به گزارش پارسینه ، عوامل متعددی می توانند باعث عصبانیت کودک یا ابراز خشم به روش های چالش برانگیز شوند:

احساسات حل نشده: غم و اندوه ناشی از طلاق یا از دست دادن یکی از عزیزان.

سابقه ضربه یا تجربه قلدری که می تواند عصبانیت را تحریک کند.

مشکلات سلامت روان: افسردگی، اضطراب، اختلال نافرمانی مقابله ای، یا اختلال نقص توجه/بیش فعالی که توانایی تنظیم احساسات را کاهش می دهند.

همچنین برخی کودکان به طور طبیعی تحمل کمتری نسبت به ناامیدی دارند و همیشه پشت عصبانیت، یک مشکل واضح محیطی یا روانی وجود ندارد.

نشانه هایی که نشان می دهد کودک نیاز به کمک دارد

مشکل در روابط

کتک زدن خواهر و برادر یا دعوای مکرر ممکن است طبیعی باشد، اما اگر طغیان خشم مانع ایجاد روابط دوستانه یا سالم با اعضای خانواده شود، نیاز به بررسی دارد.

اختلال در زندگی خانوادگی

اگر رفتارهای عصبی کودک فعالیت های روزمره خانواده را مختل کند، نادیده گرفتن یا دادن امتیاز برای جلوگیری از فروپاشی، راه حل های موقتی است و مشکلات طولانی مدت ایجاد می کند.

پرخاشگری

برخی کودکان از پرخاشگری برای حل مشکلات یا جلب توجه استفاده می کنند. آموزش مهارت های جدید می تواند به آنها کمک کند تا راه های مناسب تری برای برطرف کردن نیازهای خود بیاموزند.

رفتار نابالغ

رفتارهایی مانند افتادن روی زمین و لگد زدن ممکن است برای کودکان 2 ساله طبیعی باشد، اما برای کودکان بزرگ تر (مثلاً 8 ساله) این رفتار هشداردهنده است و نشان می دهد کودک در تنظیم احساسات مشکل دارد.

ناامیدی مکرر

کودکان با رشد بیشتر، باید توانایی بیشتری برای تحمل فعالیت های ناامیدکننده پیدا کنند. پرتاب اشیا یا مچاله کردن کاغذ هنگام شکست های کوچک، نشان می دهد که کودک نیاز به کمک در ایجاد تحمل ناامیدی دارد.

چگونه به فرزند خود کمک کنیم؟

در نظر بگیرید که یک متخصص سلامت روان به آموزش راهبردهای مدیریت خشم به فرزندتان کمک کند.

متخصص می تواند مشکلات اساسی که کودک با آن مواجه است را شناسایی و درمان کند.

با پزشک اطفال فرزندتان درباره نگرانی ها صحبت کنید. پزشک می تواند مشکلات پزشکی مؤثر بر رفتار را رد کرده و در صورت نیاز، کودک را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.