مشروح این گفتگو در ادامه می آید؛

* آقایان بلال حبشی، بعد از بازیگری، تجربه شرکت در برنامه شِفرونی چه طور بود؟

مصطفی: شرکت در این برنامه تجربه جدیدی بود. من و مجتبی علاقه مند به آشپزی هستیم، بنابراین در این مسابقه شرکت کردیم چون می دانستیم چالش جذابی خواهد شد. به نظرم نتیجه نهایی هم جالب توجه بود و بینندگان هم آن را دوست داشتند.

مجتبی: ما اطلاعی از دیگر شرکت کنندگان نداشتیم. یک باره که سنا و سونیا حسینی را دیدیم، سوپرایز شدیم. از سوی دیگر، علاقه داشتیم حضور در چنین برنامه ای را تجربه کنیم. از طرفی دوست داشتیم از نزدیک با نیما شعبان نژاد همکاری داشته باشیم.

* آشپزی تان چطور است؟

مصطفی: حدود 16 17 سال است ساکن تهران هستیم و چون تنها زندگی می کنیم، آشپزی هم یاد گرفتیم.

مجتبی: بله مجردی زندگی می کنیم و آشپزی بلدیم. آشپزهای خوبی هم هستیم. در آشپزی به یکدیگر کمک می کنیم.

* شب شرکت شما در برنامه مورد اشاره، شب آلمان بود و باید هات داگ می پختید. اختلاف داشتید یا با برنامه ریزی کار را جلو بردید؟

مصطفی: طبق تجربه مان در آشپزی با تعامل یکدیگر غذا را آماده کردیم. البته شف های برنامه در پشت صحنه راهنمایی می کردند از چه مواد و ادویه هایی استفاده کنیم. البته حضور تماشاچیان کار را برای ما سخت تر کرد.

مجتبی: آشپزهای پشت صحنه درباره رسپی و ادویه هایی که قرار بود استفاده کنیم، راهنمایی مان کردند. البته چالش هایی هم داشتیم اما تجربه لذت بخشی بود.

* با توجه به این که آشپزی را به شیوه ای خلاقانه و غیرمتعارف انجام دادید، چالش هم داشتید؟

مصطفی: چالش بامزه ای بود و نخستین تجربه ما در چنین شرایطی محسوب می شد. من هنگام آشپزی گیتار می زدم و مجتبی آشپزی می کرد.

مجتبی: خلاقانه بود و همین کار را سخت تر می کرد. من روی سطحی بودم که لرزش داشت و همانجا باید غذا می پختم اما برایم جذاب بود؛ چون هم زمان می خواندم و صدایم هم به دلیل حرکت تغییر می کرد. با استقبال تماشاچیان برنامه هم همراه شد.

* کدام غذاها را حرفه ای می پزید؟

مصطفی: در پخت انواع غذاهای شمالی تخصص داریم.

مجتبی: بله اکثر غذاهای شمالی را خوب درست می کنیم؛ از کباب ترش، میرزاقاسمی، ماهی سفید شکم پر گرفته تا غذاهایی مثل ماکارونی و...

* نگفتید تجربه کار در یک رئالیتی شو نسبت به بازیگری چه طور بود؟

مصطفی: ریل بودن برنامه برایم جذاب بود. چون هیچ سناریویی وجود نداشت و سوالات از پیش طراحی نشده بود. انگار در جمع خانوادگی بودیم و کارمان را راحت انجام دادیم. بعد از مدت ها سنا و سونیا را دیدم که جالب بود.

مجتبی: واقعی بودن برنامه باعث شد راحت باشیم. بدون سناریو خودمان بودیم. نیما شعبان نژاد با اجرای مسلطش خیلی کمک مان کرد و مسابقه در فضایی صمیمی اجرا شد تا برای بیننده باورپذیر باشد. وقتی سنا و سونیا را دیدیم، غافلگیر شدیم، چون تا آخرین لحظه نمی دانستیم مهمانان چه کسانی هستند. آشپزی کنار آن ها ابتدا کمی سخت بود اما خدا را شکر خوب پیش رفت.

مصطفی: خبر نداشتیم مهمان مخفی برنامه کیست. ابتدا تصور می کردم هومن حاجی عبداللهی باشد و وقتی امیرمحمد متقیان را دیدم غافلگیر شدم.

* اگر رستوران بزنید، چه اسمی برایش انتخاب می کنید؟

مصطفی: هرجای دنیا رستوران بزنیم، اسمش را رایکادو می گذاریم. استان گیلان و مازندران تنوع غذایی زیادی دارد و هر نوع غذا را می توانیم سرو کنیم.

