به نقل از همشهری آنلاین ، بسیاری از افراد پیاده روی را یک فعالیت سبک و بدون فشار می دانند؛ گزینه ای جایگزین برای زمانی که فرصت یا توان ورزش جدی وجود ندارد. اما متخصصان طب فیزیکی دانشگاه هاروارد معتقدند پیاده روی می تواند تمرین اصلی هوازی باشد، به شرطی که شدت، مدت و تکرار آن به درستی تنظیم شود.

وقتی سرعت راه رفتن افزایش پیدا می کند، ضربان قلب بالا می رود، تنفس عمیق تر می شود و بدن وارد محدوده تمرین هوازی با شدت متوسط می شود. در این حالت، پیاده روی به بهبود سلامت قلب، کنترل وزن، کاهش فشار خون و افزایش استقامت کمک می کند. معیار ساده این است که هنگام راه رفتن بتوانید فقط با جملات کوتاه صحبت کنید، نه مکالمه طولانی.

هیچ عدد مشخصی به عنوان سرعت طلایی وجود ندارد. قد، سن، سطح آمادگی جسمانی و شرایط سلامتی در این موضوع نقش دارند. مهم تر از عدد کیلومتر در ساعت، احساس فشار کنترل شده در بدن است؛ جایی که تنفس تندتر می شود اما همچنان قابل مدیریت است.

افزایش سرعت بدون اصلاح فرم بدن می تواند هم بازده را کم کند و هم احتمال آسیب را بالا ببرد. صاف ایستادن و کشیده نگه داشتن ستون فقرات باعث می شود گام ها قدرتمندتر شوند. نگاه باید رو به جلو و چند متر جلوتر از مسیر باشد تا از تنش گردن و شانه جلوگیری شود.

راه رفتن با دست های صاف سرعت را کاهش می دهد. خم کردن آرنج ها و حرکت دادن دست ها به جلو و عقب، ریتم بدن را تندتر می کند و پاها به طور طبیعی با آن هماهنگ می شوند. زاویه مناسب آرنج حدود 85 تا 90 درجه است

فرود آمدن روی پاشنه و حرکت نرم به سمت پنجه، الگوی صحیح راه رفتن سریع است. این تکنیک کمک می کند گام ها روان تر شوند و سرعت افزایش پیدا کند، بدون اینکه فشار اضافی به مفاصل وارد شود.

و این نکته را بدانید

پیاده روی زمانی بیشترین فایده را دارد که از حالت تفریحی خارج شود و به یک تمرین هدفمند تبدیل شود. با کمی افزایش سرعت و توجه به فرم بدن، همین فعالیت ساده می تواند نقش کلیدی در حفظ سلامت قلب، کنترل وزن و افزایش کیفیت زندگی داشته باشد.