به نقل از تسنیم جواد خیابانی شب گذشته در شبکه ورزش با بیان اینکه دانشجوی جامعه شناسی است و چند کتاب در این باره خوانده ، گفت: آدمی که عادت به رفتارهای اجتماعی در جامعه خودش به عنوان یک انسان پاک داشته باشد، فوتبالیست نمی شود. در فضای رقابتی فوتبال نمی توان سالم بود و باید یکسری افراد غیرسالم هم در کنارت باشند... . در رختکن به بازیکنان آموزش می دهند که کلک بزنند تا به گل برسند! فوتبال ورزش نیست و در آن فیرپلی معنا ندارد. در فضای رقابت نمی توان با سلامت کار کرد. ورزش یعنی ژیمناستیک یا دوومیدانی که تو می دوی، دیگران هم می دوند و هر کسی بهتر دوید برنده می شود، ولی فوتبال، بسکتبال و کشتی فریب است!

اولین شرط حرف علمی و مقدمه عقلانی آن، این است طوری تئوری ندهی که خودزنی کنی و علیه خودت باشد. به عنوان مثال اگر یک نفر بگوید حتی یک آدم راستگو در دنیا وجود ندارد، با این حرف عملاً خودش را زیر سؤال برده چرا که با این گفته، او هم راست نمی گوید. این ماجرا در مورد جواد خیابانی هم صدق می کند.

آقای خیابانی بارها گفته اهل فلسفه و جامعه شناسی است و بر این اساس اشاره ای به جمله ای افلاطون می کنیم. افلاطون می گوید: این جهان، سایه ای از جهانِ بالاتر است و هنرمندان و آنهایی که نقاشی می کشند در واقع سایه ی سایه را می کشند، پس دومرتبه از حقیقت دور هستند. جواد خیابانی بر این اعتقاد است که فوتبال جوانمردانه نیست و انسان های پاک سراغ آن نمی روند اما خودش سال هاست در این حوزه فعالیت و از این طریق ارتزاق و امرار معاش می کند. اگر فرض کنیم حرف آقای خیابانی در این باره درست است پس باید گفت او دو مرتبه از جوانمردی و ورزش حقیقی به دور است.

جواد خیابانی ورزشی را گزارش و کارشناسی می کند که به زعم او هیچ نشانی از جوانمردی ندارد، خب پس چرا به این فکر نیفتاده که از راهی که جوانمردانه هست، زندگی را بگذارند؟ چرا سراغ گزارشگری دوومیدانی و ژیمناستیک نمی رود؟ چون آنجا کمتر دیده می شود؟ اینکه سال ها از جوانمردی مرحوم پرویز دهداری حرف بزنی و در نهایت بگویی فوتبال و کشتی و خیلی از رشته های ورزشی جوانمردانه نیستند، روش درستی است؟

احتمالاً همین دیدگاه جواد خیابانی باعث شده که صداوسیما از شرایط مناسب، به دور باشد. این نوع دیدگاه یعنی اینکه همه دورهم جمع شویم و بدون اینکه تلاش کنیم برنامه بهتری بسازیم و رقابت کنیم کارمان را انجام دهیم. حاصل این نگاه چیزی می شود که اکنون می بینیم.

در اینکه در فوتبال - همانند بسیاری از حوزه های دیگر- زشتی و پلشتی وجود دارد تردیدی نیست، اما آیا این موضوع ملاک مناسبی که بگوییم انسان های پاک سراغ فوتبال نمی روند؟ این چه متر و معیاری است؟ مگر در جامعه پزشکان، وکلا، اصناف مختلف و اقتصاددان ها و ... بعضاً رقابت های مخرب و مبتنی بر فریب وجود ندارد؟

فارغ از آنچه در بالا گفته شده، صحبت های جواد خیابانی را باید به یک شرط پذیرفت؛ اینکه همین امروز به قول خودش از این کار ناپاک استعفا کند و برود. او که به عنوان جامعه شناس، پا را فراتر گذاشته و فتوای فقهی داده، اگر به حرف خودش معتقد باشد قاعدتاً نباید دیگر چنین رقابت ناپاکی را گزارش کند و به جذابیت آن بدمد! قطعاً ما هیچ علاقه ای به رفتن او از تلویزیون نداریم؛ آقای خیابانی مجری محبوب چند دهه گزارشگری فوتبال ایران است؛ اما محبوبیت موجب نمی شود که او را نقد نکنیم. آقای خیابانی برای اینکه محبوب بماند، باید خودش هم در قضاوت درباره دیگران مراعات بیشتری به خرج دهد.