مجتبی: در نمک آبرود رستورانی به نام رایکادو می زنیم. رایکا در گویش مازندرانی یعنی پسر و دو هم یعنی دو پسر. اسم گروه موسیقی مان هم رایکادو است و دوست داریم مردم با این اسم آشنا شوند.

* اگر داور برنامه بودید، به آشپزی خودتان امتیاز می دادید یا سنا و سونیا؟

مصطفی: این برنامه جنبه سرگرمی داشت و برد و باختش برایم اهمیت نداشت. البته به خودمان از 1 تا 10، نمره 10 می دهم. چون ادویه هایی که ما استفاده کردیم متفاوت بود و به نظر من غذای ما خوشمزه تر بود.

مجتبی: من هم همین نظر را دارم. چون داوران مرد بودند، به سنا و سونیا رأی می دادم. ما فقط می خواستیم فضایی ایجاد کنیم که مردم انرژی مثبت بگیرند.

* به گذشته برگردیم؛ وقتی با نقش رحمان و رحیم به شهرت رسیدید!

مصطفی: پایتخت 3 اولین حضورمان جلوی دوربین بود و همکاری با این تیم و بازیگران آشنا، برایمان افتخار بود. تجربه بسیار خوبی بود و به دیده شدن مان کمک کرد. از فصل جدید خبری ندارم و بیشتر درگیر کارهای موسیقی هستیم.

مجتبی: ما از کودکی به موسیقی علاقه مند بودیم و دوست داشتیم موزیسین شویم. از همان زمان آهنگ سازی و ساز را شروع کردیم و استودیو هم داریم. پشت صحنه سریال شاهگوش با محسن تنابنده آشنا شدیم و برای پایتخت دعوت شدیم.

* عوامل پایتخت به دلیل شباهت تان شما را با هم اشتباه نمی گرفتند؟

مصطفی: اشتباه می گرفتند؛ طبیعی است چون دوقلوهای همسان هستیم در پشت صحنه پیش می آمد. اما چون نقش ها مشخص بود، سر صحنه زیاد اشتباه نمی شد.

مجتبی: عواملی که نزدیک تر بودند مثل هومن حاجی عبداللهی ما را خوب می شناختند. در تیم پایتخت چون سال ها کنار هم بودیم، اشتباه نمی گرفتند اما عوامل جدید ممکن بود اشتباه کنند.

* مردم شما را با نام واقعی می شناسند یا رحمان و رحیم پایتخت؟

مصطفی: یشتر با نام رحمان و رحیم می شناسند. اوایل ناراحت بودیم اما بعد پذیرفتیم چون مردم این نقش ها را دوست داشتند. این شهرت حتی بر کار موزیک مان هم تأثیر مثبت داشته. مردم سوالات زیادی می پرسند، از فصل جدید پایتخت تا اینکه چرا سارا و نیکا را به ما ندادند؟

مجتبی: حس خوبی دارد که مردم با نام هنری مان ما را می شناسند. خدا را شکر انرژی مثبت می گیرند و لبخند می زنند.

* موسیقی یا بازیگری؟ کدام برایتان اولویت دارد؟

مصطفی: از کودکی هر دو عاشق موسیقی بودیم و سلیقه مان هم نزدیک است.

مجتبی: از کودکی به موسیقی گرایش داشتم و تحت تأثیر خواننده های قدیمی بودیم. البته در مسیر موسیقی خسارت هایی دادیم چون برخی افراد سوءاستفاده کردند و قراردادهای بد بستیم. به همین دلیل 10 سال عقب افتادیم. خیلی از خوانندگان ما را می شناسند. مردم فکر می کنند چون در پایتخت بازی کردیم، بازیگری اولویت ماست، اما این طور نیست. فقط دوست داریم در پایتخت بازی کنیم و تمرکز اصلی مان روی موسیقی است.

* در حرفه های هنری چه آرزویی دارید؟

مصطفی: آرزو دارم با مجتبی روی استیج برویم و کنسرت بگذاریم و مردم هنرمان را از نزدیک لمس کنند.

مجتبی: دوست دارم کارمان تأثیر مثبت بگذارد و به اندازه زحمتی که کشیدیم، نتیجه بگیریم و مردم کارها را دنبال کنند.

* پایتخت چه قدر در مسیر حرفه ای تان تأثیر گذاشت؟

مصطفی: بسیار زیاد. شاید اگر 50 فیلم هم بازی می کردیم، اندازه نقش های رحمان و رحیم شناخته نمی شدیم.

مجتبی: پایتخت باعث معرفی ما شد و کنار آن موسیقی مان را ارتقا دادیم.