به گزارش پارسینه ؛ تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به دیابت نوع 2 معمولاً سطح پایین تری از ویتامین C در بدن دارند. در این مطلب می خوانید که چه مقدار ویتامین C نیاز دارید، چه فوایدی دارد و چه زمانی باید به فکر مصرف مکمل باشید.

اگر به دیابت نوع 2 مبتلا باشید، احتمالاً کنترل کربوهیدرات ها همیشه در اولویت شماست؛ چون مقدار و نوع کربوهیدرات مصرفی تأثیر مستقیمی بر قند خون دارد. اما در کنار آن، بعضی ریزمغذی ها نیز نقش مهمی در مدیریت دیابت و پیشگیری از عوارض آن دارند که ویتامین C یکی از مهم ترین آن هاست.​

جالب است بدانید که سطح ویتامین C در خون افراد مبتلا به دیابت اغلب پایین است. در یک مطالعه مشخص شد که 95 درصد مبتلایان به دیابت نوع 2 دچار کمبود این ویتامین هستند. اما چرا ویتامین C این قدر مهم است؟

تولید کلاژن (برای سلامت پوست، عضلات، استخوان ها و بافت های همبند)
مقابله با رادیکال های آزاد
تقویت سیستم ایمنی
افزایش جذب آهن

دکتر دوایت تاولر ، متخصص غدد می گوید: دریافت کافی ویتامین C برای سلامت بدن بسیار حیاتی است، به ویژه در افراد دیابتی، چون می تواند به کاهش عوارض قلبی، استخوانی و مشکلات ترمیم زخم کمک کند.

چند عامل مهم در این موضوع نقش دارد:
چربی احشایی شکمی باعث افزایش التهاب و استرس اکسیداتیو می شود و بدن برای خنثی سازی آن، ویتامین C بیشتری مصرف می کند.
اضافه وزن باعث رقیق شدن سطح ویتامین C در بدن می شود.
آسیب کلیوی ناشی از دیابت می تواند دفع ویتامین C را افزایش دهد.

1. کمک به کنترل قند خون

اگرچه انجمن دیابت آمریکا تأکید می کند که هیچ مکملی جایگزین درمان دیابت نیست، اما شواهد علمی نشان می دهد که ویتامین C می تواند حساسیت به انسولین را افزایش داده و به تنظیم بهتر قند خون کمک کند.

مطالعات نشان داده اند که این ویتامین ممکن است باعث کاهش موارد زیر شود:
HbA1c
قند خون ناشتا
قند بعد از غذا
هرچند هنوز برای توصیه رسمی به عنوان درمان مستقل، تحقیقات بیشتری لازم است.

2. محافظت از قلب و عروق

افراد مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر در معرض سکته قلبی و مغزی هستند. ویتامین C با:
کمک به کنترل فشار خون
افزایش تولید نیتریک اکسید برای گشاد شدن رگ ها
کاهش آسیب رادیکال های آزاد به عروق می تواند نقش محافظتی مهمی برای قلب داشته باشد.

3. محافظت از چشم، کلیه و اعصاب

قند خون بالا باعث آسیب به رگ های کوچک و بزرگ بدن می شود که نتیجه آن می تواند موارد زیر باشد:
رتینوپاتی (آسیب چشم)
نفروپاتی (آسیب کلیه)
نوروپاتی (آسیب اعصاب)

به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی ویتامین C، این ویتامین می تواند تا حدی مانع پیشرفت این آسیب ها شود.

مقدار توصیه شده روزانه (RDA):

مردان: 90 میلی گرم
زنان: 75 میلی گرم
بارداری: 85 میلی گرم
شیردهی: 120 میلی گرم

اما تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به حدود 1.5 برابر این مقدار نیاز دارند؛ یعنی حداقل 125 میلی گرم در روز و ترجیحاً 200 میلی گرم در روز برای رسیدن به سطح مطلوب بدن.

لیوان توت فرنگی: 89 میلی گرم
1 عدد کیوی: 56 میلی گرم
1 لیوان بروکلی پخته: 125 میلی گرم
1 لیوان فلفل دلمه ای قرمز: 213 میلی گرم
مصرف 5 واحد متنوع میوه و سبزی در روز به راحتی بیش از 200 میلی گرم ویتامین C تأمین می کند.

در صورتی که دریافت غذایی کافی نباشد، مصرف مکمل های 150 تا 300 میلی گرمی با نظر پزشک قابل بررسی است.

اگرچه ویتامین C محلول در آب است و معمولاً مازاد آن از بدن دفع می شود، اما مصرف بیش از حد آن ممکن است مشکلاتی ایجاد کند:

مشکلات گوارشی: تهوع، سوزش معده، اسهال
افزایش خطر سنگ کلیه: به ویژه در مردان
آسیب کلیوی: مصرف دوزهای بسیار بالا می تواند برای کلیه خطرناک باشد، خصوصاً در دیابتی هایی که بیماری کلیوی دارند.
اختلال در نتایج دستگاه تست قند: مصرف بیش از 500 میلی گرم در روز ممکن است عدد قند را به اشتباه تغییر دهد.