به نقل از فرادید، به گفته پژوهشگران، گرمای رو به افزایش به نقطه ای رسیده که می توان آن را فوق استوایی نامید؛ محیطی که حدود 10 میلیون سال است در هیچ نقطه ای از زمین مشاهده نشده است.

برای نمونه، با تحلیل داده های جمعیتیِ جنگل طی 30 سال، پژوهشگران نشان دادند مرگ و میر درختان در صورت وقوع چنین خشکسالی، 55 درصد افزایش می یابد.

جِف چِمبرز، نویسنده ارشد مطالعه گفته: وقتی خشکسالی های شدید رخ دهند، همان اقلیمی خواهد شد که با جنگل فوق استوایی مرتبط می کنیم، زیرا فراتر از مرز آن چیزیست که اکنون به عنوان جنگل استوایی می شناسیم. زیست بوم های فوق استوایی آخرین بار بین 10 تا 40 میلیون سال پیش روی زمین حضور داشته اند، زمانی که کره زمین به مراتب گرم تر از امروز بود.

با این حال، چمبرز تأکید می کند که بازگشت به این شرایط داغ و شدید اجتناب ناپذیر نیست و می توان با اتخاذ اقدامات لازم از آن جلوگیری کرد. او می گوید: این به خود ما بستگی دارد که تا چه حد واقعاً این اقلیم فوق استوایی را ایجاد خواهیم کرد. اگر بخواهیم بدون هیچ کنترلی به انتشار گازهای گلخانه ای ادامه دهیم، این اقلیم فوق استوایی زودتر از موعد پدید خواهد آمد.

برای درک چگونگی تأثیر خشکسالی های شدید بر مرگ گسترده ی درختان، پژوهشگران نرخ تعرق در دو مکان مختلف آمازون را طی رویدادهای گرم ال نینو در سال های 2015 و 2023 بررسی کردند. در هر دو مکان و هر دو دوره، مشخص شد وقتی رطوبت خاک به کمتر از حدود یک سوم ظرفیتش کاهش می یابد، تعرق به شدت کاهش می یابد زیرا درختان منافذ برگ های خود را می بندند تا جلویِ هدررفتِ آب را بگیرند.

این کار به نوبه خود سبب گرسنگی کربنی می شود، زیرا برگ ها دیگر قادر به جذب دی اکسید کربنی که برای فتوسنتز نیاز دارند نیستند. در نهایت، درختان دچار فروپاشی هیدرولیکی می شوند، زمانی که حباب های هوا (آمبولیسم) در شیره آن ها شکل می گیرد.

چمبرز می گوید: اگر آمبولیسم ها به قدر کافی وجود داشته باشند، درخت به سادگی می میرد.

در کل، اثر ترکیبیِ مرگ گسترده ی درختان و کاهش جذب کربن توسط درختان زنده می تواند تأثیر عمده ای بر اقلیم جهانی داشته باشد، زیرا آمازون مانند سایر جنگل های بارانی جهان، نقشی حیاتی در تنظیم بودجه کربن سیاره دارد. با تحلیل پنج مدل اقلیمی مختلف برای شبیه سازی تغییرات آینده، پژوهشگران نتیجه گرفتند شرایط فوق استوایی احتمالاً در فصل خشک طی دو تا چهار دهه آینده در آمازون رایج خواهند شد و ممکن است تا سال 2100 در تمام سال حضور داشته باشند.

پژوهشگران با هدف هشدار به جهان و جلب توجه سیاست گذاران می نویسند: خشکسالی های شدید کنونی، پیش نشانه ی این اقلیمِ در حال ظهور هستند و فرصتی فراهم می کنند تا جنگل های استوایی تحت شرایط شدید را مطالعه کنیم.