وال های گوژپشت تنها پستاندارانی هستند که توانایی تولید آوازهای ساختاریافته و طولانی (تا 20 دقیقه) را دارند. این آوازها شامل ترکیبی از ناله ها، فریادها و صداهای ضربه ای است که گاه تا کیلومترها در آب منتشر می شود. دانشمندان معتقدند این آوازها نقش مهمی در جفت یابی، ارتباط اجتماعی و حتی ناوبری دارند.

زبان منحصربه فرد: هر جمعیت از وال های گوژپشت "لهجه" خاص خود را دارد و آوازها هر سال تغییر می کنند!

یادگیری اجتماعی: وال های جوان آوازها را از بزرگ ترها یاد می گیرند، مشابه یادگیری موسیقی در انسان ها.

اجرای گروهی: نرها گاه در گروه های هماهنگ آواز می خوانند، گویی یک ارکستر سمفونیک زیرآبی تشکیل داده اند!

اگرچه شکار وال های گوژپشت پس از ممنوعیت جهانی کاهش یافته، اما برخورد با کشتی ها، آلودگی صوتی اقیانوس ها و تغییرات آب وهوایی هنوز جان آن ها را تهدید می کند. امروزه بسیاری از کشورها با ایجاد مناطق حفاظت شده و محدودیت های صوتی تلاش می کنند این آوازهای اسرارآمیز را برای نسل های آینده حفظ کنند.

وال های گوژپشت به ما یادآوری می کنند که اقیانوس ها نه تنها خانه ی موجودات شگفت انگیزند، بلکه گنجینه ای از هنرهای ناشناخته نیز هستند