می تواند بر عملکرد دستگاه گوارش تأثیر بگذارد. اما این نخستین بار است که شواهدی علمی نشان می دهد باکتری های روده می توانند بر اختلالات روانی تأثیر بگذارند.

پژوهشگران دانشگاه پزشکی چونگ چینگ در مقالهٔ منتشرشدهٔ خود نوشتند:

مطالعات پیشین به ارتباط احتمالی بین میکروبیوم روده و OCD اشاره کرده بودند، اما رابطه ی علّی دقیق همچنان نامشخص بود. تحلیل ما نشان داد که برخی از باکتری های خاص روده ممکن است رابطه ای علّی با OCD داشته باشند و این می تواند راهکارهای مداخله ای جدیدی برای پیشگیری و درمان این اختلال فراهم کند.

برای اثبات این رابطهٔ علّی، پژوهشگران چینی از روشی ژنتیکی به نام تصادفی سازی مندلی (Mendelian randomization) استفاده کردند. آن ها داده های ژنتیکی مرتبط با باکتری های روده را در 18٬340 نفر بررسی کردند و در مجموعه ای دیگر شامل 199٬169 نفر، ارتباط بین داده های ژنتیکی و OCD را تحلیل کردند. این روش به آن ها کمک کرد تا الگوهای باکتریایی روده را به OCD پیوند دهند.

نتایج نشان داد که وجود سه نوع باکتری می تواند از OCD جلوگیری کند، در حالی که سه نوع دیگر خطر ابتلا به آن را افزایش می دهند:

- باکتری های محافظ: *Proteobacteria*، *Ruminococcaceae*، *Bilophila*

- باکتری های خطرزا: *Bacillales*، *Eubacterium*، *Lachnospiraceae UCG001*

ارتباط بین روده و مغز موضوع تازه ای نیست. در مطالعه ای پیشین نیز مشخص شده بود که کاهش سطح گونه های *Ruminococcaceae* می تواند باعث افسردگی شود.

پژوهشگران می نویسند:

تحقیقات آینده باید با طراحی های طولی و جمعیت های متنوع انجام شود تا این یافته ها تأیید و گسترش یابد. همچنین طبقه بندی دقیق تر میکروب ها و محصولات متابولیکی آن ها می تواند به درک بهتر نقش میکروبیوم روده در OCD کمک کند.

دانشمندان امیدوارند که این یافته ها در آینده بتواند به درمان اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) کمک کند هرچند هنوز راه زیادی تا آن نقطه باقی مانده است.

این تحقیق در نشریه ی *Journal of Affective Disorders* منتشر شده است.