مصاحبه شکدم در واقع یک صحنه بازجویی و شکنجه پنهان است؛ او مقابل دوربین رسانه موساد می‌نشیند و تلاش می‌کند با فحاشی به ایران و رهبرانش این اطمینان را به اسراییلی‌ها بدهد که واقعاً نسبت و علقه‌ای به ایران و نظامش ندارد. 

برخی منابع در اسراییل از مدت‌ها پیش این خبر را درز داده بودند که تشکیلات امنیتی اسراییل، از جمله شاباک (امنیت داخلی) و موساد (امنیت خارجی رژیم) همچنان به کاترین شکدم مظنون هستند و احتمال جدی می‌دهند که او عنصر نفوذی اطلاعات ایران در رژیم باشد.  گفته‌ها و یادداشت‌های پیشین شکدم هنوز نتوانسته بود این قطعیت را در سازمان‌های امنیتی اسراییل ایجاد کند که شکدم واقعاً علیه جمهوری اسلامی است، بنابراین موساد تصور می‌کند که ممکن است شکدم با اظهار و ژست ضدایرانی، به‌دنبال نفوذ در اسراییل و ارائه اطلاعات به ایران باشد. بر همین اساس از قبل انتظار می‌رفت که شکدم، اظهارات خود را رادیکال‌تر از پیش کند و به نمایشی فراتر از گذشته روی آورد، گفته‌های کاترین شکدم در مصاحبه اخیر خود با رسانه موساد را باید در همین راستا ارزیابی کرد، اظهارات او آن‌قدر احمقانه است که نیازی به پاسخ ندارد و خود او قاعدتاً می‌داند که آنچه می‌گوید برای مخاطب ایرانی باورپذیر نخواهد بود. معمولاً وقتی رسانه‌ای به‌دنبال جنگ شناختی است و ‌می‌خواهد کمپینی علیه فرد محبوبی در ایران یا هرجای دنیا راه بیندازد، یک قاعده‌ اولیه و بدیهی این است که سخنان او در همان نظر اول آن‌قدر احمقانه و با فاصله نجومی از واقعیت به‌نظر نرسد که تأثیر آن را عمیقاً کاهش دهد. رسانه‌ کاربلد، حتی اگر رسانه تروریست‌ها باشد، باز باید تلاش کند که شکاف «روایت» او‌ با «واقعیت» آن‌قدر زیاد نباشد که اعتبار رسانه را از میان پاره کند! بنابراین پرسش اولی که درباره مصاحبه اخیر شکدم به ذهن مخاطب می‌رسد این است که چرا او چنین گزاره‌های احمقانه‌ای را به‌کار ‌می‌برد. به‌نظر می‌رسد که پاسخ به این سؤال را نه در طراحی شکدم و رسانه موساد، بلکه باید در همان ترس شکدم از موساد جست‌وجو کرد. آنچه در اینترنشنال به نمایش گذاشته شد، بیش از آنکه به گفت‌وگو شبیه باشد، به شکنجه شکدم و تلاش او‌ برای دور شدن از یک اتهام شباهت داشت، این مصاحبه در واقع یک صحنه بازجویی و شکنجه پنهان است؛ شکدم مقابل دوربین رسانه موساد می‌نشیند و تلاش می‌کند با فحاشی به ایران و رهبرانش، این اطمینان را به اسراییلی‌ها بدهد که واقعاً نسبت و علقه‌ای به ایران و نظامش ندارد و می‌تواند حتی احمقانه‌ترین سخنان را بر لب براند. به گزارش تسنیم، اینترنشنال پیش از این نشان داده بود که یک ظاهراً رسانه می‌تواند بازوی رسمی تروریسم و نسل‌کشی باشد؛ اما امروز نشان داد این رسانه می‌تواند شکنجه‌گاه موساد هم باشد!

کیهان