| به نقل از فرادید، حدود 6200 سال پیش، یک پسر نوجوان در منطقه ای که امروز بلغارستان نام دارد، از حمله وحشیانه یک شیر جان به در برد. اما سوراخ های عمیق روی جمجمه او نشان می دهد که مغزش به شدت در اثر این حمله آسیب دیده است. این نتیجه مطالعه ای جدید است که روی بقایای استخوانی این نوجوان انجام شده است. بر اساس این پژوهش، این نوجوان که بین 16 تا 18 سال سن داشته، احتمالاً هنگام شکار با شیر روبه رو شده است. این مطالعه که در 30 نوامبر در نشریه Journal of Archaeological Science: Reports منتشر شده، توضیح می دهد که در عصر مس (حدود 4500 تا 3500 پیش از میلاد) شیرها در بخش هایی از اروپای شرقی زندگی می کردند. نشانه هایی روی استخوان های شیر در سکونتگاه های پیشاتاریخی کنار دریای سیاه نیز نشان می دهد که انسان ها گاهی این حیوانات را شکار و مصرف می کردند. بررسی اسکلت نشان می دهد که شیر ابتدا نوجوان را به زمین انداخته و سپس چندین بار سر او را گاز گرفته است. پژوهشگران می گویند الگوی زخم های جمجمه به هیچ وجه شبیه آسیب های ناشی از سلاح های انسانی یا پوسیدگی های پس از مرگ نیست.  آسیب های روی جمجمه که در اثر فرو رفتن دندان شیر به وجود آمده اند به گفته سرپرست پژوهش، اندازه، شکل، عمق و فاصله این سوراخ ها کاملاً با آثار گاز گرفتن یک گوشت خوار بسیار بزرگ همخوانی دارد. برای شناسایی دقیق حیوان مهاجم، پژوهشگران جمجمه های شیر و خرس را با هم مقایسه کردند و با استفاده از قالب گیری از دندان ها، رد دندان ها را با آسیب های جمجمه نوجوان تطبیق دادند. همچنین پراکندگی جانوران بزرگ در آن دوره بررسی شد و در نهایت مشخص شد که محتمل ترین عامل این حمله، شیر بوده است. شواهد باستانی از حمله شیر به انسان بسیار نادر است، اما آنچه این مورد را استثنایی تر می کند این است که نوجوان از آسیب اولیه جان سالم به در برده است. نشانه های واضحی از ترمیم استخوان روی جمجمه دیده می شود که نشان می دهد پس از حمله تحت نوعی مراقبت یا درمان قرار گرفته است. با این حال، میزان ترمیم زیاد نبوده و تنها مربوط به دو یا سه ماه پس از حمله است؛ به همین دلیل پژوهشگران معتقدند که او در نهایت بر اثر همین جراحات جان خود را از دست داده است. یکی از زخم ها احتمالاً به پرده های محافظ مغز آسیب زده و وضعیت مغز را به شدت بحرانی کرده است. علاوه بر سر، پاها و دست چپ نوجوان نیز زخم های عمیقی داشته اند که احتمالاً به ماهیچه ها و محل اتصال تاندون ها آسیب زده اند. پژوهشگران می گویند از آنجا که این فرد با وجود چنین آسیب های شدیدی مدتی زنده مانده، به احتمال زیاد اعضای جامعه اش از او مراقبت کرده و به او کمک می داده اند. این نوجوان در نزدیکی یک سکونتگاه پیشاتاریخی به نام کوزارووا موگیلا یا تپه بز در شرق بلغارستان دفن شده است. یافته های پیشین نشان می دهد ساکنان این منطقه با درمان بیماری ها و حتی جراحی جمجمه آشنایی داشته اند؛ دانشی که شاید به زنده ماندن موقت این نوجوان کمک کرده باشد. با این حال، به گفته پژوهشگران، او احتمالاً دچار زخم ها و تغییرات شدید ظاهری در سر، دست ها و پاهایش شده بود و برای انجام کارهای روزمره به کمک نیاز داشت. او دیگر قادر به کارهای بدنی مانند کشاورزی نبوده و عملکردهای عصبی اش نیز احتمالاً به شدت آسیب دیده بود. باستان شناسان این نوجوان را در حالتی جمع شده و با دست هایی که جلوی صورتش قرار گرفته بودند یافتند. قد او حدود 175 سانتی متر بوده است. هیچ شیء خاصی در قبر او پیدا نشد و عمق دفنش بیشتر از دیگر گورها بود. این موضوع می تواند نشان دهنده جایگاه اجتماعی پایین او و حتی ترس دیگران از وی پس از حمله باشد. پژوهشگران در پایان نوشته اند که تجربه زندگی فردی، ظاهر ترسناک و رفتار احتمالی او ممکن است باعث شده باشد که پس از مرگ، به شکل متفاوت و در عمق بیشتری دفن شود. | 
دیدار سرکنسول ایران در دبی با عراقچی
دیدار سرکنسول ایران در دبی با عراقچی
واکنش رسمی قوه قضاییه به ادعای اشتباه ثابتی درباره زندانیان مهریه